Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Życie jest tylko przechodnim półcieniem, Nędznym aktorem, który swą rolę Przez parę godzin wygrawszy na scenie W nicość przepada - powieścią idioty, Głośną, wrzaskliwą, a nic nie znaczącą.

Życie jest tylko przechodnim półcieniem, Nędznym aktorem, który swą rolę Przez parę godzin wygrawszy na scenie W nicość przepada - powieścią idioty, Głośną, wrzaskliwą, a nic nie znaczącą.

- Ja chcę być lekarzem.
- Taki wstyd w rodzinie! A ja marzyłam, że będzie artystą. Kiedy nosiłam go jeszcze w łonie, biegałam po lesie nago, śpiewając Bacha. Wszystko na nic.
- Widocznie mama fałszowała.

- Ja chcę być lekarzem.
- Taki wstyd w rodzinie! A ja marzyłam, że będzie artystą. Kiedy nosiłam go jeszcze w łonie, biegałam po lesie nago, śpiewając Bacha. Wszystko na nic.
- Widocznie mama fałszowała.

Jeżeli sami nie nadamy rzeczom jakiegoś charakteru, utoniemy w tej nijakości.

Jeżeli sami nie nadamy rzeczom jakiegoś charakteru, utoniemy w tej nijakości.

Biblia nie przyszła nam faksem od Boga.

Biblia nie przyszła nam faksem od Boga.

Artur: Śmierć... wspaniała forma. Stomil: Tylko trochę nieżyciowa.

Artur: Śmierć... wspaniała forma. Stomil: Tylko trochę nieżyciowa.

Wdzięczność ma krótką pamięć.

Wdzięczność ma krótką pamięć.

No to znaczy, że mama nie jest szczęśliwa. Bo mama się wstydzi. Każdy się wstydzi być nieszczęśliwym. To tak jak nie odrobić zadania albo mieć pryszcza. Wszyscy, którzy nie są szczęśliwi, czują się winni jak przestępcy.

No to znaczy, że mama nie jest szczęśliwa. Bo mama się wstydzi. Każdy się wstydzi być nieszczęśliwym. To tak jak nie odrobić zadania albo mieć pryszcza. Wszyscy, którzy nie są szczęśliwi, czują się winni jak przestępcy.

Jedynie tam, gdzie wzrokiem toniesz w niebie, Gdzie tylkoś twój, gdzie wierzysz tylko w siebie, Gdzie nic prócz Dobra z Pięknem nie ma już, W samotność idź! - i tam świat własny twórz.

Jedynie tam, gdzie wzrokiem toniesz w niebie, Gdzie tylkoś twój, gdzie wierzysz tylko w siebie, Gdzie nic prócz Dobra z Pięknem nie ma już, W samotność idź! - i tam świat własny twórz.

Ludzkość! Jakaż ona szlachetna! Jakże chętna do poświęcenia... kogoś innego!

Ludzkość! Jakaż ona szlachetna! Jakże chętna do poświęcenia... kogoś innego!

Ufność niewinnych jest największym darem dla kłamcy.

Ufność niewinnych jest największym darem dla kłamcy.

Wartość rzeczy oceniana jest przez to, jak bardzo ktoś jej pragnie.

Wartość rzeczy oceniana jest przez to, jak bardzo ktoś jej pragnie.