Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cytaty: "Córko moja, jak baranek dałem się prowadzić na rzeź i stałem niemy przed tymi, którzy składali Mnie w ofierze, podobnie będzie z tymi nielicznymi dobrymi w owym czasie, ale jest to heroizm prawdziwej cnoty." "... (Luisa) Jaki jest sens mojego stanu ofiary, jeśli nie jest mi dane oszczędzić Twoje najdroższe członki? Uwolnić świat od tylu kar? Pan odrzekł: Nie jest tak jak mówisz. Ja też byłem ofiarą, a będąc ofiarą nie mogłem oszczędzić światu wszelkich kar. Otworzyłem mu niebo, uwolniłem od winy, niosłem na sobie jego kary, ale sprawiedliwość polega na tym, że człowiek przyjmuje na siebie część tych kar, które sam zaciąga grzesząc. A gdyby nie dusze-ofiary, zasługiwałby nie tylko na zwykła karę, jaką jest zniszczenie ciała, ale także zatratę duszy. I tu widać potrzebę ofiar, jeśli ktoś pragnie je przyjąć, ponieważ człowiek jest zawsze wolny w swojej woli, może zostać mu oszczędzona kara i może odnaleźć port swego zbawienia." "Moja córko, jakże bardzo ludzie Mnie obrażają, ale nadejdzie czas, kiedy ich ukarzę, tak że wyjdzie wiele robaków (nikczemnych i godnych pogardy ludzi),które będą rodzić chmary komarów (żartobliwie lub z pogardą o ludziach drobnej budowy),przez co będą uciemiężeni. Wtedy przyjdzie papież. A ja zapytałam: Dlaczego przyjdzie papież? O odparł: Wyjdzie, by pocieszyć narody, ponieważ uciskani, zmęczeni, przygnębieni, zdradzeni przez tak wiele zakłamania, same będą szukać przystani prawdy, a wszyscy upokorzeni będą prosić Ojca Świętego, aby przyszedł pomiędzy nich, uwolnił ich od tego zła i powiódł do portu zbawienia. A ja na to: Panie, czy stanie się to po wojnach, o których mówiłeś innym razem? On odpowiedział: Tak." "Moja córko, człowiek wpierw rodzi się we Mnie i otrzymuje odbicie Boskości, a kiedy wychodzi ze Mnie, aby narodzić się z matczynego łona, nakazuję mu, aby przebył mały odcinek drogi. Na końcu tej drogi sprawiam, że Mnie odnajduje, przyjmuję go ponownie we Mnie, i on żyje ze Mną na wieczność. Zobacz, jak szlachetny jest człowiek, skąd pochodzi i dokąd zmierza, jakie jest jego przeznaczenie. Jaka powinna być świętość tego człowieka pochodzącego od tak świętego Boga? Idąc jednak drogą, którą ma przemierzyć, zanim do Mnie ponownie powróci, niszczy w sobie to, co otrzymał od Boga. Deprawuje siebie, tak że kiedy przyjmuję go ponownie do siebie, już go nie poznaję, nie widzę w nim boskiego odbicia, nie znajduję w nim nic mojego, a nie rozpoznając go, moja sprawiedliwość skazuje go na zgubę na drodze zatracenia." "Potem wydało mi się, że jestem na Górze Kalwarii w chwili ukrzyżowania naszego Pana i kiedy cierpiał męki ukrzyżowania widziałam, nie wiem jak, w Jezusie wszystkie pokolenia, przeszłe, obecne i przyszłe. Jezus, który miał wszystkich w sobie, odczuwał wszystkie zniewagi, które każdy z nas Mu wyrządził i cierpiał za wszystkie razem i za każdego w szczególności, tak, iż mogłam również zobaczyć winy i trudy, które cierpiał za mnie. Widziałam również lekarstwo, którego każdemu z nas, bez żadnej różnicy, udzielał za nasze zło i dla wiecznego zbawienia. Kto może opowiedzieć wszystko, co widziałam w błogosławionym Jezusie? Od pierwszego do ostatniego człowieka. Będąc poza świadomością, widziałam rzeczy jasno i wyraźnie. Znajdując się w sobie, widzę je wszystkie niejasno. Aby jednak uniknąć niedorzeczności, stawiam kropkę." "Córko moja, krzyże i utrapienia są chlebem wiecznej szczęśliwości. Zrozumiałam więc, że im więcej będziemy cierpieć, tym obfitszy i smaczniejszy będzie chleb, którym