Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy może być coś bardziej wstrząsającego niż śmierć dziecka? Tak, śmierć wielu dzieci. Różowe kozaczki wystające spod prześcieradła, twarz matki prowadzonej ku miejscu, w którym już na zawsze na twarzy jej dziecka wymalował się strach. Ku miejscu, które znajduje się w obrębie budynku stanowiącego drugi dom, połowę dziecięcego życia - ku szkole. Od wielkiego BUM zaczyna Tomasz Szlijan swoją powieść. Od strasznych wydarzeń i równie wielkich emocji. Atak szaleńca na szkołę wzmacnia jeszcze nieudana próba policyjnej interwencji, w której śmigłowiec rozbija się o budynek. Straty są ogromne, śmierć staje się drugim imieniem Wodzisławia Śląskiego. A syn prezydenta miasta jest jednym z młodych ludzi, których dotyka ta straszna tragedia. Autor układa "Krzyk w stronę świata" w bardzo ciekawy schemat. Po efektownym, tragicznym i znakomicie pobudzającym emocje pierwszym rozdziale, cofa nas do poprzednich tygodni. Prowadzi nas przez przyjazd nowej nauczycielki z rodziną, jej dawne związki z miastem, ku obecnej działalności biznesowej i nauczycielskiej ale też ku tej podstępnej, egoistycznej i uwodzicielskiej. Oj tak, autor nie wzbrania się przed opisami seksu, namiętności, żądzy. A o tej ostatniej wspominając, warto wspomnieć o wątku dziewiętnastoletniej Justyny, który w swej brutalności odbije się mocno na postępie akcji. Justyna, Alex, Louis, Laura - to młodzi ludzie, którym autor poświęca najwięcej czasu i na których buduje opowieść. O zbrodni, kłamstwie i zemście. O niesłusznie rzuconym oskarżeniu, o ucieczce przez nienawistnym wzrokiem i oskarżeniami. O miłości i szczeniackich zadurzeniach. O wykorzystywaniu, szantażu i pasji. O tańcu, mieście i przeszłości, która zawsze wraca. I o "krzyku w stronę świata". który nie zdążył się wydarzyć a jednak przywodzi nas do rozwiązania zagadki. Co zadziwiające, autor potrafi w tej niezwykle bogatej, zgrabnej, inteligentnie spisanej opowieści połączyć wątki, styl, formę zaczerpniętą z wielu, czasem bliskich, czasem bardzo odległych gatunków. Uczucia młodych ludzi, ich zauroczenia, prowadzone są kwiecista drogą ocierającą się niemal o melodramatyczne omdlenia po to tylko, by zmienić się w sprawnie napisany erotyk lub thriller stawiający włos na głowie realizmem opisywanych scen gwałtu i agresji. Od szybkich nurtów akcji, która prowadzi ocalałego policjanta - Dobermana, przez kontynenty za śladem i podejrzeniami, po wysnute z sennych marzeń, skręcające subtelnie w stronę horroru opisy kontaktów pustelnicy z zaświatami. Wydaje się, że książka mieści w sobie cały ogrom emocji i zawirowań akcji? Bardzo słusznie. Ja sama, detalistka, miłośniczka konsekwencji, niejeden raz marszczyłam czoło dziwiąc się pewnym zmianom, które nie miały prawa nastąpić, tylko po to, by potem z zadziwieniem odczytać dlaczego autor zastosował taki a nie inny zabieg. I co dla mnie najważniejsze: oczywiście bywam zaskoczona zakończeniami, oczywiście często myślę o tym, jak bardzo moje przypuszczenia mijają się z wizją autora ale tutaj Panie Szlijan już Pan przesadził. Kiedy kończę książkę z zadziwieniem otwierającym mi szeroko oczy, kiedy na głos wypowiadam zaskoczone: Naprawdę?!, pozostaje mi życzyć sobie i innym kolejnych takich książek, kolejnych takich emocji i tego, bym mogła znów z pełnym przekonaniem napisać: Proszę Państwa, polecam ! Pani_Ka Czyta serdecznie dziękuję Autorowi