Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetne.

Świetne.

To moja pierwsza, ale jak widzę, nie ostatnia książka Orhana Pamuka.
Znakomita saga rodzinna, pełna ciepła, dowcipu, niekiedy przejmującego smutku.
Kluczowym słowem ostatniej powieści Pamuka jest nostalgia. Wokół niej rozrastają się kolejne rozdziały, wokół niej buduje autor kolejne wiry tematyczne, wokół niej ogniskuje się nie tylko sama fabuła, ale i styl narracji - całość przypomina bowiem rodzaj filmu dokumentalnego - kolejne postaci "dopuszczane" są do wypowiedzi i przedstawiają swoją prawdę.
Bardzo, bardzo dobra powieść. Aż trudno uwierzyć, że napisał ją Noblista. Czyli autor, który już "nie musi" :)

To moja pierwsza, ale jak widzę, nie ostatnia książka Orhana Pamuka.
Znakomita saga rodzinna, pełna ciepła, dowcipu, niekiedy przejmującego smutku.
Kluczowym słowem ostatniej powieści Pamuka jest nostalgia. Wokół niej rozrastają się kolejne rozdziały, wokół niej buduje autor kolejne wiry tematyczne, wokół niej ogniskuje się nie tylko sama fabuła, ale i styl narracji -...