Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niesamowicie ciepła opowieść.

Niesamowicie ciepła opowieść.

Nasuwają się słowa Grabaża: Ponoć wiesz już o mnie wszystko / Nie znasz mnie wcale. Historia toczy się wokół Tuckera Crowe'a i narosłych wokół jego postaci mitów. "Crowologowie" twierdzą, że są ekspertami ds. Crowe'a, że znają jego piosenki od podszewki, że nic nie jest w stanie ich zaskoczyć. Tymczasem gdy w życiu jednego z nich pojawia się Crowe we własnej osobie, okazuje się, że jest kimś zupełnie innym, niż wynika z "badań".

Z drugiej strony, jak mówi sam Crowe, jeśli chce się być sławnym i trafić "pod strzechy", trzeba samemu dopuścić ludzi pod swoją własną strzechę. Sława rodzi fanów, którzy obsesyjnie będą chcieli dowiedzieć się jak najwięcej na temat swojego idola. Mogą strawić na tym całe życie, nawet nie uświadamiając sobie, kiedy ich wyobrażenia podryfowały daleko od obiektu ich westchnień.

Pomysł na książkę jest świetny i broniłby się sam z siebie. Szkoda, że został opakowany w mało zręczny romans. Główna bohaterka, Annie, jest irytująco płaska, bezbarwna i nie wywołuje niczego poza chłodną obojętnością. Wydaje się, że życie przepływa przez nią, a ona zupełnie się tym nie przejmuje. Taki był zamysł tej postaci, fakt, jednak brakuje jej czegoś, co by sprawiło, że mogłabym uwierzyć, że to osoba z krwi i kości. Takich ludzi, wybierających najłatwiejsze opcje i pozwalających się sterować innym, jest przecież całe mnóstwo. Annie jednak nie przekonuje, zdaje się być poszarpana i posklejana z wielu niepasujących do siebie kawałków. Nawet jej powoli rosnące uczucie względem Tuckera wydaje się sztuczne.

Nasuwają się słowa Grabaża: Ponoć wiesz już o mnie wszystko / Nie znasz mnie wcale. Historia toczy się wokół Tuckera Crowe'a i narosłych wokół jego postaci mitów. "Crowologowie" twierdzą, że są ekspertami ds. Crowe'a, że znają jego piosenki od podszewki, że nic nie jest w stanie ...

Rozwiń

Zwiń

Książka ta zbudowana jest na niezwykle innowacyjnym pomyśle, żeby nie dość, że skupić się na historii badań nad jednym konkretnym narządem, to jeszcze nie ograniczać się tylko do serc ludzi. Dowiadujemy się o ciekawostkach serc płetwali, ryjówek, nietoperzy, ryb, staroraków, koni, by płynnie przejść do tego, jak oryginalne rozwiązania sercowo-naczyniowe przyczyniają się do rozwoju medycyny i pozwalają ratować serca ludzi. Całość pięknie dopełniają ilustracje, dodające nie tylko wartości faktograficznej, ale również estetycznej.

Książka ta zbudowana jest na niezwykle innowacyjnym pomyśle, żeby nie dość, że skupić się na historii badań nad jednym konkretnym narządem, to jeszcze nie ograniczać się tylko do serc ludzi. Dowiadujemy się o ciekawostkach serc płetwali, ryjówek, nietoperzy, ryb, staroraków, koni, by płynn...

Rozwiń

Zwiń

Nie wiem, czemu, ale spodziewałam się czegoś lepszego. Dostałam prostą historię osadzoną, owszem, w ciekawych czasach. Szkoda tylko, że nie wymagała myślenia: kto okazał się zły na początku, pozostał zły do końca (lub prawie końca), przez długie dekady hodując nienawiść do dobrych bohaterów, właściwie nie wiadomo, czemu. Wygląda to tak, jakby autor nie był w stanie wyobrazić sobie dojrzewania bohaterów. Trzydzieści czy pięćdziesiąt lat to szmat czasu, naprawdę trudno uwierzyć, by spotkanie Filipa czy Alieny mogło mieć aż taki wpływ na ludzi.

Intrygi były dla bohaterów zaskakująco łatwe do przejrzenia, jakby razem z czytelnikiem śledzili knowania przeciwników, a rozwiązania też przychodziły im niesłychanie łatwo.

Wreszcie, ze wstępu od autora wydawało się, że powieść będzie o budowniczych katedry, tymczasem budowa została przesunięta na drugi czy nawet trzeci plan, za bardziej irytującymi niż ciekawymi problemami miłosnymi (dokładnie ten sam problem dotyka matkę i syna? Serio?) i w pewnym momencie nużącą już prawością i świątobliwością Filipa.

