Dziękujemy za udział w konkursie. Nagrodę w postaci audiobooka otrzymuje Bed.

Gratulujemy i zapraszamy do zapoznania się z kolejną odsłoną cyklu "Artyści mówią": http://lubimyczytac.pl/aktualnosci/676/artysci-mowia-wojciech-fangor-posluc...

Dziękujemy za udział w konkursie. Nagrodę w postaci audiobooka otrzymuje Bed.

Gratulujemy i zapraszamy do zapoznania się z kolejną odsłoną cyklu "Artyści mówią": http://lubimyczytac.pl/aktualnosci/676/artysci-mowia-wojciech-fangor-posluc...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Jestem osobą niewierzącą, mimo to sztuka Nowosielskiego robi na mnie wrażenie. Cenię jego kompozycje pod względem estetycznym - po mistrzowsku operował kolorami, jego obrazy są po prostu piękne, wyszukane i nowatorskie. A przede wszystkim cenie Nowosielskiego za to, że pokazał, że w naszym kraju może funkcjonować nie tylko sacro-kicz spod znaku świątyni w Licheniu ;)

Jestem osobą niewierzącą, mimo to sztuka Nowosielskiego robi na mnie wrażenie. Cenię jego kompozycje pod względem estetycznym - po mistrzowsku operował kolorami, jego obrazy są po prostu piękne, wyszukane i nowatorskie. A przede wszystkim cenie Nowosielskiego za to, że pokazał, że w naszym kraju może funkcjonować nie tylko sacro-kicz spod znaku świątyni w Licheniu ;)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Bardzo podobał mi się wywiad, wiele rzeczy mi wyjaśnił. Czekam na kolejne rozmowy i innych artystów. :)
Dla mnie Nowosielski był odkryciem. Od pierwszego wejrzenia na jego obrazy uważałam go za wielkiego artystę, chociaż nic wtedy o nim nie wiedziałam. Gdy oglądałam prace malarza te kolory z charakterystyczną kreską po prostu urzekały. Fascynujące było, że ktoś tak właśnie widzi i potrafi przedstawić ten świat, swój świat wewnętrzny, swoje sacrum a inni mogą w tym uczestniczyć. Forma jego obrazów wynika z tego kim był. Jego przyjaciel Tadeusz Różewicz twierdził, że Polakiem, ale z jednym okiem ukraińskim z diabelskim błyskiem. Cenił symbolikę ikony, ale nie chciał stosować się do jej reguł - w wywiadzie to odchylenie od zasad pisania ikony nazywa barokiem. I to jest takie interesujące. Tak samo jak w religii niezbędna wydaje mu się herezja. Stąd religijność np Niemców czy Rosjan jest w jego rozumieniu ciekawa i prawdziwa (z Bogiem należy się wadzić) a Polacy są tylko po prostu pobożni. No ale to już jakieś moje dziwaczne próby poradzenia sobie z filozofią artysty, bo religia była ważna w jego życiu. Myślę, że warto było posłuchać wywiadu i czegoś się dowiedzieć.

Bardzo podobał mi się wywiad, wiele rzeczy mi wyjaśnił. Czekam na kolejne rozmowy i innych artystów. :)
Dla mnie Nowosielski był odkryciem. Od pierwszego wejrzenia na jego obrazy uważałam go za wielkiego artystę, chociaż nic wtedy o nim nie wiedziałam. Gdy oglądałam prace malarza te kolory z charakterystyczną kreską po prostu urzekały. Fascynujące było, że ktoś tak właśnie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dla mnie sztuka Nowosielskiego nie istnieje - jest zbyt banalna, zbyt pospolita. Natomiast doceniam cykl i czekam na kolejne odsłony.

Dla mnie sztuka Nowosielskiego nie istnieje - jest zbyt banalna, zbyt pospolita. Natomiast doceniam cykl i czekam na kolejne odsłony.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Naprawdę bardzo podoba mi się ten cykl. Może nie jestem najlepsza w interpretacji sztuki, więc na konkurs się nie porywam, ale na pewno sporo się nauczę :). Dzięki.

