Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Spowiedź legionisty" to zdecydowanie książka wyjątkowa, którą ciężko porównać do innych, znanych mi autobiografii byłych żołnierzy. Sebastian Cybulski w swoim credo przedstawia losy ambitnego, szukającego życiowej drogi młodzieńca, który wstępując do Legii Cudzoziemskiej staje się prawdziwym mężczyzną. Podczas służby przechodzi przez trudne, wymagające wielu poświęceń sytuacje, które brutalnie kształtują jego psychikę, aby ostatecznie stał się rasowym wojownikiem. Książka zawiera wspomnienia byłego żołnierza elitarnej francuskiej jednostki bojowej od momentu rekrutacji (rok 1996) po samo odejście ze służby (rok 2003). Autor bezpośrednio relacjonuje własne odczucia wobec wszelkiej maści przełożonych, z którymi paradoksalnie musi nieustannie walczyć. Legia Cudzoziemska jest tutaj przedstawiona jako zbiór ludzi o różnych narodowościach, posiadających trudny charakter i niewątpliwie zapał do walki. Taka mieszanka to bez wątpienia tykająca bomba, wobec czego dowódcy stosują brutalne metody, by wymusić na nich posłuszeństwo i szacunek do munduru. Nie ma tutaj miejsca na szczere, powszechne przyjaźnie, niemal na każdym kroku dochodzi do pojedynków między krewkimi mięśniakami, bez względu na ich stopnie służbowe. Czytelnikowi jawi się obraz codziennego życia w jednostkach, który przewlekany jest opisami prywatnego życia wojskowych, które najczęściej opierało się na libacjach alkoholowych i upojnych nocach z prostytutkami. Ponadto, Sebastian Cybulski dzieli się z nami własnymi przemyśleniami, opartymi na doświadczeniu życiowym, które przedstawiają trudy dnia codziennego i niezwykłą walkę z własnymi słabościami, jak również problematyczne próby pogodzenia prywatnego życia z oddaniem dla służby. Zdecydowanie zabrakło szczegółowych relacji z działań militarnych, które były prowadzone przez Legię Cudzoziemską w takich miejscach jak Czad, Bałkany (Kosowo),Gujana Francuska, Wybrzeże Kości Słoniowej, w których autor brał bezpośrednio udział. Wyjątek stanowi opis obozu treningowego w ekwadorskiej dżungli, który dla mnie był jednym z ciekawszych fragmentów "Spowiedzi". Jeśli chodzi o formalne aspekty książki, to język, jakim zostały spisane owe wspomnienia nie należy z pewnością do literackiego. Autor używa prostych, potocznych sformułowań, które oddają klimat służby i jednocześnie odzwierciedlają jego osobowość. Na takim samym poziomie prezentuje się wartkość akcji, jednak trzeba pamiętać, iż założeniem tej książki nie jest przedstawienie dramaturgi działań wojennych, lecz ukazanie prawdziwego oblicza życia legionistów, co stanowczo mogę uznać za zabieg udany. Podsumowując, książka zdecydowanie jest warta przeczytania ze względu na specyficzny charakter służby w Legii Cudzoziemskiej, o której krąży niezliczona ilość legend i mitów. Jedyna droga do zweryfikowania tych plotek i poznania z bliska świata legionistów pełnego przygód, to przebrnięcie przez niemal 270 stron historii, która potrafi zaciekawić, a często też zszokować.