Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie będzie to mój ulubiony kryminał Agathy Christie. Choć zagadka kryminalna jak zwykle jest na poziomie, a rozwiązanie niezmiennie satysfakcjonujące. Zabrakło mi jednak trochę więcej Poirota w tej historii.

Nie będzie to mój ulubiony kryminał Agathy Christie. Choć zagadka kryminalna jak zwykle jest na poziomie, a rozwiązanie niezmiennie satysfakcjonujące. Zabrakło mi jednak trochę więcej Poirota w tej historii.

Zmęczyła mnie ta książka okrutnie. To, że wzbudziła we mnie sporo różnych emocji (od współczucia, przez zaciekawienie, znudzenie, rozdrażnienie I niesmak), normalnie zakwalifikowałabym jako jej atut. Jednak chyba nie tym razem. Za dużo tu było wszystkiego: beznadziei, dramatyzmu, zwrotów akcji. Czułam się, jakbym biegła w jakimś wyścigu i ktoś co chwilę przesuwałby linię mety, gdy tylko się do niej zbliżałam. No więc złapałam zadyszkę. Nie mam kondycji na takie książki.

Zmęczyła mnie ta książka okrutnie. To, że wzbudziła we mnie sporo różnych emocji (od współczucia, przez zaciekawienie, znudzenie, rozdrażnienie I niesmak), normalnie zakwalifikowałabym jako jej atut. Jednak chyba nie tym razem. Za dużo tu było wszystkiego: beznadziei, dramatyzmu, zwrotów akcji. Czułam się, jakbym biegła w jakimś wyścigu i ktoś co chwilę przesuwałby linię...

Lubię humor Abelarda Gizy, więc i ta książka przypadła mi do gustu. Choć nie chodzi w niej tylko o śmiech. Jest tu kilka bardzo interesujących myśli, które zatrzymały mnie przy sobie na dłużej. I nawet te niewygodne refleksje, trochę uwierające jak kamień w bucie, dzięki narracji prowadzonej w książce, stają się jakby bardziej znośne.

Lubię humor Abelarda Gizy, więc i ta książka przypadła mi do gustu. Choć nie chodzi w niej tylko o śmiech. Jest tu kilka bardzo interesujących myśli, które zatrzymały mnie przy sobie na dłużej. I nawet te niewygodne refleksje, trochę uwierające jak kamień w bucie, dzięki narracji prowadzonej w książce, stają się jakby bardziej znośne.