Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dużo wysiłku sprawiło mi, aby przebrnąć przez tę lekturę. Książka ewidentnie napisana dla czytelników, którzy oczekują lektury lekkiej. Wyobrażam sobie, że są czytelnicy, którzy oczekują właśnie takiej tematyki, identyfikują się z takimi bohaterami, oczekują pewnego… „klimatu”. Sądzę, że Ci właśnie czytelnicy zwęszą tę książkę bez problemu i będą mogli czerpać z niej przyjemność.

Teraz moja skromna opinia. Formalnie 1,5, treściowo 1,5, brak walorów dodatkowych.Nie ma sensu dłużej się rozpisywać. To był mój pierwszy kontakt z urban fantasy.

3/10

Dużo wysiłku sprawiło mi, aby przebrnąć przez tę lekturę. Książka ewidentnie napisana dla czytelników, którzy oczekują lektury lekkiej. Wyobrażam sobie, że są czytelnicy, którzy oczekują właśnie takiej tematyki, identyfikują się z takimi bohaterami, oczekują pewnego… „klimatu”. Sądzę, że Ci właśnie czytelnicy zwęszą tę książkę bez problemu i będą mogli czerpać z niej...

Zaimponowało mi lekkie i zarazem bardzo wyraźne malowanie słowem. Szczególnie szkicowanie postaci, szczególnie niepozornymi drobiazgami. A po drugie: bardzo lekkie pióro przełamujące barierę prędkości nawet najbardziej wprawionych gałek ocznych.

Fabuła opowiadania utkana została w odniesieniu do dwóch głównych bohaterek: dziewczynki i jej "przyszywanej" babci. Akcja zawiązana zostaje w obliczu wydarzenia bez precedensu. Umierający mag odchodząc, przekazuje i namaszczona na swego następcę… kobietę (dziewczynka). W związku z tym na główny plan satyrycznego pióra autora wyłonią się takie zagadnienia jak równouprawnienie, stosunek do tradycji, rodzaj gramatyczny (płeć w języku) et cetera.

Dziewczynka raz z braku zrozumienia z zastałej sytuacji, innym razem gnana niepochamowanym gniewem wywołanym brakiem możliwości realizacji swoich marzeń starać się będzie dokonać niemożliwego (zostać pierwszym magiem kobietą). W licznych przygodach, które ją spotkają towarzyszyć jej będzie owa "przyszywana" babcia, która pomimo swej ogromnej magicznej mocy w swoim życiu odnalazła się w patriarchalnym społeczeństwie stając się czarownicą. Jest jednak czarownicą nietuzinkową a dzięki dziecku, które wzięła pod swoją opiekę rozbudza się w niej młodzieńcza iskra.

Język, styl autora jest charakterystyczny. Liczne, zabawne dialogi oraz lekkie pióro sprawiają, że książkę czyta się niebywale szybko. Ze względu na to właśnie, że autor wykształcić swój własny, charakterystyczny styl, który przy tym jest przyjemny, jestem w stanie za formę wystawić nawet 4/4.

Jeżeli natomiast chodzi o treść, to książka jest dla mnie zbyt grzeczna. Wydaje mi się, że ten baśniowy klimat nie w każdym momencie porwie szczególnie starszego czytelnika. Z pewnością nie dotyczy to wielbicieli gatunku. Poza tym formalne fajerwerki niemal na każdym kroku rekompensują nam ewentualne treściowe ziewanie. Ach, no i przede wszystkim na koniec spodziewałbym się czegoś szczególnego. Z tę sielankę treściowe 2,5/4.

Pół punkcika za walory dodatkowe. Mam tutaj na myśli próbę podjęcia pewnych pytań natury filozoficznej. Na pewno sposób odpowiedzi, które serwuje nam autor niektórych zadowoli a innych niekoniecznie (zaliczam się do tego drugiego nurtu, ale doceniam twórcze wykorzystanie kwestii filozoficznych do skonstruowania ciekawego świata). Przeważnie jednak dostarczy trochę przyjemności.

Bo dużo jednak czaru jest w stylu autora. Sposób opowieści nie dość, że jest przyjemny, to pozwala autorowi nieraz puścić oczko do czytelnika i ukryć się za nim. Zaleta czy wada?

7/10

Zaimponowało mi lekkie i zarazem bardzo wyraźne malowanie słowem. Szczególnie szkicowanie postaci, szczególnie niepozornymi drobiazgami. A po drugie: bardzo lekkie pióro przełamujące barierę prędkości nawet najbardziej wprawionych gałek ocznych.

Fabuła opowiadania utkana została w odniesieniu do dwóch głównych bohaterek: dziewczynki i jej "przyszywanej" babci. Akcja...