Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na wstępie muszę zastrzec: nie jestem zwolennikiem muzyki Behemota, jest dla mnie zbyt agresywna, choć z dźwiękami metalowych utworów jest mi po drodze. To naturalne, nie jesteśmy w stanie lubić wszystkiego, a im człowiek starszy, tym bardziej ceni dawniejszą muzykę, literaturę czy kinematografię. Trochę z przekory sięgnąłem po wywiad-rzekę przeprowadzoną z Nergalem. I tu niespodzianka: naprawdę nie spodziewałem się, że ta rozmowa będzie tak wciągająca i intrygująca, a wypowiedzi głównego bohatera tak wyważone i racjonalne. Chyba zbyt często oceniamy ludzi pobieżnie i stereotypowo, wedle porzekadła: „Nigdy nie ma drugiej okazji zrobić pierwsze wrażenie”. Tymczasem „nergalowe” rozważania o religii, wierze, przyjaźni, rynku płytowym nie są płytkie, a zmuszają do myślenia. Adam Darski zdaje się mówić: taki jest mój punkt widzenia, a ty rób z tym co chcesz i wyciągaj własne wnioski. Traci jedynie wewnętrzny spokój, kiedy musi wypowiadać się na temat świata paparazzi – ale jeżeli tak wygląda popularność, to trudno mu się dziwić. Opowiada ze swoistą elegancją o wielu epizodach ze swojego życia, nawet sprawach dość intymnych. Ba, czasem muzyka schodzi na dalszy plan. Na mnie szczególne wrażenie zrobiły partie poświęcone walce z białaczką, to także sygnał dla wielu z nas, aby nie bagatelizować niepokojących symptomów. Bo może jest tak, że nie mamy zbyt wiele czasu przed sobą… Poczytajmy, nawet jeśli niespecjalnie lubimy dokonania muzyczne Nergala.