Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Czemu mnie nikt nie wypuści? - zajęczał Azazel. - Ja bardzo chce pomóc. - Bo ciebie nikt nie lubi - wyjaśniłam. - Kurwa...

- Czemu mnie nikt nie wypuści? - zajęczał Azazel. - Ja bardzo chce pomóc. - Bo ciebie nikt nie lubi - wyjaśniłam. - Kurwa...

-Jak masz na imię, dziewczyno? -Nazywam się Hannah Montana. -A gdzie mieszkasz? -Przy kanale Disneya.

-Jak masz na imię, dziewczyno? -Nazywam się Hannah Montana. -A gdzie mieszkasz? -Przy kanale Disneya.

-Jak masz na imię, dziewczyno? -Nazywam się Hannah Montana. -A gdzie mieszkasz? -Przy kanale Disneya.

-Jak masz na imię, dziewczyno? -Nazywam się Hannah Montana. -A gdzie mieszkasz? -Przy kanale Disneya.

Mocno przyciągnął mnie do siebie. - Czy już ci dzisiaj mówiłem, że cię kocham? - Tak, zaraz po przebudzeniu. - Najwyższy czas, żeby to powtórzyć. Kocham cię. - Ja ciebie też. [...] - Anno - mruknął Sebastiano, a potem mnie pocałował. Moje serce wyfrunęło mu na spotkanie. Pocałunek był delikatny, a zarazem tak intensywny, że mogłam się z miłości rozpłakać. I ze strachu, że stracę Sebastiana. Chrząknął tuż obok mojego ucha. - Jeśli wyjdziemy z całej tej akcji żywi, powinniśmy się pobrać. Wstrzymałam oddech. Czy ja dobrze zrozumiałam? Przytulił mnie mocniej do siebie. - Wiem, że nie jest tu akurat zbyt romantycznie. Pchły, ten brud i smród - otoczenie nie jest odpowiednie. Właściwie raczej inaczej to sobie wyobrażałem. Przy blasku świec i szampanie. Z pierścionkiem. - Tak - powiedziałam. Odsunął mnie kawałek od siebie i spojrzał mi w twarz. - Co: tak? - spytał niepewnie. - Tak, wyjdę za ciebie. - Jednocześnie śmiałam się i płakałam. - Wyjdę za ciebie. Jak najszybciej. Nawet bez szampana i pierścionka zaręczynowego.

Mocno przyciągnął mnie do siebie. - Czy już ci dzisiaj mówiłem, że cię kocham? - Tak, zaraz po przebudzeniu. - Najwyższy czas, żeby to powtórzyć. Kocham cię. - Ja ciebie też. [...] - Anno - mruknął Sebastiano, a potem mnie pocałował. Moje serce wyfrunęło mu na spotkanie. Pocałunek był delikatny, a zarazem tak intensywny, że mogłam się z miłości rozpłakać. I ze strachu, ż...

- W ogóle nie rozumiem, czemu mnie też zamknęli! - wyjęczał Azazel. - Przecież ja nic nie zrobiłem! A zamknęli mnie z takimi degeneratami, którzy włamują się do tajemnych komnat Szatana. Co ja robię w takim towarzystwie?! Spojrzeliśmy z Belethem po sobie. Azazel wszystko potrafił sobie wmówić. Nawet niewinność... - Wsadziłeś Napoleona do wazonu - zauważył mój piękny diabeł. - A potem pobiłeś się z Cezarem - dodałam. - W szale walki wpadliście na orkiestrę - mruknął Beleth. - A biedny Michael Jackson, kiedy próbował przed wami uciec, wypadł przez okno - powiedziałam. - I wpadł do fontanny - dodał. - W której Lucyfer trzyma ozdobne piranie - zaśmiałam się. - Poza tym w czasie zamieszania, jak rzuciłeś Cezarem o ścianę, to trafiłeś w lustro. - Które spadło na Ernesta Guevarę i Boba Marleya - uściśliłam. - Za to oni oblali carycę Katarzynę szampanem. - A miała drogą suknię. Beleth odwrócił się do Azazela: - Tak serio to podejrzewam, że przymknęli ci za tę suknię. W końcu wiesz, była wyszywana sobolami i diamentami...

- W ogóle nie rozumiem, czemu mnie też zamknęli! - wyjęczał Azazel. - Przecież ja nic nie zrobiłem! A zamknęli mnie z takimi degeneratami, którzy włamują się do tajemnych komnat Szatana. Co ja robię w takim towarzystwie?! Spojrzeliśmy z Belethem po sobie. Azazel wszystko potrafił sobie wmówić. Nawet niewinność... - Wsadziłeś Napoleona do wazonu - zauważył mój piękny diabeł. - ...