Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po otworzeniu tych drzwi zapartych na skobel kołkiem zatkany uderzyła najprzód dziwna woń zgnilizny, a w ciemności izby obok drzwi dostrzeżono istotę żywą bez najmniejszego okrycia skuloną w kuczki, która do wchodzących odezwała się w słowy: dobrodzieju, będę posłuszną, ale proszę o obiad! Istota ta, podniósłszy się z ziemi, okazała się być jak powyżej powiedziano nago, brudna, głowa ostrzyżona krótko, ciało zaś przedstawiało istny szkielet, poobijany zapewne przez tłuczenie się po ścianie”.