Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prawdę mowiąc bardzo urzekł mnie Cykl Neapolitański. Ostatnie trzy tygodnie spędziłam więc z Eleną i Lilą. Nie ukrywam, że losy bohaterek były dla mnie w kilku momentach zaskoczeniem, a tak naprawdę rozczarowaniem. Tylko, czy właśnie nie takie jest życie? Nie zawsze dokonujemy dobrych wyborów, czasem nawet z pełną tego świadomością, albo po prostu bywamy zaślepieni. Jedno jest pewne, Ferrante jest autorką która waży zdania, ma jak dla mnie rzadką zdolność nazywania uczuć, odczuć i doświadczeń, których często sami często nie jesteśmy w stanie nazwać, albo ująć w całości. Jedno jest pewne - cała seria trafia na moją półkę ulubionych książek i to nie tylko wirtualnie.

Prawdę mowiąc bardzo urzekł mnie Cykl Neapolitański. Ostatnie trzy tygodnie spędziłam więc z Eleną i Lilą. Nie ukrywam, że losy bohaterek były dla mnie w kilku momentach zaskoczeniem, a tak naprawdę rozczarowaniem. Tylko, czy właśnie nie takie jest życie? Nie zawsze dokonujemy dobrych wyborów, czasem nawet z pełną tego świadomością, albo po prostu bywamy zaślepieni. Jedno...

5tkę daję za moją sympatię do głównych bohaterów. Niestety fabuła mnie nie porwała do 300 strony szło jak po gruzie, na szczęście potem akcja przyspieszyła i wciągnęła. Niestety nie mogę przejść obojętnie obok tego, że fabuła w moim przekonaniu jest mocno naciągnięta, a zwroty akcji niestety budziły mój ironiczny uśmiech, dialogi prowadzone natomiast w mojej ocenie za bardzo wyreżyserowane, wręcz "wyciaciane" (mimo, że hasła Chyłki nieraz wzbudzały mój podziw:)). Dlatego, też uważam, że nie można zarzucić autorowi fantazji w doborze słów, świetnego poczucia humoru i stworzenie wyjątkowego duetu dwójki bohaterów. W związku z tym być może dam mu jeszcze jedną, czytelniczą szansę ;)

5tkę daję za moją sympatię do głównych bohaterów. Niestety fabuła mnie nie porwała do 300 strony szło jak po gruzie, na szczęście potem akcja przyspieszyła i wciągnęła. Niestety nie mogę przejść obojętnie obok tego, że fabuła w moim przekonaniu jest mocno naciągnięta, a zwroty akcji niestety budziły mój ironiczny uśmiech, dialogi prowadzone natomiast w mojej ocenie za...

Człowiek o 24 twarzach autorstwa Daniela Keyes to niezwykle dobrze napisana książka. Jest to dokument życia Williama Milligana, który mówi by nazywać go po prostu "Billy". I wszystko wydawało by się normalne, gdyby nie fakt, że na "Billy" reaguje 24 osobowości, które co prawda są świadome tego, że to nie jest ich imię, to zachowując wspólną konspirację nie wyprowadzają nikogo z błędu. Czytając tą książkę zadawałam sobie pytanie - czy trauma w życiu małego dziecka może spowodować rozbicie swojego ja na drobne kawałeczki? Książka Keyes'a porusza bardzo trudne zagadnienia, mogę się tylko domyśleć jak trudno opisać taką chorobę psychiczną, nie wychodząc na hulaoptymistę w momencie gdy pisze się o człowieku, który przez wiele lat popełniał przestępstwa i być może po prostu ma świetne zdolności aktorskie, z których korzysta by uniknąć kary. Ja, po lekturze mogę napisać tyle - wierzę Milliganowi i trzymam za niego mocno kciuki:), a gdyby Daniel Keyes żył bardzo chciałabym mu podziękować za tak ciekawą i rzetelną pracę, tak naprawdę pełną obiektywizmu i życzliwości dla drugiego człowieka.

Człowiek o 24 twarzach autorstwa Daniela Keyes to niezwykle dobrze napisana książka. Jest to dokument życia Williama Milligana, który mówi by nazywać go po prostu "Billy". I wszystko wydawało by się normalne, gdyby nie fakt, że na "Billy" reaguje 24 osobowości, które co prawda są świadome tego, że to nie jest ich imię, to zachowując wspólną konspirację nie wyprowadzają...