Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dzisiaj przychodzą do Ciebie PRZEDPREMIEROWO z opinią na temat najnowszej książki Maxa Bilskiego pt. "Klaus. Odwrocona prawda" , której mam przyjemność patronować.

Premiera 3.08.2023

Głównym bohaterem książki jest Klaus, zawodowy oszust, który jest w takim momencie swojego życia, gdzie chce je zmienić. W imię spokoju bliskich i miłości do kobiety postanawia zakończyć z profesją jaką się do tej pory zajmował. Czy mu się to uda? Czy nękającego go upiory z przeszłości nie zniweczą jego planów?

Życie Klausa nie było usłane różami. Nie toczyło się gładko jak kulka w łożysku. Trauma po utracie matki. Ojciec pijak. Jego dojrzewanie było jednym wielkim buntem przeciwko światu. Wpajana mu przez ojca maksyma "życie jest niesprawiedliwe" zawiodła go w tę część mrocznego jestestwa, że Klaus bardzo szybko stał się sukinsynem, ohydnym szantażystą pozbawionym skrupułów.

Człowiek znikąd. Człowiek zjawa. Człowiek o stu twarzach.

Autor przeniósł mnie do świata zupełnie mi obcego. Świata sztuki, gdzie ważna jest wrażliwość i otwartość na to co artysta chciał przekazać za pośrednictwem swojego dzieła. Zaprosił mnie do opowieści o człowieku uwikłanym we własne kłamstwa.

Czytając tę książkę w mojej głowie pojawiało się wiele myśli i pytań. Kotłowały się w moim umyśle. Na żadne z nich nie umiałem znaleźć racjonalnych odpowiedzi. To mnie męczyło. To nie dawało mi spokoju.

Tę czytelniczą podróż przemierzało mi się dobrze. Wyrazy łączyły się w zdania. Zdania zapełniały strony. Strony jedna po drugiej przemijały. A ja chłonąłem tę opowieść. Towarzyszyłem Klausowi w próbie przemiany. Kibicowałem mu. Trzymałem kciuki za rodzące się uczucie, bo chciałem, aby wreszcie zaznał prawdziwego szczęścia i spokoju. Bo przecież każda i każdy z nas na to zasługuje.

Historia, mimo że porusza trudne tematy, napisana jest przyjemnym, lekkim językiem. Czyta się ją szybko. Znajdziesz tutaj momenty dramatyczne, ale i romantyczny. Zakończenie zaskakuje...

Zachęcam Cię do sięgnięcia po tę książkę.

Dzisiaj przychodzą do Ciebie PRZEDPREMIEROWO z opinią na temat najnowszej książki Maxa Bilskiego pt. "Klaus. Odwrocona prawda" , której mam przyjemność patronować.

Premiera 3.08.2023

Głównym bohaterem książki jest Klaus, zawodowy oszust, który jest w takim momencie swojego życi...

Rozwiń Zwiń

„Ślady zostają" to drugi tom trylogii kryminalnej autorstwa Agnieszki Pruskiej, której fabuła, jak zawsze u Autorki, osadzona została w "moim" pięknym Gdańsku.

Sara – główna bohaterka, którą znam już z pierwszej części serii pt. „Wbrew rozsądkowi” – pseudonim Szajba – zadziorna, działająca pod wpływem impulsu i uparcie dążąca do celu, zdolna policjantka posiadająca niesamowity instynkt śledczy, a przy tym narwaniec nie uznający kompromisów, upierdliwa ale z wdziękiem, uczynna i nigdy nie odmawia, gdy ktoś poprosi o pomoc, daje się lubić.

Spotkałem się z nią ponownie po roku w dość dla niej trudnym momencie życia, zarówno prywatnego jak i zawodowego. Życie tak się ułożyło, że wraca do policji po dłuższej przerwie, ale już nie do pionu śledczego, lecz do Archiwum X. Jak sobie poradzi ta zacięta, bezkompromisowa, niepokorna i szurnięta policjantka w nowej roli zawodowej?

