Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dorota rzuciła mu rozzłoszczone spojrzenie.
- W takim razie trzeba było zaprosić tę inną. Ja nie jestem pierwszym lepszym podlotkiem, który daje się ponieść fali wdzięczności tylko dlatego, że ktoś był dla mnie uprzejmy - powiedziała głosem pełnym wyniosłości, a następnie demonstracyjnie wydobyła książkę zza swojego fotela i rozłożyła ją na kolanach, wertując z namaszczeniem strony.