Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Minusy:
- Opowieść raczej o zajadlej nienawiści, a nie o miłości.
- Napisana w starym stylu i starym językiem.
- Do bólu przewidywalna fabuła i zakończenie.
- Bohaterka pokorna, nijaka, nie mająca własnego zdania, zmuszająca się do uczucia, którego od początku nie było. Udająca, że jest zadowolona z tego, co dostała od losu. Jako empatka męczyłam się razem z nią.
- Wszystkie postaci drugoplanowe zachowują się odpychająco. Gdybym poznała tych ludzi w realnym życiu, czym prędzej zakończyłabym te znajomości.
- Decyzję bohaterów niczego nie zmieniają wobec nie dającej się pokonać nienawiści, wobec czego na pewnym etapie opowieść osiąga swoisty "pat" bezsilności
- Fatum i sytuacja z serii "jaki ten świat mały"
- Okropna postać męska - rzekomy amant, którego należałoby zwyczajnie chlastać w twarz po każdej wypowiedzi. Agresywny i źle traktujący kobietę, którą niby kocha.
- Zero atmosfery, człowiek tylko czeka aż ten syf wreszcie się jakoś skończy
- Ostatecznie nienawiść króluje do końca, bohaterka się nie zmienia, jej działania nie mają wpływu na nic a o jej losie znów decydują zewnętrzne okoliczności/historyczne zawirowania

Minusy:
- Opowieść raczej o zajadlej nienawiści, a nie o miłości.
- Napisana w starym stylu i starym językiem.
- Do bólu przewidywalna fabuła i zakończenie.
- Bohaterka pokorna, nijaka, nie mająca własnego zdania, zmuszająca się do uczucia, którego od początku nie było. Udająca, że jest ...

Rozwiń Zwiń

Mówi się, że każda książka musi się doczekać swojego czytelnika - i ja jestem właśnie tym czytelnikiem dla tej książki. Wszystko było ok, podobała mi się narracja i język, polubiłam świat przedstawiony i sposób jego przedstawienia, obie bohaterki, atmosferę, tajemnicę, dramatyzm wokół głównego problemu, a zakończenie okazało się na szczęście takie, jakiego pragnęłam. Polecam.

Mówi się, że każda książka musi się doczekać swojego czytelnika - i ja jestem właśnie tym czytelnikiem dla tej książki. Wszystko było ok, podobała mi się narracja i język, polubiłam świat przedstawiony i sposób jego przedstawienia, obie bohaterki, atmosferę, tajemnicę, dramatyzm wokół głów...

Rozwiń Zwiń

O rany, to jest takie dziwne, surrealistyczne, oniryczne, niemożliwe... ale kupuję tą opowieść. Niby od początku zbliża się nieuchronne, ale i tak czyta się z zapartym tchem żeby poznać zakończenie.

O rany, to jest takie dziwne, surrealistyczne, oniryczne, niemożliwe... ale kupuję tą opowieść. Niby od początku zbliża się nieuchronne, ale i tak czyta się z zapartym tchem żeby poznać zakończenie.

Literacka perełka niewątpliwie dla koneserów literatury, wyszukanych metafor itp. Tło historyczne i geograficzne zarysowane bardzo szczegółowo, jednak dla mnie aż nazbyt. Podobnie - nadmierna mitologizacja rzeczywistości, przeszłości, dzieciństwa, tożsamości etnicznej i kulturowej... Z kolei znajomość autora rzeczywistych uwarunkowań genetycznych i molekularnych tego typu przypadków... no cóż, niestety żadna.

Brakowało mi niestety oryginalności (kolejna powieść z wojnami światowymi w tle), wartkiej akcji, soczystego romansu, błyskotliwych dialogów... Zamiast tego - opisy, opisy, opisy... Z tego powodu obniżam ocenę za dłużyzny w początkowych 2/3 książki.

Rodzinna historia Greków-migrantów mnie nie urzekła.
Jeśli łamanie tabu jest jedynym powodem, dla którego ciekawi Was ta pozycja i chcecie po nią sięgnąć, to tego nie róbcie.

Literacka perełka niewątpliwie dla koneserów literatury, wyszukanych metafor itp. Tło historyczne i geograficzne zarysowane bardzo szczegółowo, jednak dla mnie aż nazbyt. Podobnie - nadmierna mitologizacja rzeczywistości, przeszłości, dzieciństwa, tożsamości etnicznej i kulturowej... Z kol...

Rozwiń Zwiń

Ta książka to moja największa klapa czytelnicza 2023. Piszę tą recenzję żeby ostrzec: nie ma tu ani fabuły, ani romansu, ani świata przedstawionego.

Książka pisana chyba na kolanie w tramwaju, w drodze do szkoły. Prostacka fabuła, język, zachowanie bohaterów i zakończenie. Nie ma namiętności, realnego konfliktu, mroku. Dialogi... żenada.

Przeczytałam do końca, bo do końca nie mogłam uwierzyć w to, że nie dostanę niczego z obiecującego opisu z okładki. (Opis z okładki jest z resztą jedyną udaną rzeczą w tej "powieści".)

Bohaterka kreuje samą siebie na fajną, ale to morderczyni i zwykła lafirynda, zadufana w sobie, uważająca się za lepszą i sprytniejszą od innych. Na tle pozostałych głupich dam dworu, cóż, rzeczywiście... A Król Cieni jest nijaki, opisywany uparcie przez autorkę jako super-facet, ale poza powtarzanymi zapewnieniami, że jest super, jakoś w żaden sposób tego nie udowodnił.

Książka trafia do śmietnika, tam, gdzie jej miejsce.

Ta książka to moja największa klapa czytelnicza 2023. Piszę tą recenzję żeby ostrzec: nie ma tu ani fabuły, ani romansu, ani świata przedstawionego.

Książka pisana chyba na kolanie w tramwaju, w drodze do szkoły. Prostacka fabuła, język, zachowanie bohaterów i zakończenie. Nie ma namiętno...

Rozwiń Zwiń