Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ból jest po prostu pytaniem, które stawiam samemu sobie, żeby zmierzyć siłę swojego pragnienia: jeśli cierpienie mnie powstrzymuje, oznacza to, że właściwie wcale mi nie zależy na pożądanej rzeczy. Gdy jednak okazuje się ono jedynie drobną przeszkodą, wiem, że moje pragnienie jest silne, że jest głębokie.

A zatem świat nie istnieje w sobie, lecz we mnie. Zatem życie jest tylko moim snem. Zatem ja sam jestem dla siebie całą rzeczywistością.

czy wznoszę się do gwiazd, czy zstępuję do otchłani, nie przestaje być nigdy sobą i to, co dostrzegam, jest zawsze tylko moją własną myślą.

Jestem dziś tym, kim chcę i być może wykażę ci,że jestem tobą samym, a ty nie jesteś niczym.

Żyję z miłosierdzia bliźnich, co oznacza, że umieram z głodu.

Atrament wysycha szybciej niż myśl.

Czy jest jakaś różnica pomiędzy wyobrażaniem sobie a wspominaniem...

Z sardonicznym uśmiechem na twarzy zapuściłem się do podziemnych pomieszczeń, w których mieściły się katalogi.
Właśnie postanowiłem naruszyć prawo: zamierzałem przeczytać coś nieprzydatnego! Tak po prostu. Bez uzasadnienia. Złamać reguły badacza, zbijać bąki, czytać dla przyjemności...
Występek, ot co!

Ból jest poniekąd barometrem moich chęci.

Cała nienawiść jest niewątpliwie zawiedzioną miłością.

Od tamtej pory uchodził za błyskotliwy umysł, to znaczy, że miał prawo mówić byle co bez żadnych konsekwencji.

[Zbawienie] to jest zmartwienie pełnego żołądka.

Czy nieunikniona wola nadal jest wolną wolą?

Kiedy śnisz, czyż nie jesteś twórcą swego snu?