Towarzysząc Szajbie wkroczyłem w mroczny obszar półświatka przestępczego. Mimo, że to śledztwo sprzed lat, nie brakowało tutaj brutalności, narkotyków i zastraszeń, czyli tego wszystkiego, co było na porządku dziennym w części pierwszej. I obaw… Sara, mimo, że dała się pochłonąć sprawą Gawrońskiego, gdzieś z tyłu głowy pojawiał się lęk o to czy sobie poradzi. „Nigdy dotąd nie pracowała nad tak starym przypadkiem, nie szła tropem swoich poprzedników i nie usiłowała znaleźć luk w ich wnioskowaniu albo innych niedociągnięć w śledztwie”.

Czytana historia wciągnęła mnie od pierwszych stron. Towarzysząc Szajby wędrowaliśmy ulicami Gdańska i okolic. Zachodziłem razem z nią do miejsc, które normalnie bym unikam. Specyfika prowadzonej przez Sarę sprawy powodowała, że demony przeszłości powracały i domagały się sprawiedliwości… opanowywały one umysł zarówno Sary jak i mój. Pytania się piętrzyły, a brak odpowiedzi na nie irytował. Szukaliśmy motywu…
„Ślady zostają” to kryminalna opowieść, w której znalazłem istną kumulację nietypowych wydarzeń. To historia, gdzie przeszłość przeplata się z teraźniejszością. To opowieść o tym, że czas nie leczy ran, ale uczy z nimi żyć. To wreszcie historia o gniewie, który przez lata nie wygasa lecz karmi się pragnieniem zemsty…

Zakończenie tej historii jest otwarte i pozostawiło mnie w zaciekawieniu o dalsze losy Szajby, zarówno te w życiu osobistym jak i zawodowym. A to bardzo dobry znak. Tak. Ogarnęła mnie Szajba. Kolejny raz Autorka swoją książką „walnęła” we mnie jak pocisk… I wcale tego nie żałuję.

Saro Lipnej, do następnego... na wiele pytań jeszcze nie znaleźliśmy odpowiedzi.

A Ciebie zapraszam do czytelniczego zanurzenia się w tej serii.
Polecam! Czytaj!

„Ślady zostają" to drugi tom trylogii kryminalnej autorstwa Agnieszki Pruskiej, której fabuła, jak zawsze u Autorki, osadzona została w "moim" pięknym Gdańsku.

Sara – główna bohaterka, którą znam już z pierwszej części serii pt. „Wbrew rozsądkowi” – pseudonim Szajba – zadzi...

Rozwiń Zwiń

" – Mylisz się – odparłam. – Pisarze to wierutnik kłamcy, żyją z oszukiwania ludzi".

Też tak uważasz?

Autorka zaprosiła mnie do pisarskiego świata. Posłużyła się historią Laury Rut, autorki bestsellerowych thrillerów. Poznałem ją w momencie, gdy świętowała premierę swojej najnowszej książki.

Laura Rut, pisarka, żona, kochanka. Kobieta skąpa w emocjach. Odważna na kartach swoich powieści, w codziennym życiu tchórz. Dzień po premierze swojego najnowszego thrillera otrzymuje tajemniczą przesyłkę. Wracają wspomnienia sprzed dwóch lat. Kolejny raz ogarnia ją niepokój. Kilka dni później znika...

Zanurzając się w ten mroczny, pełen niepokoju thriller odczuwałem szybkie bicie serca, niedowierzanie i mrowienie na karku. Autorka pozwoliła mi wejść do świata, który do tej pory był mi nieznany, gdzie jednego dnia jesteś na szczycie, kolejnego zastępuje Cię inna osoba, a po roku mało kto o tobie pamięta – prawo dżungli ".

