Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo trudna książka, bo i temat niełatwy. Polecam tym czytelnikom, którzy mieli choć trochę do czynienia z jogą, a do tego lubią powieści pełne myśli, medytacji, itd. Czytając ją mamy wrażenie, że to osobista książka autora, nie tylko o jodze, ale również o chorobie afektywnej dwubiegunowej.
"Joga prowadzi do jedności, to ja jestem zbyt podzielony. Czy każdy może praktykować jogę? Czy każdy posiada drogę dostępu do jedności, do światła, do tajemniczej i promienistej strefy wewnątrz siebie?"
Założeniem autora było napisanie pogodnej i subtelnej książce o jodze. Taki jest początek. Przybywa do miejsca pełnego ludzi, którzy uprawiają jogę w specjalnie stworzonym to tego miejscu, pod okiem mistrzów. Autorowi jest łatwiej przystosować, bo jego początki medytacji rozpoczęły się od tai-chi. Potem opisuje swoją chorobę, naprzemienne fazy podniecenia, euforii i depresji, aż do myśli samobójczych oraz pobyt w szpitalu psychiatrycznym.
Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, co opisał autor, jego medytacji, opisów i stworzonej fabuły z kryzysem migracyjnym w tle. Nieważne czy to prawda, czy fikcja. Dobrze od czasu do czasu oderwać się od beletrystyki.

Bardzo trudna książka, bo i temat niełatwy. Polecam tym czytelnikom, którzy mieli choć trochę do czynienia z jogą, a do tego lubią powieści pełne myśli, medytacji, itd. Czytając ją mamy wrażenie, że to osobista książka autora, nie tylko o jodze, ale również o chorobie afektywnej dwubiegunowej.
"Joga prowadzi do jedności, to ja jestem zbyt podzielony. Czy każdy może...

To taki kryminał, który niesamowicie wciąga, choć nie znajdziemy w nim zbyt wartkiej akcji. Główny bohater, komisarz Bernard Gross rozwiązuje zagadkę związaną z utonięciem nastolatka i starszego bezdomnego mężczyzny, których ciała wydobyto ze skutego lodem jeziora. Nieszczęśliwy wypadek, jak sądzą mieszkańcy Chełmży, wg komisarza nie jest przypadkowym. Coś go niepokoi i zaciekawia, tym bardziej, że mieszkańcy i osoby związane w jakiś sposób z ofiarami unikają odpowiedzi co do życia ofiar, coś ukrywają. Do tego dochodzą wydarzenia sprzed 10 lat. Drobne, pozornie ze sobą niepowiązane zdarzenia powoli się zazębiają i prowadzą do rozwiązania zagadki. To pierwsza część trylogii autora z komisarzem Bernardem Grossem w roli głównej. Polubiłam tego samotnego właściwie mężczyznę, którego życie ciężko doświadczyło. Jego żona jest w śpiączce, a relacje z dorosłym już synem są bardzo trudne. To skutek tego, co się wydarzyło 10 lat wcześniej. Z przyjemnością sięgnę po następną część.

To taki kryminał, który niesamowicie wciąga, choć nie znajdziemy w nim zbyt wartkiej akcji. Główny bohater, komisarz Bernard Gross rozwiązuje zagadkę związaną z utonięciem nastolatka i starszego bezdomnego mężczyzny, których ciała wydobyto ze skutego lodem jeziora. Nieszczęśliwy wypadek, jak sądzą mieszkańcy Chełmży, wg komisarza nie jest przypadkowym. Coś go niepokoi i...

Świetnie napisana opowieść o kobietach wyprzedzających swoją epokę. Tamara Łempicka, Olga Boznańska, są znanymi powszechnie malarkami okresu od pierwszych lat dwudziestych ubiegłego wieku i lat późniejszych. Ale autorka dość obszernie przybliża nam inne artystki, o których niewiele wiemy, a jak się okazuje były znane w tamtych czasach. Rozpoczyna od Anny Bilińskiej-Bohdanowicz, pierwszej malarki, która w jeszcze w XIX wieku zdobyła sławę w Paryżu. Polki przybywały do Paryża właśnie już pod koniec XIX wieku, bo tylko tam mogły zawalczyć o swoje pragnienia dotyczące malowania i rozwoju uprawiania sztuki. Dotychczasowy komfort życia w rodzinie w Krakowie czy w Warszawie, zamieniały na prymitywne warunki mieszkania w małej, peryferyjnej dzielnicy Paryża - Montparnassie. Tylko na to je było stać. Tam czują się swobodnie, czują wolność. Malarstwo jest ich powołaniem, rezygnują z rodziny, podążają własną drogą, pozostają w swoich prywatnych światach. Autorka pokazuje nam również, jak zmieniały się zasady rządzące światem sztuki i postrzegania twórczości kobiet na przestrzeni pierwszego dwudziestolecia XX wieku. Znajdziemy w tej książce również zdjęcia obrazów malarek.
To ciekawa opowieść. Szacunek dla autorki, która niewątpliwie wykonała ogrom pracy nad zebraniem materiałów do tej książki.

Świetnie napisana opowieść o kobietach wyprzedzających swoją epokę. Tamara Łempicka, Olga Boznańska, są znanymi powszechnie malarkami okresu od pierwszych lat dwudziestych ubiegłego wieku i lat późniejszych. Ale autorka dość obszernie przybliża nam inne artystki, o których niewiele wiemy, a jak się okazuje były znane w tamtych czasach. Rozpoczyna od Anny...