Byłem ciekawy książki księdza Piotr Pawlukiewicza pod tytułem „Księża na księżyc! Tylko co dalej?” Ukazała się ona nakładem wydawnictwa Znak. Autor był znanym kapłanem, wykładowcą akademickim, rekolekcjonistą i kaznodzieją. Umarł 21 marca tego roku w Warszawie.

W swojej książce ks. Pawlukiewicz proponuje nam nieco inne spojrzenie na księży. Nie jest to jednak bezmyślna apologia polskiego duchowieństwa. W żadnym wypadku nie. Autor dostrzega wszystkie błędy i ułomności kleru. Usilnie zachęca jednak czytelników do tego, aby próbowali spojrzeć na kapłanów ludzkim okiem, aby próbowali ich zrozumieć.

Zdaniem ks. Piotra to właśnie brak rozmów bardzo często prowadzi do napięć i nieporozumień między księżmi a świeckimi. Proponuje nam autor poszukanie odpowiedzi na bardzo proste pytanie: „skąd się biorą księża?” Jestem pewien, że wielu ludzi nigdy takiego pytania sobie nie postawiło. Tymczasem księża pochodzą ze zwykłych polskich rodzin. Mają rodziców, rodzeństwo, przyjaciół. Jaki wpływ na ich kapłańską posługę ma wychowanie? Jakie wartości są im wpajane?
Ks. Pawlukiewicz wprost pisze, że kapłan nie ma być niczym więcej jak tylko „osłem Jezusa”. Nie może stawiać na pierwszym planie samego siebie. Jeśli tak robi, to już przegrał.

Wspomnę jeszcze o świetnych, na poły ironicznych, projektach graficznych, które czynią lekturę książki jeszcze ciekawszą. Czy ksiądz powinien być „fajny” i „życiowy”? Jakie są trzy najczęstsze kłamstwa księdza? Dlaczego zdaniem pewnego parafianina poprzedni proboszcz był lepszy od poprzedniego?

„Księża na księżyc” to bardzo interesująca i pouczająca książka. Autor proponuje nam nieco inne, szersze spojrzenie na kapłanów. W tym miejscu pozwolę sobie na osobistą dygresję, że sam spotkałem wielu wspaniałych i mądrych księży, którzy odegrali dużą rolę w moim życiu.

Ks. Piotr Pawlukiewicz jest przekonany, że dobra jest dużo więcej, niż myślimy – także w Kościele. Sięgnijcie po książkę i przekonajcie się o tym sami. Świetna lektura.

Wojciech Sobański