PISARKA to bardzo dobrze skonstruowana opowieść o demonach z przeszłości, które mieszkają w naszych głowach. Od początku do końca trzymała mnie w napięciu. Czułem się wodzony za nos, przez cały czas tkwiłem w ogromnej niepewności. Narracja z perspektywy różnych bohaterów jest genialna i pokazała mi "ten" świat z różnych perspektyw – pisarki, agenta, fanki, męża.

"Życie to nie perfekcyjnie dopracowana fabuła dreszczowca. W rzeczywistości nie da się wszystkiego przewidzieć (...)".

I tak też jest w tej książce. Zakończenie mocno mnie zaskoczyło. Zupełnie się tego nie spodziewałem. Polecam! Czytaj!

" – Mylisz się – odparłam. – Pisarze to wierutnik kłamcy, żyją z oszukiwania ludzi".

Też tak uważasz?

Autorka zaprosiła mnie do pisarskiego świata. Posłużyła się historią Laury Rut, autorki bestsellerowych thrillerów. Poznałem ją w momencie, gdy świętowała premierę swojej najno...

Rozwiń Zwiń

"W telewizji pokazywano pierwsze obrazy bombardowanego miasta. To szaleństwo oglądać wojnę w telewizji i jednocześnie słyszeć ją za oknem. To tak, jakby byli oddzieleni od siebie samych, byli w filmie, a jednocześnie w rzeczywistości, w świecie, który sobie wyobrażali, i w świecie straszliwie rzeczywistym. W świecie, w którym wszystko może się zdarzyć ".

#dziewczynkazkijowa to opowieść o 10-letniej Alis i jej rodzinie, którym z dnia na dzień runęło życie. Decyzja jednego człowieka– szaleńca XXI wieku – sprawiła, że "tej straszliwej nocy, kiedy na Kijów spadły pierwsze bomby, skończyła się beztroska Alisy".

Rozpoczęła się wędrówka przez kraj ku nadziei.

Towarzyszyłem Alis przez cały czas. Mimo, że ja byłem tutaj, w bezpiecznym miejscu, to jednak bardzo wyraźnie odczuwałem te wszystkie emocje towarzyszące Alice.

W tej wspólnej wędrówce wszystko się mieszało – dzień z nocą, sen z przebudzeniem, nadzieja ze zwątpieniem, uśmiech ze łzami smutku... Wszystko "pomieszany w jednym, niekończącym się koszmarze". I ta cisza...

Ta opowieść poruszyła mnie do głębi. Sprawiła, że na moich policzkach pojawiła się wilgotna strużka od łez... Swoim realizmem ta historia bolała i przytłaczała. Ale też dodała otuchy i nadziei. Ludzka solidarność buduje. Daje siłę.

Historia ciągle aktualna – dzieje się tuż obok nas.

Polecam waszej uwadze! Czytajcie!

"W telewizji pokazywano pierwsze obrazy bombardowanego miasta. To szaleństwo oglądać wojnę w telewizji i jednocześnie słyszeć ją za oknem. To tak, jakby byli oddzieleni od siebie samych, byli w filmie, a jednocześnie w rzeczywistości, w świecie, który sobie wyobrażali, i w świecie str...

Rozwiń Zwiń

Lubię sięgać po książki spoza mojego ulubionego gatunku. Po tę sięgnąłem dzięki uprzejmości Wydawnictwo Zwierciadło , a zaciekawił mnie post zapowiadający jej premierę. I ani przez moment nie żałuję.

Ależ to był cudowny czas. Przeniosłem się do innego świata. Zapominałem o rzeczywistości... i wzruszałem się.

Ileż każdy z nas miał w życiu marzeń? Za sprawą książki wróciłem do tych momentów. Wspominałem je i zastanawiałem czy wszystkie spełniłem? A jeśli nie to dlaczego?