Nie wiem, czemu, ale spodziewałam się czegoś lepszego. Dostałam prostą historię osadzoną, owszem, w ciekawych czasach. Szkoda tylko, że nie wymagała myślenia: kto okazał się zły na początku, pozostał zły do końca (lub prawie końca), przez długie dekady hodując nienawiść do dobrych bohateró...

Rozwiń

Zwiń

Liczyłam na coś lepszego. Niestety, toporny język, niedokończone anegdoty i wątpliwy wybór tematów (a już na pewno ich kolejność) sprawiają, że książka owszem, jest ciekawa, ale nie porusza aż tak, jakby mogła.

Irytujące jest skupienie autora na amerykańskim systemie służby zdrowia, tym bardziej, że opisywany jest tak, jakby czytelnik znał ten system. Oczywiście, w przypadku większości czytelników pewnie tak jest, ale w wydaniu polskim oczekiwałabym lepszego wytłumaczenia - może wstępu od tłumacza i pokazania podobieństw i różnic względem polskiego systemu? Do tłumacza mam zresztą więcej zarzutów: kalki językowe pojawiają się stanowczo za często, za to za rzadko tłumacz stara się ułatwić czytelnikowi zrozumienie pewnych słów czy konceptów, które dla Amerykanów mogą być oczywiste, ale dla Polaków niekoniecznie.

Wracając do autora - irytujące było wrzucanie wielu nieistotnych informacji czy to w środek zdania, czy to w nawias. Czasem z jakiegoś powodu były podawane w przypisach, które nie każdy przecież sprawdza, zwłaszcza, że znajdują się na końcu książki. Ujednolicenie anegdotek i wyrzucenie zupełnie niepotrzebnych wtrętów z pewnością ułatwiłoby czytanie. Pomogłoby również wyraźniejsze zaznaczenie przejść od jednego bohatera do innego - trzeba było naprawdę uważnie czytać, by się zorientować, że nagle przenosimy się o 50 lat w czasie do zupełnie innego lekarza czy naukowca.

Wreszcie, w ostatnim rozdziale autor podkreśla wagę rewolucji implantów, a w Podziękowaniach jeszcze raz zaznacza, że znajdujemy się w samym jej środku. Jednak z książki nie wynika, dlaczego ta rewolucja jest tak cudowna - opisane wyżej niedoskonałości skutecznie zamazują obraz i nie pozwalają dostrzec niesamowitej przemiany, jaka nastąpiła w medycynie w ciągu ostatnich 100 lat.

Liczyłam na coś lepszego. Niestety, toporny język, niedokończone anegdoty i wątpliwy wybór tematów (a już na pewno ich kolejność) sprawiają, że książka owszem, jest ciekawa, ale nie porusza aż tak, jakby mogła.

Irytujące jest skupienie autora na amerykańskim systemie służby zdrowia, tym b...

Rozwiń

Zwiń

Jakiś czas temu próbowałam oglądać "Turbulencje" na Netflixie... no nie dało się tego oglądać. Co innego "Anomalia" - kolejny przykład na to, że książka jest lepsza od filmu.

Mimo, że autor przedstawia historię wielu bohaterów, powieść robi wrażenie minimalistycznej, bo każdemu bohaterowi poświęcono raptem dwa lub trzy rozdziały. Można za to dzięki temu poznać najróżniejsze perspektywy na to, co się dzieje, a także przyjrzeć się różnym problemom, które dotykają ludzi na całym świecie. Wielki plus na subtelne poruszenie takich kwestii jak homoseksualność w Afryce czy pedofilia w rodzinie. Choc wątki te są tylko delikatnie nakreślone, skłaniają do myślenia, a wnioski zostają z czytelnikiem na dłużej. Mimo że nie ma tu za wiele treści stricte naukowych, nie jest to też zwykł fantastyczne czytadło. Autorowi się wierzy, że przedstawia solidną teorię naukową - i może nawet ma rację? Może jesteśmy tylko symulacją? Z pewnością jesteśmy zbiorem informacji, co więc stoi na przeszkodzie, by jakaś istota czy istoty ponad nami świetnie się bawiła, patrząc, jak ten zbiór informacji reaguje na anomalie?

Jakiś czas temu próbowałam oglądać "Turbulencje" na Netflixie... no nie dało się tego oglądać. Co innego "Anomalia" - kolejny przykład na to, że książka jest lepsza od filmu.

Mimo, że autor przedstawia historię wielu bohaterów, powieść robi wrażenie minimalistycznej, ...

Rozwiń

Zwiń