Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rytuały są owiane zagadką, tajemnicą, a czasem przemykają niezauważone w naszej szarej rzeczywistości. Dimitris Xygalatas odkrywa przed nami mechanizmy, które rozbudzą naszą ciekawość i zachęcą do poznawania więcej rytuałów.
Początkowo myślałam sobie: o, poczytam o czymś EGZOTYCZNYM. Rytuały PRZECIEŻ w Polsce nie występują, zawsze kojarzyły mi się z plemionami, tańcem, aby sprowadzić deszcz. A tu… Słyszeliście, że jak ubijamy białka, można mikserem kręcić tylko zgodnie z ruchami wskazówek zegara? Inaczej nie wyjdzie. A najpierw pasta na szczoteczkę do zębów czy woda? Co pierwsze ląduje w miseczce: mleko czy płatki?
Przerwanie naszych rytualnych czynności skutkuje pewnym dyskomfortem. W końcu, dlaczego piana z białek ma nie wyjść, bo raz mikserem zakręcimy w przeciwnym kierunku? Rytuały często kojarzą nam się też z nerwicami, a czasem „zaklęciami”, aby odczarować złą passę. Obserwowaliście kiedyś słynnego tenisistę Nadala podczas meczu? Jak nie, to polecam.
Ileż ja się z książki Dimitrisa Xygalatasa dowiedziałam ciekawych rzeczy! Nigdy nie słyszałam o ukąszeniach przez jadowite węże podczas obrządku religijnego. Nie spodziewałam się, że słonie czuwają przy zmarłych bliskich i często wracają do kości, aby oddać im należytą część. Zagadką były dla mnie powtarzające się czynności podczas stresu. Czy ktoś z Was spał kiedyś na podręcznikach, aby wiedza „wleciała” do głowy? A to też możemy nazwać rytuałem! Bo dlaczego coś robimy? Bo sądzimy, że przyniesie pozytywny efekt!
Popularnonaukowe książki często są kojarzone z nudą, ale seria Zrozum w tak lekki i interesujący sposób uczy — a czasem i bawi — że to szok! Można sobie dawkować ciekawostki, aby w pełni zrozumieć psychologię oraz mechanizmy rządzące rytualnym światem. Zaczniecie zauważać mechanizmy wspólne dla ludzi i zwierząt. Jestem pewna, że większość z opisanych rytuałów Was zaskoczą! Szykujcie sobie bardzo dużo znaczników, aby zaznaczać co interesujące fragmenty. Cieszę się, że autor tyle poświęcił stresowi i ogólnemu dobrostanowi, bo nawet nie zdawałam sobie sprawy, ile z codziennych czynności mogę nazwać rytuałem. Pielęgnacja, poranki… Powtarzające się schematy dają nam poczucie kontroli nad życiem, panowania wręcz nad otaczającym nas chaosem. Nad wieloma rzeczami się w ogóle nie zastanawiałam, automatycznie ginęły mi w szarej codzienności, ale Dimitris Xygalatas otwiera nam oczy. Poznajemy siebie, poznajemy świat. Szalenie rozbudziło to moją ciekawość, że zaczęłam szukać kolejnych informacji. Rytuał ma wiele znaczeń i choć nie możemy jasno określić jego celu, zawsze zakładamy, że nam w czymś pomoże. Pozostaje tylko pytanie, do czego potrzebujemy rytuałów?
Odpowiecie sobie sami po lekturze!

Rytuały są owiane zagadką, tajemnicą, a czasem przemykają niezauważone w naszej szarej rzeczywistości. Dimitris Xygalatas odkrywa przed nami mechanizmy, które rozbudzą naszą ciekawość i zachęcą do poznawania więcej rytuałów.
Początkowo myślałam sobie: o, poczytam o czymś EGZOTYCZNYM. Rytua...