Zaglądając na karty tej książki poznałem Antoniusza, młodego człowieka, który marzy o byciu sławnym kompozytorem. Mimo przeciwnościom losu kończy wymarzone studia... Oczywiście marzenia marzeniami, ale realne życie nie jest usłane różami. Dość szybko Antoniusz doświadcza tej smutnej prawdy. Tworzy swoje partytury. Zapisuje pięciolinie szeregiem nut. Stworzone dzieła wysyła do dyrygentów na całym świecie. Jednak nic z tego nie wynika. Aż do pewnego momentu...

Historia została mi opowiedziana pięknymi melodyjnymi zdaniami w dwóch strefach czasowych. Dostałem opowieść osadzoną w latach 1967-1968 pokazaną oczami Antoniusza oraz historię, która ma miejsce w 2018 roku i jest relacjonowana przez Roberto i Clarę.

Z każdą przeczytaną stroną tej historii czułem jak ona wybrzmiewa w mojej głowie. Miałem wrażenie jakbym nie czytał lecz słuchał przecudnej melodii. Poczucie zatracenia się w niej sprawiło, że na moment zapomniałem o bezsensie istnienia. Słowa, zdania oplatały moje ciało, dudniły mi w uszach, wypełniały emocjami moj umysł... "Czułem się, jakbym zawisł w jakiejś nierzeczywistej przestrzeni między jawą a snem".

Anna Bałenkowska zamieściła w książce wiele prawd, o których bardzo często zapominamy, a które mają ogromny wpływ na nasze życie. Przypomnienie mi ich tutaj często bolało – dotykało bez uprzedzenia mojej wrażliwości ukrytej pod grubą powłoką zewnętrznej siły i niezależności. Próbowałem to przetrwać zawieszony gdzieś pomiędzy tym co w danej chwili czułem a wspomnieniami. Tęskniłem za młodością, za niespełnionymi marzeniami, za ważnymi chwilami...

Jakże czas jest ulotny.

Wszystko się tutaj pięknie posklejało. Niepowtarzalna fabuła. Przepięknie scharakteryzowane postaci. Ciekawie zaprezentowany świat muzyki i architektura miejsc, w których się rozgrywa akcja.

Zakończenie mnie poruszyło, a całość wzruszyła. Co tam wzruszyła – polały się męskie łzy. Anna Bałenkowska, dziękuję. Chyba tego potrzebowałem.

Po przeczytaniu ostatniego zdania na długo pozostałem sam z tysiącem myśli...
Polecam! Czytaj!

Lubię sięgać po książki spoza mojego ulubionego gatunku. Po tę sięgnąłem dzięki uprzejmości Wydawnictwo Zwierciadło , a zaciekawił mnie post zapowiadający jej premierę. I ani przez moment nie żałuję.

Ależ to był cudowny czas. Przeniosłem się do innego świata. Zapominałem o rzeczywistości....

Rozwiń Zwiń

Jeszcze tydzień temu powiedziałbym stanowczo – Nie chcę cofnąć się w czasie! Dzisiaj już tej stanowczości we mnie jakby mniej.

NIE TO MIEJSCE, NIE TEN CZAS z Wydawnictwa Znakcrime to historia, która rozpoczyna się już od pierwszych zdań. To "dzień zero", który sprawia, że od teraz nic już nie będzie takie samo w życiu Jen. To co się wydarzyło tej nocy sprawiło, że z każdym kolejnym porankiem Jen budzi się w... przeszłych dniach. Ten fakt początkowo ją denerwuje, z biegiem czasu rozumie, że tylko w ten sposób może powstrzymać to co się wydarzyło tuż po północy w październikową noc, że tylko w ten sposób być może uda się jej "zrozumieć prowadzące do niego wydarzenia i przeszkodzić im ".

Rozpoczął się wyścig z czasem i rzeczywistością, którą przeżywałem wraz z Jen. Nie było to łatwe doświadczenie – "tak trudno przywyknąć do życia, które przeżywa się wstecz", "dostrzegać rzeczy, które wcześniej się przegapiło".

