Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka, która sprawi, że Wasze dzieci zapragną zostać ekstrabohaterami. Nic dziwnego - Tomasz Piotr Nowaczyk stworzył rewelacyjną postać - sześcioletniego Stasia, który w codziennych sytuacjach potrafi dostrzec misję dla superbohatera, którym sam jest. Chociaż nie, Staś jest ekstrabohaterem, bo ratowanie świata może i jest super, ale chęć pomocy najbliższym - mamie, tacie, siostrze... - jest już naprawdę ekstra! I to przesłanie jest jednym z wielu atutów tej książki.

Staś jest niezwykle sympatycznym i prostodusznym chłopcem. I bardzo prawdziwym. Widać to zwłaszcza w jego misjach - tę dziecięcą logikę, która dorosłym nie mieści się w głowach, ale na pewno potrafi rozbawić ich do łez. Ekstra-Staś jest też ekstragapą, co czyni te opowiadania jeszcze bardziej zabawnymi i sprawia, że Mali Czytelnicy czują, że Staś jest im bliski, że jest jednym z NICH. Ot, zwykły ekstrabohater, który odwagę czerpie z trzymania mamy za rączkę.

Opowiadania są lekkie i niezwykle zabawne. Oczywiście jest warstwa dla dzieci i dla dorosłych, będą się śmiać wszyscy, ale z troszkę innych powodów ;) Zdecydowanie widać tu zacięcie kabaretowe Autora.

No i ilustracje! Marcin Skoczek zrobił wspaniałą robotę, jego rysunki genialnie dopełniają opowiadania i oddają ich charakter. Mój faworyt "Na ratunek Jagodzie" - popłakałam się ze śmiechu!

Książeczka EKSTRA! Bardzo polecam.

Książka, która sprawi, że Wasze dzieci zapragną zostać ekstrabohaterami. Nic dziwnego - Tomasz Piotr Nowaczyk stworzył rewelacyjną postać - sześcioletniego Stasia, który w codziennych sytuacjach potrafi dostrzec misję dla superbohatera, którym sam jest. Chociaż nie, Staś jest ekstrabohaterem, bo ratowanie świata może i jest super, ale chęć pomocy najbliższym - mamie, tacie,...

"Rdza" utwierdziła mnie w przekonaniu, że Jakub Małecki stanie się jednym z moich ulubionych pisarzy. Bo pisze książki, które się przeżywa, a nie tylko czyta. Bez wyszukanych środków, po prostu łapie ze serce. Ale nie w ckliwy i tandetny sposób, nie. Urzeka prostotą, autentycznością.
Odważyłabym się nawet powiedzieć, że zbliża się do Wiesława Myśliwskiego, a to, jeśli o mnie chodzi, jest największym komplementem :)
W "Rdzy" podobała mi się zarówno sama historia, jak i to, jak sprawnie została poprowadzona ona w narracji. Językowo i stylistycznie też bardzo dobrze. Ale w tej książce nie o warsztat literacki idzie, nie ;)

"Rdza" utwierdziła mnie w przekonaniu, że Jakub Małecki stanie się jednym z moich ulubionych pisarzy. Bo pisze książki, które się przeżywa, a nie tylko czyta. Bez wyszukanych środków, po prostu łapie ze serce. Ale nie w ckliwy i tandetny sposób, nie. Urzeka prostotą, autentycznością.
Odważyłabym się nawet powiedzieć, że zbliża się do Wiesława Myśliwskiego, a to, jeśli o...

Nie wierzę, że to debiut :) Książka dojrzała, głęboka, doskonała literacko! Po przeczytaniu, gdy próbowałam podsumować myśli o tej powieści, na pomoc przyszedł mi fragment książki, w którym Ilda opowiada siostrzenicom historie rodzinne, które czytelnik już wcześniej poznał. "Opowiadając, aż za boki trzymała się ze śmiechu. Wtedy najmłodsza, Lobcia, spojrzawszy jej prosto w oczy, powiedziała: - Przecież te historie są smutne".
No tak, są. Bo są to historie rodzinne na tle historii i polityki XX wieku. Wojna, czasy komunizmu i ich niszczycielski wpływ ujrzane z perspektywy jednego domostwa. Ale okraszone subtelnym i inteligentnym humorem, któremu nie sposób się nie poddać. Żeby nie spoilerować napiszę tylko - ta kura, te świnki, ten dzik! :D
Bohaterkami są kobiety - fantastyczne postaci! Tak barwne, tak różne, tak żywe! Ach i och!
Jestem zachwycona i bardzo polecam!

Nie wierzę, że to debiut :) Książka dojrzała, głęboka, doskonała literacko! Po przeczytaniu, gdy próbowałam podsumować myśli o tej powieści, na pomoc przyszedł mi fragment książki, w którym Ilda opowiada siostrzenicom historie rodzinne, które czytelnik już wcześniej poznał. "Opowiadając, aż za boki trzymała się ze śmiechu. Wtedy najmłodsza, Lobcia, spojrzawszy jej prosto w...