Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka dogłębna, ale naprawdę nie musiała być taka długa :)

Książka dogłębna, ale naprawdę nie musiała być taka długa :)

Przekład momentami nie do końca profesjonalny (tchnienia żywotne u Kartezjusza to nie są po polsku „zwierzęce duchy”), ale całkiem niezły. Gorzej z zakończeniem – z naukowego dyskursu autor przechodzi w religijne poszukiwanie duszy w mózgu. Litości, nawet jeśli wielu neurochirurgów miało takie przekonania, z Wilderem Penfieldem czy Johnem Ecclesem, to autor nie musi w nie popadać.

Przekład momentami nie do końca profesjonalny (tchnienia żywotne u Kartezjusza to nie są po polsku „zwierzęce duchy”), ale całkiem niezły. Gorzej z zakończeniem – z naukowego dyskursu autor przechodzi w religijne poszukiwanie duszy w mózgu. Litości, nawet jeśli wielu neurochirurgów miało takie przekonania, z Wilderem Penfieldem czy Johnem Ecclesem, to autor nie musi w nie...

Niestety, dłużyzny nie do zniesienia, mimo erudycji i dowcipu autora. Chyba po prostu zabrakło dobrej intrygi na objętość całej książki: po trzykrotnym skróceniu byłaby perełką, a tak jest niestety rozwodniona. A dla wielbicieli dociekań z filozofii naturalnej XVII wieku nic szczególnie odkrywczego, niestety; nie broni się więc ani jako czytadło, ani jako powieść z głębią.

Niestety, dłużyzny nie do zniesienia, mimo erudycji i dowcipu autora. Chyba po prostu zabrakło dobrej intrygi na objętość całej książki: po trzykrotnym skróceniu byłaby perełką, a tak jest niestety rozwodniona. A dla wielbicieli dociekań z filozofii naturalnej XVII wieku nic szczególnie odkrywczego, niestety; nie broni się więc ani jako czytadło, ani jako powieść z głębią.