Jak napisała sama Gillian McAllister ta książka "to kryminał opowiedziany wstecz, w którym należy powstrzymać zakończenie ". Dałem się wciągnąć w tę historię, a koniec każdego rozdziału tylko zwiększał moje zaangażowanie w nią.

Sposób pokazania tej opowieści wydaje mi się nietypowy/nieszablonowy. Akcja, choć toczy się wstecz, jest ciekawie poprowadzona. Napięcie jest stopniowane przez co nie nudziłem się, a książka dzięki temu była nieodkładalna.

No i nie jest to opowieść dla samej rozrywki. Autorka ukryła tutaj głęboki morał, który uświadomił mi jak "przepuszczam" własne życie przez palce. Autorka zaprosiła mnie do doświadczania życia w najdrobniejszych szczegółach. Mijamy się każdego dnia. Uśmiechamy. Rozmawiamy. Doświadczamy. Może okazać się to jednak powierzchowne, automatyczne...

Autorka poprzez tę historię zatrzymała mnie i pokazała jak ważnym jest uważność. Warto więc zaangażować się i choć raz na jakiś czas być – tu i teraz – w realnym życiu.

Dawno nie czytałem książki z tak ciekawą i intrygującą fabułą. Polecam! Czytajcie!

Jeszcze tydzień temu powiedziałbym stanowczo – Nie chcę cofnąć się w czasie! Dzisiaj już tej stanowczości we mnie jakby mniej.

NIE TO MIEJSCE, NIE TEN CZAS z Wydawnictwa Znakcrime to historia, która rozpoczyna się już od pierwszych zdań. To "dzień zero", który sprawia, że od ter...

Rozwiń Zwiń

"Mam w sobie ciemność. Ciemność, która wychodzi ze mnie w nocy ".

Wszystko zaczęło się 20 lat temu. Właśnie wtedy, po odkryciu przez 12-letnią Chloe w szafie u rodziców tajemniczej skrzyneczki, szczęście rodziny rozpadło się jak domek z kart. Czy dzisiaj, 20 lat po tym dramatycznym zdarzeniu, życie Chloe wróciło do normy?

BŁYSKI W MROKU to debiutancki thriller Stacy Willingham w bardzo dobrym przekładzie Martyny Trykozko. To opowieść o tym, "że przeszłość nigdy nie zostaje tam, gdzie ją chowamy, mimo że wpychamy ją głęboko do szafy i próbujemy o niej zapomnieć". To historia o lękach i braku kontroli nad własnym życiem. To wreszcie opowieść o tym fragmencie świata, w którym rządzi przemoc domowa – "Przemoc jest cykliczna. Chodzi w niej o władzę i kontrolę – a raczej brak kontroli. Chodzi o jej odzyskanie i zawłaszczenie dla siebie".

Chloe, główna bohaterka tej powieści, całe swoje dotychczasowe życie mierzy się z demonami przeszłości. Już jako dorosła osoba pracuje jako psychoterapeutka. Pomaga innym, choć sama nie uporała się ze swoimi lękami. Przeszłość drażni się z nią. Sprawdza jej granice. Prowokuje...

Autorka stworzyła nastrojowy thriller psychologiczny, który zdanie po zdaniu, strona po stronie całkowicie mnie pochłaniał. Pozwoliłem na to, by wspomnienia Chloe zalały mnie. Mgła tajemniczości i kłamstw oplotła mój umysł, a poczucie winy wpędzało mnie w pewnego rodzaju szaleństwo – plątaninę myśli, które tłoczyły się w środku. Czułem się całkowicie bezradny. Próbowałem skurczyć się tak, aby zniknąć.

Fabule i bohaterom nie brakowało niczego. Cały czas towarzyszył mi dreszcz emocji. Autorka pięknie poprowadziła tę opowieść. Nie nudziłem się. To thiller z bardzo dobrym portretem psychologicznym bohaterów, do bólu przesiąknięty przemocą i lękiem. Zostaje w głowie na długo...

A zakończenie... inteligentne i zaskakujące.

