cytaty z książki "Spadek w Piemoncie"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Przelałbym chętnie całą krew(…) gdyby płynąc, mogła rozpalić twoje serce i zwrócić je ku mnie.
Wspomnienia są zawsze smutne(…) ale nie można żyć bez wspomnień.
Żeby odzyskać spokój, należy odciąć się od wszystkiego, co wprowadza zamęt w nasze życie, a więc i od miejsc związanych ze strasznym wspomnieniem...
Po każdym przewrocie następuje upadek moralności. Największe zło wiwatuje, bo nastał jego czas.
(…) wolność i równość wykluczają się wzajemnie. Wolność niszczy równość między ludźmi, a równość ogranicza wolność.
Gdy życie przestaje być dobrem, śmierć przestaje być złem.
(…) w życiu każdego człowieka, potwora nawet, przychodzi taka godzina, że ciężar zbrodni staje się niemożliwy do udźwignięcia, a wino i zabawa dają najlepsze zapomnienie.
(…) wszędzie są tacy, co lubią innym obcinać głowy, zanim własnej nie stracą.
Co ma zresztą piękno do szczęścia, nie wiadomo. Szczęście odeszło, choć piękno zostało.
(…) tu, na ziemi istnieje czas. A czas mija bezpowrotnie i nic nie trwa wiecznie. Dopiero tam, po drugiej stronie, właśnie w wieczności wszystko, co piękne i dobre, trwa, bo tam pojęcie czasu nie jest już potrzebne. Czas mierzy chwile tym, co są w drodze. Gdy jednak dojdą do celu, po cóż im czas?
Wszystko wie tylko Bóg, my często pozór bierzemy za prawdę...
(…) człowiek czy mądry, czy głupi, jeśli ma oczy i uszy i umie patrzeć i słuchać, coś zawsze zmiarkuje.
Hen tan, gdzie orła kamienne siedlisko,
Gdzie znad przepaści rwący potok szumi
Spienione wody toczą się ku równinie,
Huczy z wściekłością
Mroźny wichr z północy
Leci od śluzy na Piovie w dolinę
Rozdmuchać burzę.