będziemy się karmić w niebieskiej bytności. Im bardziej się cierpi, tym większy jest zadatek przyszłej chwały." "Córko moja, jak oczy są wzrokiem ciała, tak umartwienia są wzrokiem duszy, tak że można by było nazwać umartwienia oczami duszy." "Dziś rano, kiedy byłam w swoim zwykłym stanie, ujrzałam przed sobą niekończące się światło i zrozumiałam, że w tym świetle mieszkała Trójca Przenajświętsza, i jednocześnie ujrzałam w tym świetle Królową Mamę, która była całkowicie wchłonięta przez Trójcę Przenajświętszą. Ona zaś ogarniała w sobie wszystkie Trzy Osoby Boskie, w taki sposób, że została wzbogacona trzema przywilejami Trójcy Przenajświętszej, a mianowicie Potęgą, Mądrością i Miłością. Ponieważ zaś Bóg kocha ludzkość jako część siebie i jako cząstkę, która wyszła z Niego, i gorąco pragnie, aby ta część powróciła do Niego, tak więc uczestnicząc w tym, Królowa Matka kocha cały rodzaj ludzki serdeczną miłością." "Córko moja, pierwsze znaczenie Męki zawiera chwałę, cześć, dziękczynienie, zadośćuczynienie Boskości. Drugie to zbawienie dusz i wszystkie łaski potrzebne do osiągnięcia tego celu." "Moja córko, pozbawili mnie wszelkiego księstwa, ustroju i wszelkiej suwerenności. By odzyskać moje prawa do stworzeń, muszę ich obnażyć i niemal zniszczyć. Wtedy dowiedzą się, że tam, gdzie nie ma Boga jako zasady, rządu i władcy, wszystko prowadzi do zniszczenia ich samych, a zatem źródła wszelkiego zła." "Musisz być nie tylko prawa, ale także sprawiedliwa. W sprawiedliwości zawiera się kochanie Mnie, chwalenie, wielbienie, dziękowanie Mi, błogosławienie Mnie, wynagradzanie Mi, adorowanie Mnie. Nie tylko dla siebie, ale także dla wszystkich innych stworzeń. Są to prawa sprawiedliwości, których żądam od każdego stworzenia i które należą się mnie jako Stwórcy. Kto mi odmawia choć jednego z tych praw, nie może nigdy powiedzieć, że jest sprawiedliwy. Staraj się zatem wypełniać swój obowiązek sprawiedliwości, gdyż w sprawiedliwości znajdziesz początek, środek i koniec świętości." "Nasza ludzkość rozwiązała węzeł posłuszeństwa, jaki Bóg zawiązał ze stworzeniem, węzeł, który jednoczył Boga i człowieka. Przez to rozpadła się, a Jezus Chrystus, przyjmując ludzką naturę i stając się naszą Głową, przyszedł, aby ponownie zjednoczyć rozproszoną ludzkość, a przez swoje posłuszeństwo woli Ojca zjednoczyć Boga i człowieka. Ten nierozerwalny związek jest nadal umacniany przez nasze posłuszeństwo Bożej woli." "Chcę, żebyś zawsze była zjednoczona ze Mną jak promień słońca, który nieustannie znajduje się w środku słońca i otrzymuje od niego życie, ciepło i blask. Przypuśćmy, że promień mógłby odłączyć się od środka słońca, czym by się stał? Gdy tylko by się odłączył, straciłby życie, światło i ciepło, i powróciłby do ciemności, stając się niczym. Taka jest dusza, o ile jest zjednoczona ze Mną, w moim centrum. Można powiedzieć, że jest jak promień słońca, który żyje, otrzymuje światło od słońca, biegnie, gdzie chce, krótko mówiąc, we wszystkim jest do dyspozycji woli słońca. Jeśli jednak odrywa się ode Mnie, oddziela się, jest cała w ciemności, zimna i nie odczuwa w sobie tej nadprzyrodzonej pobudki do Boskiego życia." "Panie, nie chcę niczego oprócz Ciebie, chcę być ukryta w Tobie. Zawsze Cię o to prosiłam i teraz proszę, byś mnie w tym utwierdził. A to powiedziawszy zamknęłam się w Jezusie, jakbym pływała po rozległych morzach wnętrza Boga. (...) Pławiłam się w Bogu, by zrozumieć Boskie wnętrze. Czułam się jak dziecko, które chce utrzymać w swojej małej rączce przedmiot o niezmierzonej wielkości."