Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niekiedy lepiej jest pozostawać w błogiej nieświadomości.

Akceptacja i zrozumienie. Każdy z nas tego potrzebuje. Podczas wojny niestety taka postawa umiera. A nie powinniśmy pozwolić na takie odczłowieczenie. Bo empatia sprawia, że jesteśmy ludzcy (...).

Bo dobre wspomnienia to smutne wspomnienia. Przypominają nam o tym, co było kiedyś i już nigdy nie wróci.

Bycie introwertykiem to skazanie się na samotność. Nie lubimy przebywać z ludźmi, unikamy ich, a samotność nie jest dla nas karą, lecz nagrodą. Jednak niestety jesteśmy też wysoce wrażliwi i gdy na kimś nam zależy, a ta osoba nas zostawia, samotność jest nie do zniesienia. Nie umiemy sobie z tym poradzić.

Są pewne straty, których człowiek w życiu doświadcza, które są zbyt bolesne, żeby je przeżyć, i jedyną opcją jest zapomnienie.

- Musi go bardzo kochać, skoro pojechała za nim na drugi koniec świata,
- Ja bym to samo zrobił dla ciebie (...).

Jednak teraz, gdy siedzę z dwójką najbliższych mi osób, okazuje się, że wcale nie potrzebuję do szczęścia tłumów. Wystarczy, że będę miała przy sobie dwie cudowne osoby, które w pełni mnie rozumieją i akceptują.

Widocznie bycie introwertykiem nie oznacza tylko zamykania się w sobie.

Nie bój się robić rzeczy niemożliwych. Nie wtedy, gdy kogoś kochasz.