Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pięknie narysowany, subtelny komiks. Jest to historia o dorastaniu, metamorfozie z dziewczynki w nastolatkę, dziwnym świecie dorosłych, a także lecie i przyjaźni, która daje poczucie bezpieczeństwa. Uwielbiam takie literackie sytuacje, gdy fabuła płynie wolno i właściwie ciężko ją streścić, a jednocześnie wszystko aż drży od emocji. Wspominałam już, że komiks jest narysowany wspaniale?

Pięknie narysowany, subtelny komiks. Jest to historia o dorastaniu, metamorfozie z dziewczynki w nastolatkę, dziwnym świecie dorosłych, a także lecie i przyjaźni, która daje poczucie bezpieczeństwa. Uwielbiam takie literackie sytuacje, gdy fabuła płynie wolno i właściwie ciężko ją streścić, a jednocześnie wszystko aż drży od emocji. Wspominałam już, że komiks jest...

Czytaniu kryminałów może towarzyszyć takie nieprzyjemne uczucie braku wiary w książkę, niedowierzania bohaterom, pływania w fabularnej kałuży, a nie w wartkim strumieniu. ALE! Nie można odłożyć książki na wieczne potem, bo jednak kiedyś wróci frustrujące pytanie "kto zabił?", więc się czyta... ALE! Jak już się doczyta, to rozwiązanie zagadki jest na tyle niesatysfakcjonujace, naciągane i pokracznie opisane, że znów zostaje się z jakimś takim niesmakiem.
I właśnie takie emocje towarzyszyły mi w lekturze "Odziedziczonego zła"...

Czytaniu kryminałów może towarzyszyć takie nieprzyjemne uczucie braku wiary w książkę, niedowierzania bohaterom, pływania w fabularnej kałuży, a nie w wartkim strumieniu. ALE! Nie można odłożyć książki na wieczne potem, bo jednak kiedyś wróci frustrujące pytanie "kto zabił?", więc się czyta... ALE! Jak już się doczyta, to rozwiązanie zagadki jest na tyle...

Wspaniała, mocna książka o wojnie, miłości, zemście, Kaukazie. Kilkakrotnie ją odkładałam na szafkę nocną. Czasami, przyznaję, przez lekkie znużenie, a czasami dlatego, że tak bardzo poruszała i musiała się "uleżeć" w głowie. Została ze mną na długo po skończonej lekturze.

Wspaniała, mocna książka o wojnie, miłości, zemście, Kaukazie. Kilkakrotnie ją odkładałam na szafkę nocną. Czasami, przyznaję, przez lekkie znużenie, a czasami dlatego, że tak bardzo poruszała i musiała się "uleżeć" w głowie. Została ze mną na długo po skończonej lekturze.