Rozwiń Zwiń

Nora, tego nie ma w scenariuszu Annabel Monaghan to świetna słodko-gorzka komedia romantyczna na lato, która wywoła naprawdę burzę emocji! Romantyzm zawsze kojarzył mi się z przesłodzonymi i tandetnymi tekstami, ale byłam w sporym błędzie… Zapomniałam o gestach, spacerach podczas wschodu lub zachodu słońca i legendarnych motylach w brzuchu, które nie wiadomo skąd się biorą, ale zawsze pojawiają się w odpowiednich chwilach. I ta powieść taka jest: zabiera nas na najpiękniejszy wschód słońca, pokazując blaski i cienie miłości, o której nieraz każdy z nas marzył.
„- A widzisz, jednak masz duszę romantyczki!
- Tylko zawodowo. Na papierze. Tam, gdzie jest mało do stracenia.”
Któż lepiej zna się na miłości od scenarzystki romantycznych filmów? Nora została sama z dwójką dzieci, zamieniając rozpad swojego małżeństwa w najlepszy scenariusz filmowy. Jej dom staje się planem filmowym, a Leo, jeden z najbardziej rozpoznawalnych (i seksownych) aktorów, wywraca życie Nory do góry nogami. Postanawia zamieszkać na ganku na czas trwania nagrań. Siedem dni, siedem wschodów słońca i siedem dni, w których… można się zakochać. I zostać zranionym. Wiemy jedno: życie lubi pisać swoje scenariusze, więc co stanie na drodze Nory? Jednak wiemy, że nasza rzeczywistość to nie film i w szarej codzienności brakuje scenariusza. Jaka więc miłość urodzi się podczas wschodu słońca?
„- Co? Uważasz, że karmię się złudzeniami?
- Nie, moja droga. Uważam, że się zakochałaś. Jeszcze po prostu nie wiemy, jak będzie wyglądał happy end tej konkretnej historii.”
To jedna z tych powieści, w której bohaterowie w ogóle nie chcieli się mnie słuchać! A ja miałam tyle dobrych rad dla nich! Początkowo myślałam sobie, że czeka mnie słodka opowieść: ona scenarzystka filmowa, która ledwo wiąże koniec z końcem, on znany aktor filmowy. To znany motyw i niezwykle trudno jest przełamać schemat, a co za tym idzie: zaskoczyć czytelnika. Annabel Monaghan bawi się naszymi emocjami, pokazując nam miłość, która jest niezwykle autentyczna. Taką relację rzadko przyjdzie nam oglądać na wielkich ekranach, bo w Nora, tego nie ma w scenariuszu są pokazane blaski i cienie miłości. Autorka mówi wprost do czytelnika: nie ma idealnej miłości. Każdy z nas boi się zaufać drugiej osobie, a po traumatycznym rozstaniu i rozwodzie jeszcze trudniej jest się otworzyć. Nie raz i nie dwa ta historia zaskakuje czytelnika. Annabel daje pstryczka w nos, gdy myślimy, że już wszystko będzie dobrze, ostatni filmowy klaps i pojawi się napis: żyli długo i szczęśliwie. Nic bardziej mylnego, bo to w końcu życie pisze najbardziej niespodziewane scenariusze!
„W głębi serca dobrze wiem, że to nie na zawsze, ale trzymam się kurczowo tego wszystkiego jak człowiek, który nie chce się zbudzić, gdy śni się mu naprawdę fajny sen, bo wie, że w prawdziwym życiu tak nie będzie.”
I powiem Wam jedno: nie zdziwię się, jak Nora, tego nie ma w scenariuszu zostanie naprawdę zekranizowana. Podczas czytania możecie płakać, śmiać się i przeżywać te emocje razem z bohaterami. A co ważniejsze: może i Wy się zakochacie…

Nora, tego nie ma w scenariuszu Annabel Monaghan to świetna słodko-gorzka komedia romantyczna na lato, która wywoła naprawdę burzę emocji! Romantyzm zawsze kojarzył mi się z przesłodzonymi i tandetnymi tekstami, ale byłam w sporym błędzie… Zapomniałam o gestach, spacerach podczas wschodu l...

Rozwiń Zwiń

Doskonała zabawa dla całej rodziny! Cudownie udźwiękowiony audiobook, który umili Wam trasę i w ułamku sekundy znajdziecie się w górach, ptfu, w Chacie pod Wierchami!
Seria Anny Sakowicz to przede wszystkim przygoda! O pewności siebie, bezpieczeństwie
w górach, mocnych i słabych stronach
z uśmiechem. Nie zabraknie momentów wzruszenia i poznania historii poszczególnych bohaterów. Niezwykle podoba mi się to, z jaką lekkością Anna Sakowicz porusza tematy trudne. Czytelnicy mogą wyciągnąć niejeden morał z tej historii. Dzieci będą cytować swoich ulubionych bohaterów, zdobędą nowych przyjaciół i śpiewać głośno jak Scul. Podoba mi się to, że jeśli chodzi o bezpieczeństwo, to nie ma kompromisów i Gambit ostro podkreśla: zadbaj o siebie w górach! Arogancja i pośpiech to zły doradca! Wnioski wyciąga się między wierszami, a to bardzo ważne w książkach dla młodszych czytelników. Wiosenny galimatias to przede wszystkim humor, przygoda, dynamiczna akcja i niezwykli bohaterowie. Polecam z całego serca!

