Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po buncie w Siemionowski pułku gwardii rosyjskiej rozgniewany i przestraszony cesarz całą gwardię pieszą przegnał Petersburga na Litwę. W wyniku tego posunięcia Wilno zaroiło się od buńczucznych, pięknie wystrojonych i często utytułowanych oficerów gwardyjskich. Akademicy od pierwszej chwili ustosunkowywali się od przybyszów bardzo niechętnie. Trzeba przyznać, że jedną z głównych przyczyn tej niechęci było ogromne powodzenie, jakimi niektórzy gwardziści cieszyli się u wileńskich panien. "Młodzież akademicka zażalona, że znaczna część płci pięknej zaczęła się skłaniać więcej do oficerów niż do nich, umyśliła wymówić to pannom publicznie - wspomina jeden z filaretów, Otto Ślizień. - Nie pomnę z czyjej inicjatywy uprojektowano w tym celu maskaradową maskę pod hasłem <>. Maska składała się ze czterech osób z krawca, niosącego pod pachą gwardyjski mundur, od którego guziki i hafty na zewnątrz świeciły, za krawcem trzy biegnące panny, do których długich nosów przyczepione trzy-łokciowej długości sznurki drugiemi końcami były przymocowane do haftów i guzików mundurowych; na plecach krawca papier z napisem: << Za mundurem panny sznurem>>".
s. 164.