Min Jin Lee przedstawia w „Pachinko” historię czterech pokoleń rodziny na tle dziesięcioleci relacji między Japonią a Koreą. Śledzimy losy rodziny koreańskich emigrantów, którzy mieszkają w Japonii przez pokolenia, a mimo to są uważani za obcych. Są tu narodziny i śmierć, chwile radości i smutku, sukcesy i porażki zwykłych ludzi walczących o przetrwanie i zachowanie własnej tożsamości mimo głodu, wojny i prześladowań. Min Jin Lee posługuje się fikcją literacką, aby pokazać nam prawdę o czasach i problemach, z których w Europie niewielu z nas zdaje sobie sprawę.

Mocną stroną powieści jest nie tylko wciągająca historia i poruszający bohaterowie, ale też tło społeczne, religijne i kulturowe. „Pachinko” pozwala nam zagłębić się w odmienną kulturę, w inny system wartości i postrzegania świata. Lata 30. to czasy, kiedy kobieta może nie wiedzieć, czym jest spacer dla przyjemności, biały ryż to potrawa bogaczy, a o urodzie człowieka świadczy raczej jego zdolność do pracy niż wygląd. Autorka podkreśla wartość płynącą z pracy, rodziny, gościnności i poszanowania tradycji. Dzięki kilkuletnim przeskokom w czasie między rozdziałami możemy śledzić losy rodziny na przestrzeni dziesięcioleci, a co za tym idzie widzimy, jak zmieniają się warunki życia. Co kilka lat uwaga skupia się na innych bohaterach: dzieci dorastają, dorośli się starzeją. Mimo to nadal trudno im odnaleźć swoje miejsce w świecie, w którym pozostają obcy, chociaż jest ich domem od kilkudziesięciu lat.

„Pachinko” to opowieść o rodzinie, o szukaniu tożsamości i swojego miejsca w świecie. W tej zupełnie odmiennej kulturze poznajemy ludzi, którzy w trakcie lektury stają się nam drodzy i bliscy. Dlatego nie dziwi powodzenie serialowej ekranizacji, wyprodukowanej przez Apple TV+. Warto poznać losy bohaterów walczących o przetrwanie mimo przeciwności losu, choć w ich życiu, jak w grze pachinko, „wygranych może być tylko kilku, przegranych zaś cała masa”.

Agnieszka Kruk