Jesteśmy społecznością, która kocha książki

" Światła września" zamknęły dla mnie cykl Zafona z tzw. "Trylogii mgły", cyklu młodzieżowego, który potrafi jednak przemawiać poprzez poruszane przez pisarza uniwersalne tematy, również i dorosłych.
Czym były dla mnie "Światła września"? Przede wszystkim jest to dla mnie opowieść o człowieku, mierzącym się ze swoimi cieniami. "Na tym świecie cieni i świateł wszyscy, każdy z nas, musimy odnaleźć swoją własną drogę".
Akcja, jak to bywa u Zafona, rozwija się powoli, leniwie, powoli przyspieszając niczym maszyna. Chwilę później czytelnik odkrywa, że ekspres porwał go w tajemniczą podróż mknących obrazów. Narracja jest prowadzona wartko, do tego przemawia plastyczny język Zafona, naszpikowany ciekawymi metaforami, doszlifowanymi niczym diamenty zdaniami. Podoba mi się bardzo sam pomysł powieści, a także atmosfera, jaką udało się autorowi stworzyć. Momentami nie sposób nie poczuć się jak główni bohaterowie, Ismael oraz Irene, śmigający na żaglówce po srebrzystych wodach zatoki, czy przemierzający mroczny las w świetle księżyca.
Z cyklu "Trylogii..." jest to mój zdecydowany faworyt.

" Światła września" zamknęły dla mnie cykl Zafona z tzw. "Trylogii mgły", cyklu młodzieżowego, który potrafi jednak przemawiać poprzez poruszane przez pisarza uniwersalne tematy, również i dorosłych.
Czym były dla mnie "Światła września"? Przede wszystkim jest to dla mnie opowieść o człowieku, mierzącym się ze swoimi cieniami. "Na tym świecie cieni i świateł wszyscy, każdy...

Jedna z moich ulubionych książek z dzieciństwa:)

Jedna z moich ulubionych książek z dzieciństwa:)

Sapkowski to klasyka polskiej fantasy, absolutny AS gatunku. Powalający humor, wciągająca akcja, barwne postacie - czego chcieć więcej?

Sapkowski to klasyka polskiej fantasy, absolutny AS gatunku. Powalający humor, wciągająca akcja, barwne postacie - czego chcieć więcej?