Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wrażliwa, czuła narracja w oryginalnej formie. Książka o cudach i sama cudy sprawiająca: bo czyż nie jest niesamowite, by przy lekturze roześmiać się w głos lub zapłakać prawdziwymi łzami? Jedna z tych opowieści, po której wyobrażam sobie, że rozmawiam z jej bohaterami. Och, jakże wspaniale by było zjeść eklera i wuzetkę z mądrą, pragmatyczną Danutą!

Wrażliwa, czuła narracja w oryginalnej formie. Książka o cudach i sama cudy sprawiająca: bo czyż nie jest niesamowite, by przy lekturze roześmiać się w głos lub zapłakać prawdziwymi łzami? Jedna z tych opowieści, po której wyobrażam sobie, że rozmawiam z jej bohaterami. Och, jakże wspaniale by było zjeść eklera i wuzetkę z mądrą, pragmatyczną Danutą!

Polecam przede wszystkim paniom. "Kobiety Witkacego" czyta się jak sąsiedzkie ploteczki, łykając przy tym, niczym konfiturę malinową, zdrową porcję wiedzy na temat artystycznego światka dwudziestolecia międzywojennego. Sądy wydają się wyważone, autorka ani nie gloryfikuje, ani nie potępia.

Polecam przede wszystkim paniom. "Kobiety Witkacego" czyta się jak sąsiedzkie ploteczki, łykając przy tym, niczym konfiturę malinową, zdrową porcję wiedzy na temat artystycznego światka dwudziestolecia międzywojennego. Sądy wydają się wyważone, autorka ani nie gloryfikuje, ani nie potępia.

Niektóre opowiadania są bardzo zaskakujące i zabawne, inne zbyt moralizatorskie i banalne jak na mój gust.

Niektóre opowiadania są bardzo zaskakujące i zabawne, inne zbyt moralizatorskie i banalne jak na mój gust.