Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak zauważyłem do tej pory, głównym zarzutem stawianym "Buszującemu w zbożu" jest to, że jego główny bohater Holden Caulfield jest arogancki i ogólnie rzecz biorąc "niemiły" i "niesympatyczny"(!?). Idąc tą drogą można właściwie nie czytać thrillerów, a tym bardziej książek o Holokauście, bo przecież postacie tam występujące są "jakieś takie negatywnie nastawione do otaczającej je rzeczywistości, a naziści to już zupełnie, lepiej poczytać "Dom nad rozlewiskiem", albo jeszcze lepiej Paulo Coelho, bo zawsze wyskoczy z jakimś fantastycznym, (pseudo)intelektualnym cytatem".

Ludzie... Oceniając książki może bralibyśmy bardziej pod uwagę jej przekaz, a nie to czy lubimy głównego bohatera. Poza tym utwór ten jest moim zdaniem świetny, tworzy pewnego rodzaju nowy etos buntownika, nonkomformisty, coś w rodzaju romantyka, tylko w bardziej nam współczesnych czasach, obnaża niedorzeczności otaczającej nas rzeczywistości. I możemy w wielu kwestiach nie zgadzać się z poglądamiu bohatera, ale nie można odmówić mu mimo wszystko skrywanej bardzo głeboko wrażliwośći i tego, że nie próbuje dróg na skróty, nie podporządkowuje się innym, chociaż czasem na pewno byłoby mu tak łatwiej, lecz cały czas jest wierny swoim ideałom, a to właśnie ta jego bezkompromisowość, moim zdaniem przysparza mu tak wielu wrogów, o czym możemy się przekonać chociażby czytając niektóre poniższe wypowiedzi. Poza tym, to jest moja własna hipoteza, być może bez "Buszującego w zbożu" dużej czekalibyśmy na eksplozję rock'n'rolla, a co za tym idzie popularności zbuntowanych gwiazd rocka, a wtedy moje życie byłoby dużo uboższe.

Jak zauważyłem do tej pory, głównym zarzutem stawianym "Buszującemu w zbożu" jest to, że jego główny bohater Holden Caulfield jest arogancki i ogólnie rzecz biorąc "niemiły" i "niesympatyczny"(!?). Idąc tą drogą można właściwie nie czytać thrillerów, a tym bardziej książek o Holokauście, bo przecież postacie tam występujące są "jakieś takie negatywnie nastawione do...