Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sundial to obłęd.
Robisz pierwszy krok w fabułę i już wiesz, że nie wiesz nic. Wydawać się może, że to jest dobre, a tamto złe, lecz to tylko iluzja, a między wierszami unosi się zapach fałszu. Wyłożysz się na własnych teoriach, zobaczysz.

Sundial to przemoc.
Może nie makabryczna, ale odrzucająca. Przemoc wobec człowiek i przemoc wobec zwierzęcia. Może nie uronisz łzy, ale może pomyślisz: to chore.

Sundial to wyjątkowo udany thriller psychologiczny. Inny, niespieszny, pogmatwany. Główną rolę odgrywają tu relacje rodzinne z rodzaju tych toksycznych. Można odnieść wrażenie, że nikt w tej historii nie jest do końca zdrowy, że każdy zmaga się z zaburzeniami psychicznymi, że trauma goni tu traumę, a przeszłość upomina się o swoje, pogrążając teraźniejszość w mroku...

Nie wybitna, nie ulubiona, ale szalenie intrygująca. Jest coś w tej powieści, w tych bohaterach, w tej atmosferze. Coś, co nie pozawala odłożyć tej książki, dopóki nie pozna się zakończenia.

Sundial to obłęd.
Robisz pierwszy krok w fabułę i już wiesz, że nie wiesz nic. Wydawać się może, że to jest dobre, a tamto złe, lecz to tylko iluzja, a między wierszami unosi się zapach fałszu. Wyłożysz się na własnych teoriach, zobaczysz.

Sundial to przemoc.
Może nie makabryczna, ale odrzucająca. Przemoc wobec człowiek i przemoc wobec zwierzęcia. Może nie uronisz łzy,...