Mimo, iż nie jest to łatwa lektura Polecam ją Tobie. Czytaj!

"Mam w sobie ciemność. Ciemność, która wychodzi ze mnie w nocy ".

Wszystko zaczęło się 20 lat temu. Właśnie wtedy, po odkryciu przez 12-letnią Chloe w szafie u rodziców tajemniczej skrzyneczki, szczęście rodziny rozpadło się jak domek z kart. Czy dzisiaj, 20 lat po tym dramatycz...

Rozwiń Zwiń

"Przed wszystko było dobrze. Po wszystko było zniszczone ".

W moje ręce wpadła ta oto książka. Powieść TA DZIEWCZYNA pełna obsworskiej scenerii, z wciągającą fabułą, mroczną intrygą i retrospekcjami.

Spotkałem tutaj Hannah, świeżo upieczoną studentkę Oksfordu, ktora szybko zostaje wciągnięta w studenckie świat przez swoją współlokatorkę April. Wraz z grupą przyjaciół tworzą zgraną paczkę. Wszystko idzie w dobrym kierunku. Do czasu, gdy pod koniec drugiego semestru Hannah odnajduje w salonie martwą April.

10 lat później Hannah próbuję żyć normalnym rodzinnym życiem. Wraz z Willem, jednym z kumpli z Oksfordu, tworzy rodzinę. Właśnie oczekują przyjścia na świat wspólnego dziecka, gdy jeden telefon od dziennikarza burzy pozory spokoju. Hannah ogarnia niepokój. Wracają wspomnienia. Osaczają ją. Napierają. Wciskają się w ten czas, który był już ułożony...

Autorka przyniosła mnie do świata, w którym panuje gęsty, mroczny klimat. Znalazłem się w starych murach studenckiego miasteczka. Poruszałem się schodami klatki numer 7, przemierzałem korytarze budynku. W retrospekcjach widziałem to co stało się w przeszłości, widziałem też teraźniejszość i to co dzieje się z Hanna teraz. To co zasiał w jej umyśle ten jeden telefon dociekliwego dziennikarza poruszył "różne poplątane, poskręcane, niedokończone wątki gnijące pod powierzchnią tego, co wydarzyło się tamtego wieczoru".

Historia wciągnęła mnie od samego początku, a kreacja bohaterów sprawiła, że dosyć szybko zacząłem ich lubić i towarzyszyć im. A dwie linie czasowe sprawiły, że mogłem pogłębić istotę sytuacji.

Zakończenie bardzo dobre, pełne napięcia. Byłem wykończony smutkiem, strachem i szokiem. Po przeczytaniu ostatniego zdania czułem, jakby jakiś dziwny ciężar został ze mnie zdjęty, a jednocześnie mnie przygniatał...

Gratuluję Pani Annie Tomczyk, która przełożyła tę książkę na język polski. Wspaniale się ją czytało. Po prostu płynąłem po zdaniach.

Polecam! Czytaj!

"Przed wszystko było dobrze. Po wszystko było zniszczone ".

W moje ręce wpadła ta oto książka. Powieść TA DZIEWCZYNA pełna obsworskiej scenerii, z wciągającą fabułą, mroczną intrygą i retrospekcjami.

Spotkałem tutaj Hannah, świeżo upieczoną studentkę Oksfordu, ktora szybko zost...

Rozwiń Zwiń

Lubicie debiuty? Ja uwielbiam i za każdym razem sięgam po nie z ogromną ekscytacją. To uczucie, kiedy zasiadam wygodnie w fotelu i zanurzam się w historii napisanej przez kogoś kogo jeszcze nie znam jest bezcenne. Oczywiście finalnie nie każdy debiut mnie zachwyca, ale... Dzisiaj przychodzę do was z debiutem autorstwa Pana Huberta GDYBY DRZEWA MOGŁY MÓWIĆ . Zdecydowanie to jeden z lepszych debiutów jakie czytałem. Ale po kolei...

