Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To jedna z tych książek, które irytują mnie od początku do końca. I jednocześnie jedna z tych, które staram się przeczytać, pomimo pojawiającej się średnio co 10 stron chęci, aby porzucić lekturę i zająć się czymś ciekawszym. Daję szansę tego typu poradnikom ze względów zawodowych - chcę znać pozycje, które pojawiają się na naszym rynku. Poszukuję inspiracji do swojej pracy i zajęć, które prowadzę. W tej - przyznam szczerze - nie znalazłam. Kilka refleksji na temat książki i autora. Sam tytuł niesie ze sobą słodką obietnicę. Zawiera w sobie jedno z tych słów, które są zapowiedzią sukcesu. Bo kto chce w życiu być przegranym? Otwieramy książkę i na wewnętrznej stronie obwoluty czytamy o tym, że autor ma wszelkie powody ku temu, aby udzielać nam wskazówek. Odniósł sukces - jest prezesem Leading Principles Inc., firmy zajmującej się coachingiem, a jego klientami są firmy z rankingu Fortune and Global 500. Na dodatek magazyn "Leadership Excellence" umieścił go na liście 100 najznamienitszych osób działających w dziedzinie osobistego rozwoju. Przewracamy stronę i czytamy krótkie opinie o książce. Jak myślicie, ile? 5? 7? Nie... Razem aż 21 (słownie: dwadzieścia jeden) osób rekomendujących poradnik! Wśród nich pojawiają się zarówno nazwiska prezesów dużych firm, jak i postaci ze świata nauki... Niektóre nazwiska mnie zaskakują - np. Ken Blanchard czy dr Phil Zimbardo. Zastanawiam się, czy naprawdę uważają ten poradnik za tak cenną lekturę, czy ich opinia jest po prostu efektem kurtuazji lub biznesowych powiązań, o których wiedzieć nie mogę? Ten narcyzm, ta megalomania... To jednak styl funkcjonowania daleki moim wartościom. Mnie taki rodzaj kreowania wizerunku irytuje i odstręcza. Mam przekonanie, że prawdziwa wielkość niesie ze sobą skromność - i mogłabym wymienić tu wiele nazwisk. Sama książka przedstawia historię pewnego menedżera imieniem Jeff, któremu wszystko układa się nie tak jak by chciał. Pewnego dnia Jeff na swej drodze spotyka Martina, dawnego kolegę, z którym udaje się na lunch. Martin w odpowiedzi na ujawnione przez Jeffa fakty z jego życia, zaczyna opowiadać o trudnych losach pewnych ludzi i "przypadkiem" Jeffa z nimi zapoznaje. Pod wpływem tych historii i rozmów z Martinem, który okazuje się być coachem, Jeff zmienia swój sposób myślenia o sobie i o tym, co go w życiu spotyka. Jak myślicie, czy postać Martina to alter ego autora? ;-) Ta opowieść pokazuje w jaki sposób układane w naszych myślach historie, czyli "(..) to, co opowiadasz sam sobie, aby wyjaśnić to, co widzisz"*, wpływają na nasze postrzeganie świata i zdarzeń, które nas spotykają. Uświadamia, jak nasze wyobrażenia kształtują nasze przekonania i w jaki sposób te z kolei przekładają się na nasze funkcjonowanie. Przesłaniem tego poradnika jest to, że można i warto kontrolować nasze myśli. Ale nie jest to nic odkrywczego... Wprawdzie zmiana nawyków myślowych jest tylko jednym z aspektów pracy, którą trzeba wykonać, aby wpłynąć na zmianę własnej postawy, to mam wrażenie, że autor książki w dość prosty (choć dla mnie mocno drażniący i powierzchowny) sposób pokazuje, jak można wykonać ten pierwszy maleńki krok, by "myśleć jak zwycięzca". pierwotnie opublikowane na blogu http://blondynka-wsrod-ksiazek.blogspot.com/