Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po lekturze Raymonda Blocha "Etrusków"- książki, która była wersją minimalistyczną i w sposób skondensowany przedstawiała wiedzę na temat tytułowego ludu, sięgnęłam po bardziej szczegółową monografię Massimo Pallotino. Rzeczywiście jest to bardziej wnikliwe omówienie tego tajemniczego ludu. Jednakże z uwagi na fakt, że książka opublikowana była w 1968 r., to wydawać by się mogło, że informacje w niej zawarte, choć częściowo będą już nieaktualne. A tutaj zaskoczenie, bo stan obecnej wiedzy od ówczesnego czasu niewiele się zmienił. Mam nawet nieodparte wrażenie, że etruskologom chyba za bardzo nie zależy, aby dotrzeć do prawdy, kim byli Etruskowie. Pan Pallatino jako Włoch oczywiście omawia bardzo szeroko wszystkie aspekty życia Etrusków, łącznie z komparatystyką języka. Tylko jakimś dziwnym trafem zawsze są to języki romańskie, germańskie lub semickie, jakie są porównywane z etruskim. Oczywiście nie znajdziemy tutaj też żadnego odniesienia, czy komentarza do prac archeologów z innych kręgów kulturowych. Jak się można było spodziewać, również pominięta jest praca polskiego archeologa Tadeusza Wolańskiego, który w połowie XIX wieku wydał książkę z interpretacją napisów etruskich "Schrift-Denkmale der Slawen vor Christi Geburt". Za ten konformizm właśnie monografię oceniam na 6/10.