Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyszedł czas na powrót do Uczelni Wojskowej Basgiath. Drugi rok, nowe umiejętności, coraz większe wymagania i przerażające w skutkach oczekiwania. Smoki, jeźdźcy, walka o życie i tajemnice, które nigdy nie miały zostać odkryte. „W trakcie pierwszego roku część z nas traci życie. W trakcie drugiego reszta traci człowieczeństwo" - Xaden Riorson. Nie spodziewałam się tego co mnie czekało. Myślałam, że przeczytam, fajnie spędzę czas i książka się skończy. Książka się skończyła, ale ja nie mogę wyjść z szoku. Ciągle myślę, ciągle analizuję. Nie ukrywam, że pierwsza połowa książki była dobrze napisana, wciągająca, po prostu fajna. Czytałam z przyjemnością i dobrze się bawiłam. W pewnym momencie fabuła ruszyła z kopyta a emocje zaczęły przejmować kontrolę. To był ten moment kiedy chciałam mocniej, więcej. Czytałam w każdej możliwej sekundzie dnia i nocy. Strony uciekały a ja nie wiedziałam czy chce już poznać zakończenie, czy jednak nie chcę się rozstawać na tak długo z bohaterami. Nastał koniec, ostatnie strony a moje serce zostało złamane i to dwukrotnie. Zakończenie jest wręcz niemożliwe. Nie da się pojąć rozumem tego co się tam wydarzyło. Nie wyobrażam sobie czasu, który musimy czekać, aby poznać dalsze losy bohaterów. Na koniec wspomnę, że bardzo polubiłam styl autorki. Poznałam autorkę w różnej odsłonie od fantastyki po romans i za każdym razem jestem bardzo miło zaskoczona. Lekkości, spójność, barwność opisów, niebanalne dialogi. Rebecca Yarros ma prawdziwy talent. A jeżeli miałabym się czepiać. To jakoś relacja głównych bohaterów bardziej podobała mi się w pierwszej części. Tak tylko wspomnę.😉 Czwarte Skrzydło a może Żelazny Płomień? Która część jest Waszym zdaniem lepsza?