Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Połączenie fantasy z romansem biurowym? W tym fantastycznym świecie typowe cechy romansu współpracowników nie powinny się sprawdzić, jednak po dołożeniu humoru (i chyba jednak sporej dawki obśmiewania romansów) wszystko pięknie działa. Postacie drugoplanowe robią swoje, dzielnie dorzucając do worka żartów (👑). Książka zaczyna się jako komedia z nutką wyśmiewania romantasy, z czasem wprowadzane są wątki bardziej fantasy i lekko kryminalne, obyczajowe, a na końcu docieramy do akcji. Nic spektakularnego, to spokojna i dowcipna książka o relacjach (szczególnie jednej).

Bohaterka której umysł podąża własnymi ścieżkami, raczej odległymi od typowych, dzięki czemu każda rozmowa z nią zawiera sporą dawkę abstrakcji. Jest mózg jest jak latawiec z linką w postaci wifi: zazwyczaj wszystko działa, tylko czasem trafiają się przerwy i zaczyna lot swobodny.
Ma takie mentalne ADHD, że czuję z nią więź osobistą. Poważnie, uwielbiam tę dziewczynę, w równym stopniu wkurzającą i rozbrajająco uroczą. Bardzo inteligentna i równie skutecznie pozbawiona instynktu samozachowawczego. To zdecydowanie mój typ humoru, stawiający mocno na żarty sytuacyjne i myśli do aktualnej sytuacji kompletnie niedostosowane, samokrytykę i dystans do siebie oraz reszty świata.
Postać Złego cudownie utrzymana w tonie prześmiewczym, idealnie dopasowana do typowej relacji z romansów biurowych oraz romantasy. Jego perspektywa jest przyjemnie odmienna od najczęściej spotykanych, bez brutalności czy erotyzmu. Zresztą cała książka jest zaskakująco niewinna, nie ma też toksycznych zachowań.
Role drugoplanowe świetnie rozpisane, postaci nie ma wiele, za to wszystkie mają charakter i potencjał do rozwijania w kolejnych częściach.

Połączenie fantasy z romansem biurowym? W tym fantastycznym świecie typowe cechy romansu współpracowników nie powinny się sprawdzić, jednak po dołożeniu humoru (i chyba jednak sporej dawki obśmiewania romansów) wszystko pięknie działa. Postacie drugoplanowe robią swoje, dzielnie dorzucając do worka żartów (👑). Książka zaczyna się jako komedia z nutką wyśmiewania romantasy,...

Jak książki Elle lubię, tak tę mogłam sobie darować. Tak czysto teoretycznie, oceniając sam pomysł na fabułę i bohaterów, powinno być dobrze. Największym problemem są dla mnie główne postacie, które ciężko polubić.
Ona w życiu nawywijała i poszalała na tyle, że w końcu szybko zwiała z miasta. Dała sobie czas na pokierowanie życia na właściwe tory, odniosła jakieś sukcesy, a teraz wróciła i musi zmierzyć się z przeszłością.
On nawywijał, poszalał i...a nie, to tyle.
Oni tworzyli mieszankę wybuchową. Teraz znowu się spotkali.

Jej zmiana nastąpiła wcześniej, w książce widzimy kolejne fazy i wyzwania, z którymi dziewczyna musi się zmierzyć po powrocie do rodzinnego miasta. Wszyscy kojarzą ją jako tę złą, siejącą zamęt i sprowadzającą problemy. Na wszystko zasłużyła i ma tego świadomość , a teraz próbuje pokazać, że się zmieniła. Nawet bym to kupiła, gdyby ta dziewczyna miała kilka lat na rozwój, a tym bardziej gdyby sama była starsza przynajmniej o kilka lat. Przeznaczona jej fabuła nie jest dostosowana do postaci (ma 22 lata i odmieniła się w rok), a tym samym jakoś umyka cały przekaz o zmienianiu życia na lepsze, naprawianiu błędów i ostatecznym dorastaniu, który jest tu kluczowy.
Jego zmiana jest tak nagła, że nie ma sensu. Jasne, to wszystko jest pozytywne, tylko dzieje się w formie zrywu, i to takiego bez zrozumienia przyczyn problemów, bez przemyślenia i jakiejś wizji lepszego życia. Magia. Nie wiem czemu miałabym uznać, że tym razem to już na dobre i tym razem nic nie pójdzie źle.
Całość, pomimo poruszenia ważnych tematów, wydaje się bardzo płytka, właśnie przez tych kompletnie nieprzekonujących bohaterów.