Od pierwszych zdań czułem się z tą historią bardzo dobrze. "W poniedziałek o siódmej rano, szczególnie w styczniu, las jest najpiękniejszy. Już nie jest tak ciemno jak w nocy, ale jeszcze nie na tyle jasno, żeby dostrzec wszystko, co drzewa mają do pokazania". Las, wiadomo😏. Autor kupił mnie cudnymi opisami lasu i panującej w nim atmosferze – kocham💚.

Poznałem tutaj Sławka, pilarza, który po ojcu i po dziadku pracuje w tym zawodzie. Każdego dnia, często ponad siły i kosztem najbliższych, pracuje w lesie – dobrze się w nim czuję, w nim ma poczucie bezpieczeństwa i spełnienia. Pewnego styczniowego poranka Sławek dokonując oczyszczenia drzewostanu natrafia na niecodzienne znalezisko. Spot śniegu wystaje kolorowy kawałek materiału. Okazuje się, że to czapka. Natomiast to co znajduje pod nią zmienia jego życie już na zawsze.

"Gdyby tylko drzewa mogły mówić, opowiedziałyby historie, które nam się w głowach nie mieszczą". I właśnie taką historię opowiedział mi tutaj pan Hubert. Strona po stronie odkrywałem opowiesć o: *o upadającej duszy człowieka, który nie radząc sobie z trudnościami idzie na skróty i zatapia je w butelce wódki; *o ranach, które zanurzone w duszy i umyśle powolutku zatruwają człowieka doprowadzając do jego rozpadu; *o ludzkiej tragedii wynikającej z braku zaufania, czasu, rozmowy; *o odpowiedzialności za drugiego człowieka i odwadze podejmowania decyzji; *o byciu dobrym człowiekiem, który umie też o siebie zadbać; *o bezsilności ofiary i bezlitości potwora. To była dla mnie bardzo emocjonalna "podróż czytelnicza". Losy bohaterek i bohaterów mnie absorbowały. Próbowałem zrozumieć ich decyzję. Analizowałem ich słowa.Z każdą i każdym z nich identyfikowałem się w jakieś części(no może poza zabójcą). W pewnym momencie czułem, że jest tego wszystkiego za dużo. Przytłaczał mnie ciężar myśli. Martwiłem się o to, co będzie dalej. Podczas lektury książki towarzyszył mi emocjonalnymi mix – od smutku po szczęście, od tęsknoty po gniew, od bezsilności po próbę walki.

Książka podzielona jest na trzy części. Pamiętam jak po skończeniu części pierwszej napisałem do Autora: "Właśnie skończyłem czytać część pierwszą i ... No ale jak to tak można zakończyć? Dlaczego?". Na co pan Hubert mi odpisał: "Później będzie tylko gorzej". I rzeczywiście tak było. W głowie układałem sobie różne scenariusze zakończenia tej opowieści, ale zupełnie nie taki jakim rzeczywiście ta historia się skończyła – poczucie niesprawiedliwości i bezsilności to chyba najdelikatniej ujmując. Teraz jestem na etapie analizy, bo zostawić tej historii się nie da – ona cały czas we mnie pracuje, nie daje mi spokoju i zmusza do refleksji.

Panie Hubercie, poszarpał mnie Pan emocjonalnie. I choć, mój kochany las stał się scenerią dramatycznych wydarzeń, to nie zniechęcił mnie Pan do niego, gdyż tak jak Sławek "zaprzyjaźniłem się z lasem na dobre i na złe i w lesie nigdy nie czuje się samotny", "bo drzewa czasemn potrafią mówić..." Polecam! Czytajcie!

Lubicie debiuty? Ja uwielbiam i za każdym razem sięgam po nie z ogromną ekscytacją. To uczucie, kiedy zasiadam wygodnie w fotelu i zanurzam się w historii napisanej przez kogoś kogo jeszcze nie znam jest bezcenne. Oczywiście finalnie nie każdy debiut mnie zachwyca, ale... Dzisiaj przychodz...

