Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ben White chce nam udowodnić, że zasadne jest używanie analogii pomiędzy sformułowaniem pomiędzy powszechnie znanym apartheidem, który miał miejsce w RPA, a tym stosowanym przez Żydów. Za banalne uważam zawierania w recenzji sformułowania "książka mi coś uświadomiła", ale tutaj jest to głęboko uzasadnione. Biedni bowiem są laicy żyjący lakonicznymi informacjami z głównego wydania wiadomości, albo faktów o 19:30. Biedni są również ci, którzy choć czytają tygodniki opinii nieświadomi są tego, że antysemityzm to wcale nie jest sprawa nieuzasadniona (mam tu na myśli Arabów zamieszkujących Palestynę). Gazety rzadko podejmują tematy antysemityzmu, a przede wszystkim jego źródła, często jest tak, że unifikują komentarze do prostych stwierdzeń, że antysemityzm jest złem, a do jego zwalczania potrzebne są międzynarodowe organizacje choćby takie jak znane wszystkim "Nigdy więcej". Nie o to w tym wszystkim jednak chodzi. Trudno mówić o Żydach źle, zaraz przylgnie do nas łatka zacofanego antysemity, który od razu wykluczony zostaje z postępowego towarzystwa. Inna sprawa, że każdemu ciężko o tym dyskutować ze względu na piętno drugiej wojny światowej i Holocaustu. Jednak Ben White stara się bez naruszenia godności ludzkiej, przedstawić sytuację w Izraelu. Trzeba przyznać robi to rewelacyjnie. Obnaża wszystkie mechanizmy począwszy od lobbingu wielkich mocarstw ze szczególnym uwzględnieniem największego terrorysty wszech czasów USA za powstaniem państwa Izrael skończywszy na potężnej eksterminacji Palestyńczyków niechcących wynieść się z nowego państwa Żydowskiego zamieszkanego wcześniej, bo przecież przez ponad dwa tysiące lat Arabów. Exodus ponad 700 000 Mahometan w dzisiejszych czasach raczej nie dociera do masowego przekazu, ale zbrodnie na Bałkanach, wojna w Zatoce z 1991 gdzie "cywilizacja zachodnia" rozprawia się z barbarzyńcami, którzy nie wiedzieć czemu bronią swoich domów kobiet i dzieci już tak, przy czym o kobietach i dzieciach się nie wspomina, wszystkich obrońców wrzuca się do wspólnego worka z napisem terroryzm. Co warte uwagi, to jeszcze liczne wzmianki autora o rozmowach prowadzonych pomiędzy izraelitami, a USA kiedy to wysocy dygnitarze zastanawiali się gdzie usytuować nowe państwo dla najbardziej pokrzywdzonego narodu. Pierwotnie miała to być Afryka Północna, ale skończyło się jak się skończyło. Tytuł niewątpliwie wart polecenia zresztą cała seria z wydawnictwa Le Monde diplomatique robi wrażenie. Najważniejsza z niej lekcja jest taka, że nie wszyscy podchodzący krytycznie do narodu Żydowskiego są bezwstydnymi, pozbawionymi uczuć bandytami i antysemitami.