Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Biografia Evy Peron Johna Barnesa, sprzedawana w Polsce na fali popularności musicalu "Evita" z Madonną w roli głównej to pierwsza obiektywna i bardzo dobra książka na polskim rynku na temat tej niezwykłej kobiety. Polecam, ponieważ autor opisuje koleje życia bohaterki w sposób obiektywny. Pokazuje ją jako osobę fascynującą oraz jej fenomen ówczesnej roli politycznej w erze argentyńskiego 'machismo' - kultury patriarchalnego społeczeństwa. Wszystko to w bardzo przyjemnej narracji. Czyta się po prostu lekko i dynamicznie. I tak odnajdziemy w tej pozycji portret kobiety ambitnej, młodej i pięknej idealistki, która dzięki sile determinacji i wrodzonej umiejętności nie przyjmowania odmowy, znalazła swoje powołanie i rolę życia. Z drugiej zaś strony poznajemy ludzką i niedoskonałą postać, autentyczną. Evitę przedstawiono bowiem także jako pamiętliwą i mściwą, urażoną niesprawiedliwościami niskiego pochodzenia i nieco próżną kobietę z bardzo dużym ego. Książka jest szalenie ciekawa bo dając dobre tło historyczne, pozwala poznać czasy i kraj w którym żyła Eva Peron a jednocześnie serwuje nam dodatkowe ciekawostki z jej życia, takie jak zamiłowanie Evity do zbytku i pięknej garderoby, jej wieczny strach przed przybraniem na wadze, relacje z mężem, wyrafinowane i mściwe formy odgrywania się na oponentach politycznych czy też fascynujący opis jednego z dni jej pracy w fundacji, wiernie oddany przez zagranicznego dziennikarza, który to miał okazję ją poznać osobiście. Tych i wiele innych intrygujących rzeczy w książce opisano na prawdę wiele. Jest to bardzo dobra lektura.

Biografia Evy Peron Johna Barnesa, sprzedawana w Polsce na fali popularności musicalu "Evita" z Madonną w roli głównej to pierwsza obiektywna i bardzo dobra książka na polskim rynku na temat tej niezwykłej kobiety. Polecam, ponieważ autor opisuje koleje życia bohaterki w sposób obiektywny. Pokazuje ją jako osobę fascynującą oraz jej fenomen ówczesnej roli politycznej w erze...

Tomas Eloy Martinez, niestety nie żyjący już wybitny autor "Evity" (w oryginale "Świętej Evity") napisał książkę w mojej opinii "wybitną". Będę mógł już tylko powtórzyć to, co wielu czytelników przede mną napisało. W niezwykle pięknej literackiej formie, autor opisał historię pośmiertnych losów Evy Peron. Temat robi wrażenie, bo w genialny sposób miesza fakty z fikcją literacką. Mało kto pewnie w to uwierzy, ale wiele z wydarzeń w tej książce miało na prawdę miejsce. Eva Peron po śmierci została po prostu przemieniona w arcydzieło technik balsamacji - utrwaloną na wieczność lalkę o ludzkich wymiarach z prawdziwej skóry i kości o długich blond włosach, zawierającą wszystkie wewnętrzne organy w stanie nienaruszonym. Książka jest mroczna ale w pewien sposób też i piękna. Zdecydowanie potrafi wyryć mocny ślad w pamięci na bardzo długo. Nie ma jednak się czemu dziwić, gdy podmiotem są idealnie zakonserwowane zwłoki młodej i pięknej kobiety, która za życia była tytułowana w swoim kraju Świętą, a po śmierci stała się potężną relikwią i symbolem politycznym, zagrażającym jej wielu wrogom. Polecam!

Tomas Eloy Martinez, niestety nie żyjący już wybitny autor "Evity" (w oryginale "Świętej Evity") napisał książkę w mojej opinii "wybitną". Będę mógł już tylko powtórzyć to, co wielu czytelników przede mną napisało. W niezwykle pięknej literackiej formie, autor opisał historię pośmiertnych losów Evy Peron. Temat robi wrażenie, bo w genialny sposób miesza fakty z fikcją...

Eva (Evita) Peron była postacią niejednoznaczną i trudno się z tym nie zgodzić, jednak książka chociaż w mojej ocenie "może być", jest bardzo subiektywna i napisana zdecydowanie przez jawnego przeciwnika reżimu Peronów w Argentynie lat 1946-1955. Książki nie czyta się ciekawie, bo autor na każdym kroku obrzuca bohaterkę błotem. Rozumiem, że można z nią nie sympatyzować ale przesada w drugą stronę wywołuje tylko komiczny efekt. W pewnym momencie zacząłem z uśmiechem się zastanawiać, o co jeszcze autor obwini Evitę? Z jego opisu wyłania się jedynie mało urodziwa, zakompleksiona kobieta pochodzenia plebejskiego, zżerana przez chorą ambicję, zazdrość, urazy i absurdalne poczucie krzywdy na każdym kroku. Dodatkowo pokazano ją jako zimną, pozbawioną uczuć osobę, która wstydzi się swojej matki, rodzeństwa a Juana Perona jakimś cudem czy też wyrafinowaną formą terroru psychicznego zmusza do związku, narzuca mu się i histerią wymusza na nim też później małżeństwo. Wszystko to aby stać się jego konkurentką, dążącą do odebrania mu władzy. Wszystko, co robi bohaterka, motywowane jest bezwzględnym cynizmem. W końcu Evita rozchorowuje się śmiertelnie ale to tylko sprawia, że przenosi się w jeszcze wyższy wymiar absurdu w swoim dążeniu do zatarcia wszelkiej pamięci o Peronie i zostaniu legendarną bohaterką ludu argentyńskiego. W rezultacie autor stworzył ponury portret biograficzny z którego wyłania się kompletnie odhumanizowana istota, która jakimś cudem osiągnęła zawrotną karierę i stała się postacią historyczną. Każdy kto zada sobie trudu aby poznać postać Evy Peron szybko dojdzie do wniosku, że ta książka nie pozwoli mu na poszerzenie swojej wiedzy o niej i czasach w których żyła. Jest jedynie dobrym studium i przykładem negatywnych przekonań i mitów krążących o Evicie. Duży natomiast plus za ładny materiał fotograficzny w książce.

Eva (Evita) Peron była postacią niejednoznaczną i trudno się z tym nie zgodzić, jednak książka chociaż w mojej ocenie "może być", jest bardzo subiektywna i napisana zdecydowanie przez jawnego przeciwnika reżimu Peronów w Argentynie lat 1946-1955. Książki nie czyta się ciekawie, bo autor na każdym kroku obrzuca bohaterkę błotem. Rozumiem, że można z nią nie sympatyzować ale...