Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A wie pan co jest najlepszego w złamanym sercu? (...) Tak naprawdę można je złamać tylko raz. Reszta to ledwie zadrapania

A wie pan co jest najlepszego w złamanym sercu? (...) Tak naprawdę można je złamać tylko raz. Reszta to ledwie zadrapania

Przeznaczenie zazwyczaj czeka tuż za rogiem. Jakby było kieszonkowcem, dziwką albo sprzedawcą losów na loterie; to jego najczęstsze wcielenia. Do drzwi naszego domu nigdy nie zapuka. Trzeba za nim ruszyć.

Przeznaczenie zazwyczaj czeka tuż za rogiem. Jakby było kieszonkowcem, dziwką albo sprzedawcą losów na loterie; to jego najczęstsze wcielenia. Do drzwi naszego domu nigdy nie zapuka. Trzeba za nim ruszyć.

- Kiedy zacznie się wiec? - pytam. - Nie wiesz? Już trwa. Czuje się jak w szkole. Dlaczego zawsze wszyscy skądś wszystko wiedzą, a ja nie. To jak zły sen. "Do kiedy trzeba zaliczyć chemię? - Nie wiedziałeś? Do wczoraj.". A potem tak samo przez całe życie.

- Kiedy zacznie się wiec? - pytam. - Nie wiesz? Już trwa. Czuje się jak w szkole. Dlaczego zawsze wszyscy skądś wszystko wiedzą, a ja nie. To jak zły sen. "Do kiedy trzeba zaliczyć chemię? - Nie wiedziałeś? Do wczoraj.". A potem tak samo przez całe życie.

- Chcę zostać sam - powiedział szczerze Jude. - Rozumiem - odrzekł Willem. - Posiedzimy sami razem.

- Chcę zostać sam - powiedział szczerze Jude. - Rozumiem - odrzekł Willem. - Posiedzimy sami razem.

Elegancja danej wypowiedzi jest wprost proporcjonalna do inteligencji tego, kto ją wygłasza, jej wiarygodność zaś jest wprost proporcjonalna do łatwowierności słuchacza.

Elegancja danej wypowiedzi jest wprost proporcjonalna do inteligencji tego, kto ją wygłasza, jej wiarygodność zaś jest wprost proporcjonalna do łatwowierności słuchacza.

Napisała swoje imię i patrzyła, jak atrament powoli wysycha. Przyjemność obcowania z czystą stroną, która zawsze z początku wydziela woń sekretu i obietnicy, zniknęła jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Kiedy tylko zaczęła pisać pierwsze słowa, uświadomiła sobie, że z pisaniem jest podobnie jak z życiem, zamiary od wyników dzieli odległość wprost proporcjonalna do naiwności, z jaką stawiamy sobie te pierwsze, a osiągamy te ostatnie.

Napisała swoje imię i patrzyła, jak atrament powoli wysycha. Przyjemność obcowania z czystą stroną, która zawsze z początku wydziela woń sekretu i obietnicy, zniknęła jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Kiedy tylko zaczęła pisać pierwsze słowa, uświadomiła sobie, że z pisaniem jest podobnie jak z życiem, zamiary od wyników dzieli odległość wprost proporcjonalna do naiwn...

[...] żyć znaczy martwić się. Życie jest przerażające, nieprzewidywalne.

[...] żyć znaczy martwić się. Życie jest przerażające, nieprzewidywalne.

Pani nie przyniósłbym nawet pistoletu na wodę, bo byłaby pani skłonna nalać do niego kwasu siarkowego.

Pani nie przyniósłbym nawet pistoletu na wodę, bo byłaby pani skłonna nalać do niego kwasu siarkowego.

- A pan co lubi w kobietach? - Tak naprawdę to niewiele wiem o kobietach. - Wiedzieć to nikt nie wie, ani Freud, ani one same, ale to jest jak elektryczność, nie trzeba wiedzieć, jak działa, żeby cię kopnęło.

- A pan co lubi w kobietach? - Tak naprawdę to niewiele wiem o kobietach. - Wiedzieć to nikt nie wie, ani Freud, ani one same, ale to jest jak elektryczność, nie trzeba wiedzieć, jak działa, żeby cię kopnęło.