Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Problem, jaki miałam z tą książką, to przekład. Nie jest on zły, bynajmniej, bardzo wyraźnie tłumacz starał się być wiernym oryginalnemu doborowi słów i sumiennie używa ich dosłownych polskich odpowiedników. Oznacza to niestety, że w polskiej wersji zupełnie gubi się "mitologiczny", podniosły posmak języka typowy dla legend, a zastępuje go ten właściwy dziecięcym opowiastkom.
W oryginale charakter słów odpowiadał przedmiotowi opisów, był nieco sztywny, stary, twardawy, rubaszny i miejscami jakby pordzewiały. Nie udało się tego przenieść, ale może ktoś podejmie jeszcze próbę.

Problem, jaki miałam z tą książką, to przekład. Nie jest on zły, bynajmniej, bardzo wyraźnie tłumacz starał się być wiernym oryginalnemu doborowi słów i sumiennie używa ich dosłownych polskich odpowiedników. Oznacza to niestety, że w polskiej wersji zupełnie gubi się "mitologiczny", podniosły posmak języka typowy dla legend, a zastępuje go ten właściwy dziecięcym...

Z racji tego, że jako Polka mam szczęście bez trudności czytać polską fantastykę w dużych ilościach, przyzwyczaiłam się do pewnego poziomu literackiego, jaki reprezentują sobą np. Kossakowska, Piekara czy niedościgniony mistrz Andrzej Sapkowski.

Miło było czytać inspirowane 'Wiedźminem' opowiadania i odnajdywać znajome postaci w bohaterach, wspomnieniach czy powiedzonkach tego cyklu. Niemniej jednak na tym kończy się ekscytacja związana z nim.

Nie, żeby mi się nie podobał czy był słaby. Po prostu... czytałam lepsze.

Z racji tego, że jako Polka mam szczęście bez trudności czytać polską fantastykę w dużych ilościach, przyzwyczaiłam się do pewnego poziomu literackiego, jaki reprezentują sobą np. Kossakowska, Piekara czy niedościgniony mistrz Andrzej Sapkowski.

Miło było czytać inspirowane 'Wiedźminem' opowiadania i odnajdywać znajome postaci w bohaterach, wspomnieniach czy powiedzonkach...

Czytałam w przełożeniu Marii Skibniewskiej, które przypominało nieco język w "Kubusiu Puchatku". Z tego powodu trudno mi było się z początku do narracji przyzwyczaić, zwłaszcza, że czytuję ostatnimi czasy fantasy nakrapiane wulgaryzmami.
Mimo to, czytało się wyśmienicie, zwłaszcza gdy obudziła się we mnie ta mała dziewczynka, która piętnaście lat temu takich bajek słuchała, gdy tatuś jej je odczytywał.
Ogromnie, ogromnie polecam wszystkim dzieciom. Język jest dla nich na tyle zrozumiały, by nie przesłaniał fabuły i jednocześnie na tyle kwiecisty, by wiele na tym skorzystały. Sama fabuła zaś nie pozwoli się nudzić żadnemu z nich.

Czytałam w przełożeniu Marii Skibniewskiej, które przypominało nieco język w "Kubusiu Puchatku". Z tego powodu trudno mi było się z początku do narracji przyzwyczaić, zwłaszcza, że czytuję ostatnimi czasy fantasy nakrapiane wulgaryzmami.
Mimo to, czytało się wyśmienicie, zwłaszcza gdy obudziła się we mnie ta mała dziewczynka, która piętnaście lat temu takich bajek słuchała,...