Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo lubię czytać pamiętniki, bo pokazane jest w nich życie i problemy ludzi ówcześnie żyjących (które okazują się wcale nie tak odległe naszym). Pamiętniki Zofii Skąpskiej są ciekawe bo pokazują "kobiecy punkt widzenia" na wiele spraw, a także to jak wyglądało życie kobiety w tamtych czasach. Są to wspomnienia szlachcianki, ale nie ze sfery tych najbogatszych potentatów i właścicieli ziemskich, ale raczej ze średniej i drobnej szlachty, która nie miała wielkiego własnego majątku i np. trudniła się dzierżawieniem majątków cudzych. Zofia Skąpska bardzo dobrze opisała ówczesne konwenanse, jak wyglądał wówczas okres narzeczeństwa, wyjście za mąż, poród i wychowywanie dzieci (których było zwykle bardzo dużo),a także i chyba przede wszystkim prowadzenie dużego domu. Sama autorka była też osobą niezwykłą - uzdolnioną w wielu dziedzinach, bardzo energiczną, pracowitą i szeroko udzielającą się społecznie. Niezwykle ciekawe były dla mnie wspomnienia z czasów I wojny światowej - jak ona wyglądała w Galicji, nowosądeckim, a także opis walk w obronie Lwowa (syn Zofii Skąpskiej brał w obronie czynny udział, został ciężko ranny). Trzeba mieć na uwadze że wspomnienia Zofii Skąpskiej to pamiętnik - był on pisany dla siebie i może dla swojej rodziny, a raczej nie jako utwór literacki przeznaczony dla szerszej rzeszy czytelników (dlatego też jest w nim bardzo dużo dat, nazwisk, różnych koligacji rodzinnych i osobistych uwag). Nie każdemu taka forma może przypaść do gustu. Bardzo ciekawe są też liczne dodane do książki zdjęcia i dokumenty. Ja z przyjemnością sięgnę po drugą część (tym razem z Pomorza i Hebdowa). Polecam, ale wyłącznie zainteresowanym takimi tematami.