Jesteśmy społecznością, która kocha książki

....... Potrafisz być cudowna jeśli nie myślisz ciągle o pracy i o tym całym anturażu wokół. Jesteś najwspanialsza kiedy nie jesteś tak bezczelnie perfekcyjna. Pozwól sobie na chwilę zapomnienia przy mnie tak jak w Krakowie proszę cię pozwól sobie na mnie w całości bez analizy tego, co w tym czasie możesz zrobić i ile stert papierów firmowych jesteś w stanie przerzucić. Proszę cię...

Utracił coś bardzo cennego; tracił ten czas, kiedy dobijamy powoli do brzegu i nie chodzi tu bynajmniej o nieuniknioną śmierć. Chodzi bardziej o piękny wiek dojrzałości, ale dojrzałości stabilnej. Kiedy niczego i nikomu nie musimy już udowadniać, nie musimy gnać w wyścigu szczurów.

Niebo spada nam na głowę nie po to, by się nami zabawić, lecz by nas podziwiać, gdy się podnosimy, Maju. Człowieka nie da się zniszczyć, człowieka nie są w stanie zniszczyć żadne rany, ani jakiekolwiek cierpienie, bo człowiek jest silniejszy niż się jemu wydaje, ty jesteś znacznie silniejsza niż się tobie wydaje.

W życiu potrzebne są nowe wyzwania, nowe horyzonty. O to właśnie chodzi. Na monotonię przyjdzie jeszcze czas".

Myślę, marzę o tym co wszyscy. O miłości, o zdrowiu, o szczęściu, o spełnieniu, o rodzinie. O tym co sprawia, że osiągamy ten stan umysłu nazywany szczęściem. O tym co sprawia, że jesteśmy ludźmi, że nam się chce żyć...

Co ty w sobie masz takiego? Skąd masz tę swoją magię, kto ci ją podarował? Pytam za każdym razem, kiedy jestem w tobie, zawsze nienasycony... Matka natura aż tak łaskawa dla ciebie się okazała? To nie tylko uroda - jednak. Masz w sobie moc, siłę, taką siłę, która może wszystko zmienić, wszystko naprawić. Siłę, która nakazuje cię kochać. Jesteś piękna nawet wtedy kiedy płaczesz. Może nawet wtedy jesteś najpiękniejsza, wtedy kiedy cierpisz, wtedy kiedy jesteś tak bardzo ludzka. Tak bardzo moja, śliczna, dobra. Widzę w tobie to, co ukryłaś przed światem...

Na końcu stopni, tam gdzie kiedyś ja leżałam cała we krwi, zaczynały się pojawiać przepiękne złocisto- błękitne odcienie. Barwy niesamowicie piękne, spokojne, takie moje barwy z dzieciństwa. Świat nagle ukazał się w złocisto-błękitnych kolorach i obudziłam się. Tamtego poranka zaczęłam chyba powoli uświadamiać sobie jedno. Już nadszedł czas na to, aby pozwolić wygoić się poranionym łzami oczom. Dotarło do mnie jedno: noc się już kończy, a dzień? Majka? – zapytałam samą siebie w duchu. A dzień? Dzień się zaczyna.

Czasami trzeba się pogodzić z tym, co los nam daje, czasami trzeba coś stracić, żeby później potrafić docenić to, co się ma. Teraz to zrozumiałam, zrozumiałam, że to wcale nie jest banał. Nie wszystko od nas zależy, nie wszystko... Nie na wszystko mamy wpływ...

Czasami spotykamy kogoś, ot tak sobie, zupełnie niespodziewanie i ten ktoś tak za darmo, bez chęci czegokolwiek w zamian, daje nam upragnioną nadzieję, wznieca ją w nas ponownie i nieoczekiwanie na nowo...

W obliczu cierpienia wszyscy jesteśmy tacy sami, mądrzy czy głupi, bogaci czy biedni cierpimy tak samo.

Ludzie mają stare dusze, Maju, wtedy kiedy nikt ich nie kocha, wtedy są starzy, czekają już tylko na śmieć, bo trudno jest się im odnaleźć w samych sobie.

Bo mamy wolność, mamy w sobie odpowiednią dozę dojrzałości, nienawiści, lęku, miłości, pragnień – tych spełnionych i tych, które nigdy już się nie spełnią, aby móc usiąść z kubkiem herbaty na werandzie, odgarnąć z niej pnącą winorośl i cieszyć się życiem. Tak naprawdę żyć...

Kochał mnie jak szalony, czułam tę jego miłość, w każdym geście, jaki wykonywał. Miłością do mnie pachniały wszystkie jego słowa, spojrzenia, miny, wszystkie jego oddechy i westchnienia...

Wszedł do sypialni w spodniach od piżamy, tors miał odkryty, umięśniony. Gdzieś na wysokości pępka zawieruszyła się kropla wody przyniesiona przez niego spod prysznica. Powędrowała w głąb spodni, sprytnie zostawiając mokry ślad, nie zorientował się, co ta kropelka przejrzysta wyczynia. Zawiesiłam na niej wzrok, on jednak nie zwracał na to uwagi, usiadł w fotelu i wpatrywał się we mnie...

Zaczynam rozumieć, jak bardzo się zmienia perspektywa i punkt widzenia, kiedy człowiek tak naprawdę kocha, tak prawdziwie kocha do szaleństwa. Wówczas wszystko wygląda inaczej.

Czasami spotykamy kogoś, ot tak sobie, zupełnie niespodziewanie i ten ktoś tak za darmo, bez chęci czegokolwiek w zamian, daje nam upragnioną nadzieję, wznieca ją w nas ponownie i nieoczekiwanie na nowo...

W obliczu cierpienia wszyscy jesteśmy tacy sami, mądrzy czy głupi, bogaci czy biedni cierpimy tak samo.

Kim ona jest? Zastanawiam się, ma w oczach taki szklany blask, intrygujący blask, jednak jest w nich coś smutnego coś bardzo tajemniczego coś czego chce się smakować całując każdy centymetr jej pięknego ciała. Jest tak elegancka, skryta, chłodno -piękna jednak nie wyniosła. Nie mogę się skupić chcę ją mieć tak bardzo jak dawno nikogo nie chciałem...

To człowiek dokonuje wyboru, to człowiek za ten wybór odpowiada, czasem płacąc zbyt wysoką cenę.

Zrozumiesz co zrobiłeś jak wyjdziesz ze swojego szału, zrozumiesz, a teraz zejdź mi z drogi i nigdy więcej „Nie wchodź w moją ciszę” , w moją największą żałobę. Nigdy więcej nie śmiej jej zakłócać morderco ! Teraz stoję nad krawędzią ... Wiedz jedno - jeżeli uda mi się z niej wrócić, z krawędzi własnej rozpaczy, to wrócę jako zupełnie inny człowiek.

Leżymy nadzy wplątani w siebie jak najbliżsi kochankowie tak jakbyśmy się znali od kilkunastu lat. Całujemy się wchłaniamy własne powolne oddechy gładzimy się i zasypiamy. Mam wszystko jedyne co muszę to tego nie spieprzyć - powtarzam sobie w myślach nieustannie.