Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytałam wiele komentarzy, które mówiły, że "Dziedzictwo" jest gorsze od "Wybranych" i w ogóle jest najgorszą częścią serii. Co do wszystkich części jeszcze nie mogę się odnieść, ale jeśli miałabym porównać pierwszą z drugą, to druga zdecydowanie bardziej mnie wciągnęła. Pochłonęłam ją w dwa dni i chciałam biec po kolejną część. W drugiej części już nic a nic nie przeszkadzała mi narracja pierwszoosobowa. Albo się przyzwyczaiłam, albo w końcu ją "ogarnęłam".Styl pisania polubiłam, książkę jak już szybciej pisałam pochłonęłam naprawdę szybko, a przy jej czytaniu odczuwałam wszystkie emocje bohaterów. Każde miłosne rozterki Allie, jej wzloty i upadki. Czuje jakbym zżyła się z bohaterami i jakbym znała ich od bardzo dawna, jakby byli moimi znajomymi. Sama chętnie pochodziłabym z nimi do CImmerii, ale wątpię żebym nadawała się do Nocnej Szkoły.Dziedzictwo totalnie zawładnęło moim serduszkiem i pokochałam Cimmerię oraz jej bywalców. Ta część serii niesamowicie wciągnęła mnie w świat uczniów tej akademii. Dzięki tej części mogę z ręką na sercu każdego zachęcać do rozpoczęcia przygody z Nocną Szkołą. Myślę, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie, jest tu miłość, szkolne życie, walka i tajemnice...

Czytałam wiele komentarzy, które mówiły, że "Dziedzictwo" jest gorsze od "Wybranych" i w ogóle jest najgorszą częścią serii. Co do wszystkich części jeszcze nie mogę się odnieść, ale jeśli miałabym porównać pierwszą z drugą, to druga zdecydowanie bardziej mnie wciągnęła. Pochłonęłam ją w dwa dni i chciałam biec po kolejną część. W drugiej części już nic a nic nie...

Z początku strasznie się przy książce nudziłam, nie mogłam się "wkręcić" i miałam już ochotę ją odłożyć, ale nastąpił przełom i wtedy wciągnęła mnie tak,że dokończyłam ją w jeden wieczór. Nie powiem. Książka przyjemna, ale czy aż tak dobra? Z opinii, które słyszałam miała być świetna,a tu ups... jak dla mnie była co najwyżej dobra.Bohaterowie byli trochę przerysowani, aż za bardzo pewne cechy, były uwypuklone. Nawet polubiłam główną bohaterkę, pomimo tego, że jej "ataki" i pewne zachowania były dla mnie sztuczne. Język pisania był bardzo prosty.

Kiedy czytałam "Dystrykt 121" miałam pewne wrażenie,że jest on miksem kilku innych znanych romansów i książek o wampirach. Myślę, że Maria Wicik jak na swój wiek książkę napisała świetnie, jestem pewna, że mi nawet w połowie nie wyszłoby tak dobrze jak jej. Jeśli macie chwile wolnego czasu, ochotę na nieskomplikowany wampirzy romans to myślę,że książka mogłaby Wam się spodobać.

Z początku strasznie się przy książce nudziłam, nie mogłam się "wkręcić" i miałam już ochotę ją odłożyć, ale nastąpił przełom i wtedy wciągnęła mnie tak,że dokończyłam ją w jeden wieczór. Nie powiem. Książka przyjemna, ale czy aż tak dobra? Z opinii, które słyszałam miała być świetna,a tu ups... jak dla mnie była co najwyżej dobra.Bohaterowie byli trochę przerysowani, aż za...

Na samym wstępie trzeba powiedzieć, że nie jest to literatura wysokich lotów, prosty język i tak samo nieskomplikowany przekaz- książka typowo na odstresowanie.Jak już wspomniałam język, którym posługuje się autorka jest prosty, przez co książkę czyta się łatwo, szybko i przyjemnie. Z czytania tej pozycji wiele nie wyniesiemy, jedynie możliwie miło spędzony czas, jak dla mnie nie uczy ona za wiele, no może jednej rzeczy- każdy ma jakieś wady, nikt nie jest idealny.Niesamowicie denerwowała mnie główna bohaterka, mimo tego, że trochę się z nią utożsamiłam-tak jestem tłem dla ładniejszych koleżanek i nic z tym nie zrobię. Wracając do Bianci- wkurzały mnie jej kłamstwa, unikanie przyjaciółek, a najbardziej to zaprzeczanie samej sobie. Nienawidzę go, ale mam ochotę się z nim spotkać bla, bla ,bla ,bla... To już się stawało nudneNie sądzę, żeby ta pozycja przypadła do gustu każdemu. Mi kojarzyła się trochę z argentyńską telenowelą( chyba imię bohaterki odegrało tu swoją rolę). Jeśli macie tę pozycję na liście "must have" pomiędzy innymi książkami to moim zdaniem może ona spokojnie poczekać.

Na samym wstępie trzeba powiedzieć, że nie jest to literatura wysokich lotów, prosty język i tak samo nieskomplikowany przekaz- książka typowo na odstresowanie.Jak już wspomniałam język, którym posługuje się autorka jest prosty, przez co książkę czyta się łatwo, szybko i przyjemnie. Z czytania tej pozycji wiele nie wyniesiemy, jedynie możliwie miło spędzony czas, jak dla...