Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejny dzień kalendarzowej wiosny. Termometr na moim oknie pokazał bezczelne 16 stopni. Bezchmurne niebo i promienie słońca wpadające do mieszkania sprawiły, że dla mnie był tylko jeden poprawny sposób na spędzenie tego popołudnia. Dobra kawa i dobra książka. Sięgnęłam po Frenemy Doroty Krawczyńskiej. Pierwsze kilka stron nie zachwyciło, powodowało wręcz wyrzuty sumienia, że czytając dalej popełnię karygodny grzech i zmarnuję tak piękne popołudnie na marną książkę. Po kilku monologach wewnętrznych sumienie na szczęście wzruszyło ramionami i pozwoliło mi decydować o tym, co czytać a czego nie. Dzięki Bogu! Kilkanaście stron później nie mogłam już wypuścić książki z dłoni, a kawie udało się wystygnąć zanim sobie przypomniałam o jej istnieniu… Krawczyńska staje na wysokości zadania. Tworzy, z pozoru banalną, historię codziennego życia dwóch kobiet – Kaliny i Giny. Opowieść jest szczera i realistyczna, pozbawiona niepotrzebnych przekombinowań. Grzeje serce nie mniej, niż wiosenne słońce wpadające przez południową szybę. Kalina – główna bohaterka, uwodzi mnie swoją naturalnością i szczerością. Jest dobra, ciepła, wrażliwa, a przy tym autentyczna, co jest rzadkością przy tak wykreowanych postaciach. Moją uwagę przykuwa jednak druga bohaterka, Gina. Kobieta silna, zdecydowana, po trupach dążąca do celu. Jest postacią w pewnym sensie drugoplanową, jednak w moim odczuciu absorbuje dużo więcej przestrzeni i emocji Czytelnika. Jej zachowanie budzi bardzo skrajne odczucia, co więcej – stawia we mnie fundamentalne pytania dotyczące reguł życia, przyjaźni i wartości. Bohaterki od początku książki łączy płaszczyzna prywatna. Przyjaźnią się i rozumieją, jak nikt inny. Mimo kompletnych przeciwieństw charakterów snuje się między nimi nić fascynującego porozumienia, którego często zrozumieć nie potrafią osoby stojące obok. W pewnym momencie życia dołączają do współistnienia płaszczyznę zawodową. Gina wygrywa konkurs na dyrektora ośrodka, w którym razem pracują. Od tego dnia ich relacja zaczyna poddawać się procesowi zmiany, choć obie bohaterki zobaczą to dopiero dużo później. Początkowo wspólna praca, pomimo pobocznych trudności, osnuta jest magią sukcesów i satysfakcji bohaterek. Z czasem zaczynają się pojawiać trudności, które będą rosnąć, by w pewnym momencie stać się tragedią, obok której nie da się przejść obojętnie. A przynajmniej nie każdy będzie potrafił. Pełna recenzja na: http://moznaprzeczytac.pl/frenemy-dorota-krawczynska/