Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka epokowego znaczenia sama w sobie. Mam jednak wielki niesmak z faktu, że wydanie MG okrojone jest ze sporej i bardzo interesującej części oryginalnego tekstu Dostojewskiego, a na dodatek sięgnięto po tłumaczenie polskie z XIX wieku, które w niezliczonych punktach nie daje się już zrozumieć, a ponadto - chyba programowo - operuje rosyjskimi słowami, kalkami językowymi, rusycyzmami. Dla filologów byłoby to interesujące ze względu na specyfikę tłumaczeniową, ewolucję języka, etc.. Miłośnikom Dostojewskiego zdecydowanie lepiej czytałoby się bardziej adekwatne tłumaczenie z połowy XX wieku. Jeśli ktoś ma dostęp, to zdecydowanie polecam "Wspomnienia z domu umarłych" w tłumaczeniu Czesława Jastrzębca-Kozłowskiego.

Książka epokowego znaczenia sama w sobie. Mam jednak wielki niesmak z faktu, że wydanie MG okrojone jest ze sporej i bardzo interesującej części oryginalnego tekstu Dostojewskiego, a na dodatek sięgnięto po tłumaczenie polskie z XIX wieku, które w niezliczonych punktach nie daje się już zrozumieć, a ponadto - chyba programowo - operuje rosyjskimi słowami, kalkami...

Jakość tłumaczenia (pod którym zresztą nikt się nie podpisał), redakcja i korekta pozostawiają dużo do życzenia. Gdyby nie to, zapewne byłaby to fascynująca pozycja, choć trudno to ocenić w tej wersji tekstu.

Jakość tłumaczenia (pod którym zresztą nikt się nie podpisał), redakcja i korekta pozostawiają dużo do życzenia. Gdyby nie to, zapewne byłaby to fascynująca pozycja, choć trudno to ocenić w tej wersji tekstu.

Przeczytałam książkę w tłumaczeniu państwa Czerny i jestem pełna podziwu. Chętnie zapoznam się z nowym tłumaczeniem Wojciecha Charchalisa, kiedy już będzie wydana również druga część niezrównanego dzieła Cervantesa.

Przeczytałam książkę w tłumaczeniu państwa Czerny i jestem pełna podziwu. Chętnie zapoznam się z nowym tłumaczeniem Wojciecha Charchalisa, kiedy już będzie wydana również druga część niezrównanego dzieła Cervantesa.