Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O ludziach trzeba mówić dobrze, lubić wspomnienia o nich. Tak należy, aby mieć szacunek do siebie, za to, że spędziło się z nimi życie. Myśl, za co go kochałaś. Nie potrzeba niczego rozdrapywać.

Kiedyś była empatia, dzisiaj jest egoizm. Skupiacie się na sobie, nie dostrzegając innych. Miłość rozpoczyna się dopiero tam, gdzie kończy się egoizm. Dopóki "ja" jest ważniejsze niż "my", nie ma miłości.

W takim razie czym jest to coś, co ciągnie cię do tego jednego faceta z całego tłumu innych?
Ta pierwsza iskra, która między wami przeskakuje?
Albo przekonanie, że jesteście z sobą tak głęboko złączeni, chociaż ledwie się znacie?