Jesteśmy społecznością, która kocha książki

...ponieważ ona nie uważała, że świat jest doliną łez, lecz przeciwnie, że jest kaprysem bożym, a tym samym byłoby głupotą brać go na serio, jeśli on sam tego nie czyni.

Piszę, bo pamięć jest ulotna, a żyje się bardzo krótko i wszystko dzieje się tak szybko, iż nie potrafimy dostrzec związku między wydarzeniami i ocenić konsekwencji czynów, wierzymy w funkcję czasu, w teraźniejszość, przeszłość i przyszłość, ale być może wszystko dzieje się jednocześnie.

(...)wiele dzieci lata jak muchy, tłumaczy sny i rozmawia z duchami, ale wszystkim mija, gdy tracą niewinność.

Ludzie nie czytają tego, co ich nie interesuje, a jeśli coś ich interesuje, to znaczy, że są wystarczająco dojrzali, by o tym czytać.

Było tam wygodnie i można było płakać do woli, dając pod pretekstem cudzej śmierci upust własnym smutkom.

Podobnie jak wtedy, gdy przychodzimy na świat, umierając, lękamy się tego, co nieznane. Lecz lęk to zjawisko wewnętrzne, niemające nic wspólnego z rzeczywistością.

Jeśli mógł być ministrem oświaty, choć nie skończył szkoły, to równie dobrze może być ministrem rolnictwa, choć w życiu nie widział żywej krowy (...)

Ależ dońa Clarita, kto to widział, żeby mężczyzna nie mógł bić żony, jeśli nie bije, to dlatego, że jej nie kocha albo nie jest prawdziwym mężczyzną; kto to widział, żeby to, co zarabia mężczyzna albo co wytwarza ziemia, albo co znoszą kury, należało do obojga, przecież to on rządzi; kto to widział, żeby kobieta mogła robić to samo co mężczyzna, jeśli urodziła się z cyckami i bez jaj”...

(...) łaską nie jest śmierć, gdyż tak czy inaczej jest ona nieunikniona, lecz przeżycie, które jest cudem.

(...) ludzie nie czytają tego, co ich nie interesuje, a jeśli coś ich interesuje, to znaczy, że są wystarczająco dojrzali, by o tym czytać.

(...) pamięć jest ulotna, a żyje się bardzo krótko i wszystko dzieje się tak szybko, iż nie potrafimy dostrzec związku między wydarzeniami i ocenić konsekwencji czynów, wierzymy w fikcję czasu, w teraźniejszość, przeszłość i przyszłość...

Nigdy nie należy sprzedawać ziemi. To jedyne, co zostaje, gdy wszystko inne się kończy.