Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka sama w sobie dobra, jednak na tle pozostałych historii o Wiedźminie wypada blado. Z tego powodu daję ocenę niższą niż dałbym normalnie.

Trudno mi nazwać "Sezon Burz" powieścią. To zbiór opowiadań, w którym opowiadania nie są od siebie wyraźnie oddzielone, tylko ich akcja się przeplata. Trudno tu wyznaczyć jakiś wątek główny i poboczne - wszystkie są równorzędne. Sposób prowadzenia narracji skojarzył mi się mocno z formułą gry RPG, gdzie wypełniając jakieś zadanie, gracz odkrywa kolejne i zajmuje się nim, podczas niego odkrywa kolejne, okazuje się że ma za słaby poziom/ekwipunek, dlatego bierze kolejne zadanie i tak dalej, a potem mozolnie wszystko domyka.

Nie pojawiły się też w fabule jakieś nowe, ciekawe pomysły, które by mnie zachwyciły. Wszystko było (co najwyżej) poprawne, dlatego czuję się zawiedziony, ponieważ jak pewnie większość czytelników spodziewałem się czegoś więcej po "mistrzu polskiej fantastyki".

Książka sama w sobie dobra, jednak na tle pozostałych historii o Wiedźminie wypada blado. Z tego powodu daję ocenę niższą niż dałbym normalnie.

Trudno mi nazwać "Sezon Burz" powieścią. To zbiór opowiadań, w którym opowiadania nie są od siebie wyraźnie oddzielone, tylko ich akcja się przeplata. Trudno tu wyznaczyć jakiś wątek główny i poboczne - wszystkie są równorzędne....

Wspaniale rozwija historię świata Gwiezdnych Wojen. Ukazuję historię spisku dwójki Sithów, którego kulminacją są wydarzenia ukazane w Mrocznym widmie, Ataku klonów i Zemście Sithów.

Wspaniale rozwija historię świata Gwiezdnych Wojen. Ukazuję historię spisku dwójki Sithów, którego kulminacją są wydarzenia ukazane w Mrocznym widmie, Ataku klonów i Zemście Sithów.

Niestety jedyne co dobre w tej książce to Krainy Snów, które nie są dziełem Lumley'a tylko spuścizną Lovecrafta. Bohaterowie, fabuła - wszystko to jest miałkie. Typowa opowiastka fantasy, w której dobrzy są dobrzy, źli są źli, a kobiety są piękne i często wpadają w kłopoty z których ratuje ich młody protagonista jednocześnie dojrzewając do roli bohatera.

Niestety jedyne co dobre w tej książce to Krainy Snów, które nie są dziełem Lumley'a tylko spuścizną Lovecrafta. Bohaterowie, fabuła - wszystko to jest miałkie. Typowa opowiastka fantasy, w której dobrzy są dobrzy, źli są źli, a kobiety są piękne i często wpadają w kłopoty z których ratuje ich młody protagonista jednocześnie dojrzewając do roli bohatera.