Jak książki Elle lubię, tak tę mogłam sobie darować. Tak czysto teoretycznie, oceniając sam pomysł na fabułę i bohaterów, powinno być dobrze. Największym problemem są dla mnie główne postacie, które ciężko polubić.
Ona w życiu nawywijała i poszalała na tyle, że w końcu szybko zwiała z miasta. Dała sobie czas na pokierowanie życia na właściwe tory, odniosła jakieś sukcesy,...

Pomysł na książkę jest fajny, choć odkrywczym ciężko go nazwać. Dwoje ludzi dość przypadkowo się poznaje, a z czasem zaprzyjaźnia. W międzyczasie chodzą na randki, każde osobno, i próbują znaleźć miłość, przy okazji motywacyjnie się o to zakładają. Są wspólne wyjścia i spotkania po randkach, jest udawanie związku przed rodziną. Jest dowcipnie, ciekawie. Nic, co jakoś szczególnie mnie zachwyca, taka tam przyjemna i lekka lektura. Raczej nie zepsuję nikomu zabawy informacją, że w końcu się w sobie zakochują. Ta część książki jest ok, problemem jest sposób podania tej miłości, ale tutaj musimy wrócić do samego początku.

Poznają się przypadkowo i bardzo dogłębnie, dopiero później zaczynają się ze sobą zaprzyjaźniać, budując relację mniej romantyczną. Nawzajem motywują się do szukania drugiej połówki, w międzyczasie zacieśniając więzi mniej fizyczne, a bardziej życiowe. Na tyle skutecznie, że ostatecznie się w sobie zakochują, a ja znajduję problem nie do przejścia: oni to (bardziej czy mniej) wiedzą właściwie od początku. Dojście do tego wniosku na końcu, kiedy mamy etap finalnego uświadamiania sobie prawdy, godzenia się z nią i budowania relacji na nowo, byłoby może banalne, ale przyjemne. Tymczasem oboje cały czas udają, że chcą innych związków, a kiedy już przestają udawać przed samym sobą, nadal udają przed tą drugą osobą. Ponieważ tak. Przez takie podejście wątpię w inteligencję i jakąkolwiek dorosłość mentalną tych, całkiem zresztą fajnych, ludzi. Poważnie, oni ze sobą rozmawiają o wszystkim i tworzą ciekawą, dość zdrową relację, otwartą we wszystkim, poza tą jedną kwestią. Nawet jest między nimi ewidentna chemia, dzięki której bardzo przyjemnie się czyta. Mam wrażenie, że autorka sama sobie podstawiła nogę, próbując na siłę napisać coś wyróżniającego się w morzu podobnych książek. Mogłabym temu tytułowi dać 4/5, w końcu sympatyczny i tyle, niczego więcej nie oczekiwałam. Przez ten cyrk z udawaniem, ignorowaniem i bezsensem fabularno-uczuciowym, nie jestem w stanie przekroczyć 2/5, ponieważ to mnie zwyczajnie denerwuje i psuje radość z tej dobrej części. Szkoda.

Pomysł na książkę jest fajny, choć odkrywczym ciężko go nazwać. Dwoje ludzi dość przypadkowo się poznaje, a z czasem zaprzyjaźnia. W międzyczasie chodzą na randki, każde osobno, i próbują znaleźć miłość, przy okazji motywacyjnie się o to zakładają. Są wspólne wyjścia i spotkania po randkach, jest udawanie związku przed rodziną. Jest dowcipnie, ciekawie. Nic, co jakoś...