Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dwie gwiazdki za dwa rozdziały. Kral i kopalnie złota. Reszta jest bardzo słaba. Okropne metafory. Afryka to według autora kobieta z rozłożonymi nogami. Z założenia to miałabyć powieść awanturnicza, policjant po przejściach i z problemami, jeździe zmierzyć się ze swoją męskością do prawdziwych wojowników. I okej, pomysł jak pomysł. Tyle że autor nie zebrał zbyt dużo materiałów i wyszło chwilami śmiesznie, bo musi się ratować własnymi przemyśleniami o życiu, a te nie są zbyt pogłębione. Niestety podpiera się przy tym wszystkimi możliwymi stereotypami o Afryce. Ostatecznie zamiast histori o wojownikach otrzymujemy długawy opis wyjazdu na safari w jednym z najbezpieczniejszych dziś krajów Afryki.

Dwie gwiazdki za dwa rozdziały. Kral i kopalnie złota. Reszta jest bardzo słaba. Okropne metafory. Afryka to według autora kobieta z rozłożonymi nogami. Z założenia to miałabyć powieść awanturnicza, policjant po przejściach i z problemami, jeździe zmierzyć się ze swoją męskością do prawdziwych wojowników. I okej, pomysł jak pomysł. Tyle że autor nie zebrał zbyt dużo...

Bardzo dobra, literatura obowiązkowa.

Bardzo dobra, literatura obowiązkowa.

Szczygieł, to doświadczony reporter, były szef DF, prowadzi Polską Szkołę Reportażu, uczeń Małgorzaty Szejnert, ale moim zdaniem jest jej przeciwieństwem. O ile wcześniejsze jego reportaże, to studium detalu i szczegółu, to teksty o Czechach są bardziej opowieścią. Nienaganny język, cudownie żartuje, ale mnie trochę przeszkadza taka pewna megalomania reportera. Tak czy inaczej pozycja obowiązkowa w literaturze faktu.

Szczygieł, to doświadczony reporter, były szef DF, prowadzi Polską Szkołę Reportażu, uczeń Małgorzaty Szejnert, ale moim zdaniem jest jej przeciwieństwem. O ile wcześniejsze jego reportaże, to studium detalu i szczegółu, to teksty o Czechach są bardziej opowieścią. Nienaganny język, cudownie żartuje, ale mnie trochę przeszkadza taka pewna megalomania reportera. Tak czy...