Rozwiń Zwiń

Czterej zagubieni chłopcy.
Każdy z inną historią.
Ucieczka z domu.
I to fatalne wspólne doświadczenie.

"Przeszłość ma to do siebie, że musi odejść. Jeśli nie potrafi, to trzeba ją zabić".

Co to była za historia! Kolejny raz zawędrowałem do lasu. Czy to przypadek?

Tym razem znalazłem się w lesie jesienią. Razem z Waldemarem przemierzaliśmy leśne ścieżki i rozmyślaliśmy o tym, jak to las wygląda po wakacjach – zero człowiek, pełno śmieci. Apokalipsa ludzkiej bezmyślności i totalnej głupoty.

/Przy okazji rozpoczętych wakacji i urlopów pamiętajmy o zostawianiu po sobie porządku w lesie – śmieci zabieramy ze sobą!!!/

Nagle naszą wędrówkę i nasze rozważania przerwało niecodzienne zachowanie Jordana, golden retrievera, wyrośniętego szczeniaka Waldemara, który w pewnym momencie wrogo zawarczał. Stało się... I tutaj zauważamy trupa przybitego do drzewa, i w trzech miejscach przebitego nożem. Rytuał? Mistycyzm? Nawiązanie do śmierci Jezusa na krzyżu? Ale Jezus włócznią został przebity jeden raz, a tu mamy trzy. Czy to coś znaczy? W ten oto sposób rozpoczęła się moja przygoda z książką #złotykrąg, którą Autorka podzieliła na cztery części. Pierwsze trzy opowiadają trochę inne historie. Czwarta, cóż, nie zdradzę wam tego. Po prostu zajrzyjcie sami do tej książki, aby dotrzeć do prawdy.

Emocje. To jest to co lubię i czego szukam w książkach. I tutaj ich nie zabrakło. Od pierwszych stron czułem, że się boję tego co zastanę na kartach tej opowieści. Nie umiem tego wam opisać, ale... przestraszyłem się pierwszej sceny. Schowałem siebie w sobie.

Autorka w tej kryminalnej opowieści "ukryła" kilka ważnych tematów, które powoli wraz z przeczytanymi stronami odkrywała przede mną. Znalazłem tutaj takie tematy: * trauma z dzieciństwa, która prędzej czy później odezwie się; * alkoholizm i przemoc domowa, które krok po kroku niszczą wszystkich, których dotykają; * homofobia, która czy tego chcemy czy nie jest jeszcze w nas mocno zakorzeniona; * równość społeczna –"Równość społeczna nie oznacza, że stajemy się jednakowi. Mamy równe prawa... "; * miłość – prawdziwa, na dobre i na złe.

Mnogość trudnych tematów poruszona na tych 372 stronach przytłoczyła mnie. Jeszcze długo po zakończonej lekturze to wszystko we mnie pracowało. Zapadłem się w swoim świecie i póki co nie zamierzam go opuszczać. To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Jestem nim zachwycony kropka mimo bólu jakie przeżywałem nie odkrywając karty tej opowieści, w sposób wieki pani Małgorzata to przedstawiła odpowiada mi. Język literacki jakim posługuje się Autorka odpowiada mi. Ciekawie zbudowana fabuła. Wyraziści bohaterowie. Wszystko tutaj pięknie zagrało

A czy ty masz w planach "wejść" do ZŁOTEGO KRĘGU ? Ja całym sobą. Zapraszam cię do tego samego. Polecam!

Czterej zagubieni chłopcy.
Każdy z inną historią.
Ucieczka z domu.
I to fatalne wspólne doświadczenie.

"Przeszłość ma to do siebie, że musi odejść. Jeśli nie potrafi, to trzeba ją zabić".

Co to była za historia! Kolejny raz zawędrowałem do lasu. Czy to przypadek?

Tym razem zna...

Rozwiń Zwiń