Książkę czyta się bardzo lekko, ale od samego początku ma się wrażenie tendencyjności. Nie doczytałam, bo w moim mniemaniu to nie jest biografia - autor nie powołuje się na żadne źródła. Brak bibliografii, brak przypisów. To na jakiej podstawie ma to być biografia?

Książkę czyta się bardzo lekko, ale od samego początku ma się wrażenie tendencyjności. Nie doczytałam, bo w moim mniemaniu to nie jest biografia - autor nie powołuje się na żadne źródła. Brak bibliografii, brak przypisów. To na jakiej podstawie ma to być biografia?

Eva (Evita) Peron była postacią niejednoznaczną i trudno się z tym nie zgodzić, jednak książka chociaż w mojej ocenie "może być", jest bardzo subiektywna i napisana zdecydowanie przez jawnego przeciwnika reżimu Peronów w Argentynie lat 1946-1955. Książki nie czyta się ciekawie, bo autor na każdym kroku obrzuca bohaterkę błotem. Rozumiem, że można z nią nie sympatyzować ale przesada w drugą stronę wywołuje tylko komiczny efekt. W pewnym momencie zacząłem z uśmiechem się zastanawiać, o co jeszcze autor obwini Evitę? Z jego opisu wyłania się jedynie mało urodziwa, zakompleksiona kobieta pochodzenia plebejskiego, zżerana przez chorą ambicję, zazdrość, urazy i absurdalne poczucie krzywdy na każdym kroku. Dodatkowo pokazano ją jako zimną, pozbawioną uczuć osobę, która wstydzi się swojej matki, rodzeństwa a Juana Perona jakimś cudem czy też wyrafinowaną formą terroru psychicznego zmusza do związku, narzuca mu się i histerią wymusza na nim też później małżeństwo. Wszystko to aby stać się jego konkurentką, dążącą do odebrania mu władzy. Wszystko, co robi bohaterka, motywowane jest bezwzględnym cynizmem. W końcu Evita rozchorowuje się śmiertelnie ale to tylko sprawia, że przenosi się w jeszcze wyższy wymiar absurdu w swoim dążeniu do zatarcia wszelkiej pamięci o Peronie i zostaniu legendarną bohaterką ludu argentyńskiego. W rezultacie autor stworzył ponury portret biograficzny z którego wyłania się kompletnie odhumanizowana istota, która jakimś cudem osiągnęła zawrotną karierę i stała się postacią historyczną. Każdy kto zada sobie trudu aby poznać postać Evy Peron szybko dojdzie do wniosku, że ta książka nie pozwoli mu na poszerzenie swojej wiedzy o niej i czasach w których żyła. Jest jedynie dobrym studium i przykładem negatywnych przekonań i mitów krążących o Evicie. Duży natomiast plus za ładny materiał fotograficzny w książce.

Eva (Evita) Peron była postacią niejednoznaczną i trudno się z tym nie zgodzić, jednak książka chociaż w mojej ocenie "może być", jest bardzo subiektywna i napisana zdecydowanie przez jawnego przeciwnika reżimu Peronów w Argentynie lat 1946-1955. Książki nie czyta się ciekawie, bo autor na każdym kroku obrzuca bohaterkę błotem. Rozumiem, że można z nią nie sympatyzować ale...