Naprawdę bardzo podoba mi się ten cykl. Może nie jestem najlepsza w interpretacji sztuki, więc na konkurs się nie porywam, ale na pewno sporo się nauczę :). Dzięki.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Z dziełami tego artysty mam niestety spory problem. O ile traktowanie ludzkiego – w tym przypadku kobiecego ciała jako sakrum jest tematem bardzo przyjemnym i ciekawie przedstawionym, o tyle obrazy inspirowane ikonami to dla mnie swoiste nieporozumienie. Od lat przyjaźnię się z pewną Rosjanką, która pisze ikony (z premedytacją powtórzę tu słowo pisze a nie maluje, licząc, że osoby zainteresowane tematem będą trzymały się z dala od artykułu w Wikipedii, z którym absolutnie się w kwestii terminologii nie zgadzam). Miałam szczęście obserwować powstawanie takiej ikony przez kilka miesięcy. Jest to proces wymagający niesamowitego nakładu pracy i środków, począwszy od wyboru deski, stworzenia podkładu, wykreślania konturów, zdobycia dobrej jakości farb, nakładania kolejnych warstw i wyczekiwania aż wyschną... czasami tygodniami, złocenia. Pisząc ikonę trzeba respektować cały szereg reguł jej tworzenia, jak również symbolikę kolorów i elementów. Ikona to bardzo złożone dzieło i to właśnie powód dla którego ciężko mi przekonać się do twórczości Nowosielskiego. Patrząc na jego obrazy mam wrażenie, że idzie na skróty. Maluje coś na podobieństwo ikony, ignorując większość jej zasad, wybierając tylko to, co w danej chwili mu odpowiada. Doskonale rozumiem fascynację ikoną, jednak jej oddźwięk w twórczości tego artysty zupełnie do mnie nie przemawia.

Z dziełami tego artysty mam niestety spory problem. O ile traktowanie ludzkiego – w tym przypadku kobiecego ciała jako sakrum jest tematem bardzo przyjemnym i ciekawie przedstawionym, o tyle obrazy inspirowane ikonami to dla mnie swoiste nieporozumienie. Od lat przyjaźnię się z pewną Rosjanką, która pisze ikony (z premedytacją powtórzę tu słowo pisze a nie maluje, licząc,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ostatnio pewien chłopczyk wyzwał mnie od nieudacznika i pozera, który zmarnował życie, bo skończył studia teologiczne i zajmuje się teraz pisaniem doktoratu na niedorzeczny temat. Abstrahując, że w owym oskarżeniu znalazł się również zarzut skrywanego przez mnie rzekomego homoseksualizmu, a wspomniany pan raczej do najweselszych osób nie należy, nie umniejsza mojego przekonania, że każdy kto zajmuje się tak na serio SACRUM, w oczach dzisiejszego świata, jego ludzi i w ogóle powszechnej kultury, nie zawsze w sposób wypowiedziany wprost, należy do plemiona dziwolągów i kompletnych nie użytków społecznych. Czym jest w naszych czasach świętość? Cóż świętujemy? Kiedy i jak? Gdzie jest tabu, po którego przekroczeniu społeczeństwo się rozpada? W końcu w przywołanej perspektywie gdzie jest sens ludzkiej egzystencji i czy ona zmierza do konkretnej nadnaturalne finalizacji? Czy ktoś na dzisiejszych targach, placach i miejskich parkach stawia tego typu pytania. Bo nie da się ukryć, że przynajmniej na etapie przekonania o praktyczności i użyteczności tego co się robi, duchowość i świętość nie ma racji bytu. To nie chodzi o to, że mówi się o tym bezpośrednio. Wspomniany chłopiec jest praworządnym, dobrym i sumiennym człowiekiem. A jednak bardzo skutecznie nienawidzi. Nie mam na myśli apologii jakiegoś konkretnego wyznania, bo to nie o to tu chodzi. Bardzo słuszne spostrzeżenie o możności reakcji na piękno osób poza wyznaniem i absolutnym daltonizmie kapłanów i kapłanek różnych wiar i obrządków. Nie zapomnę jak kiedyś wpadłem w niemały zapał w tłumaczeniu funkcji zakonu kontemplacyjnego pewnej osobie , który zawziął się, że takie ich tam siedzenie *tutaj chodziło o siostry klaryski w starym sączu* nie ma żadnego sensu, bo one nic tam nie robią. No właśnie, więc po co nam sztuka i inne formy przeżywania rzeczywistości niewyrażalnej skoro tworzy ją zapewne człowiek, który nic nie robi? Tutaj ma miejsce szczyt zmarnowania dorobku pokoleń polskiej sztuki wysokiej, o którą Nowosielskiemu zapewne w ostatniej części wywiadu chodziło.

Ostatnio pewien chłopczyk wyzwał mnie od nieudacznika i pozera, który zmarnował życie, bo skończył studia teologiczne i zajmuje się teraz pisaniem doktoratu na niedorzeczny temat. Abstrahując, że w owym oskarżeniu znalazł się również zarzut skrywanego przez mnie rzekomego homoseksualizmu, a wspomniany pan raczej do najweselszych osób nie należy, nie umniejsza mojego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zapraszamy do dyskusji.

Zapraszamy do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post