Doskonała zabawa dla całej rodziny! Cudownie udźwiękowiony audiobook, który umili Wam trasę i w ułamku sekundy znajdziecie się w górach, ptfu, w Chacie pod Wierchami!
Seria Anny Sakowicz to przede wszystkim przygoda! O pewności siebie, bezpieczeństwie
w górach, mocnych i słabych stronac...

Rozwiń Zwiń

Anna Kasiuk w książce Eksperyment wakacje zabiera nas nad mazurskie jezioro i kokieteryjnie puszcza do czytelnika oko, przedstawiając nam historię pełną namiętności. Wakacyjne, pikantne opowieści są idealne na urlopy, bo czerwone policzki łatwo zatuszować otulającym ciała upałem. Czy Eksperyment wakacje był udany?
Historia skupia się na trzech parach, które muszą zmierzyć się ze swoimi problemami i zmorami. Wszystkie spotykają się w mazurskim ośrodku wypoczynkowym nad pięknym jeziorem. Czas na romantyczny relaks we dwie, podczas którego będą mogli zadbać o swoje małżeństwo. Goście ośrodka wypoczynkowego mają swoje problemy i demony, ale mamy wrażenie, że to para ekscentrycznych gospodarzy pomoże im je rozwiązać. W końcu tylko oni z całej ekipy cieszą się nie tylko życiem, ale i… sobą. Pikantna historia nabiera tempa, gdy każde z małżeństw musi spojrzeć prawdzie w oczy, a następnie zmierzyć się ze swoimi problemami. Kogo oczarują Mazury? Czym jest prawdziwa namiętność i czy da się ją obudzić w wieloletnim małżeństwie?
„Kiedy emocje opadły, zupełnie przestaliśmy o siebie walczyć. Wtedy w domu zapanowała całkowita cisza, słowa stały się zbędne.”
Anna Kasiuk obnaża nasze ludzkie przywary. Relacje międzyludzkie są niezwykle trudne, a nikt nie odkrył jeszcze sposobu na idealne pożycie małżeńskie. Eksperyment Wakacje to frywolne przedstawienie tego, co może siedzieć w środku każdego, kto unika komunikacji w związku i boi się mówić o tym, czego pragnie i czego potrzebuje. Narracja pierwszoosobowa nie pozwala nam na subiektywną opinię, skupiając się na odczuciach tylko jednej ze stron. Trudno było mi się zaangażować emocjonalnie i zrozumieć pobudki poszczególnych par, gdy tak często zmieniała się perspektywa opowiadanej historii. Przeplatająca się ze sobą linia fabularna wywołała sporo chaosu, jednak rozumiem, że Anna Kasiuk jak najszerzej chciała pokazać przywary długoterminowych relacji. Brak otwartości w związku, nuda i rutyna, niedbanie o własne potrzeby to tylko szczyt góry lodowej.
„Miałam mu tak wiele do powiedzenia, ale nie potrafiłam zdobyć się na wyznanie w obawie, że to niczego nie zmieni. Chwilowa zamiana otoczenia wpływa na zachowanie ludzi. Byłam przekonana, że to właśnie mazurski klimat i piękne otoczenie obudziły w moim mężu przypływ ludzkich uczuć.”
Lekkość historii prowadzi nas jak za rękę nad mazurskie jezioro, zachęca nas do wsłuchania się w szum drzew, do zwolnienia nieco tempa i odpoczynku. Pikanteria stanowi fundament tej historii. Autorka frywolnie zaznacza, że nie ma jednej drogi do osiągnięcia spełnienia: ani seksualnego, ani życiowego. Możemy marzyć w środku o wielkich rzeczach, lecz dopóki nie nabierzemy odwagi i nie powiemy tego głośno, to będą tylko nasze najbardziej skrywane pragnienia. Rozbudzanie namiętności, odkrywanie samego siebie nie jest proste. Wakacje zawsze zdejmują z człowieka maskę, pozbawiają nas wstydu i zachęcają do szaleństw. A właśnie tego w książce nie brakuje. Wielu pobudek bohaterów nie rozumiałam, nie potrafiłam znaleźć z nimi wspólnej nici porozumienia, gdy tak wiele nas dzieli. Jedno jest pewne, Eksperyment wakacje to niezwykle życiowa historia, którą mogłaby nieść się pocztą pantoflową na kawie czy przy kieliszku wina. Drogie sobie przyjaciółki snułyby opowieść pełną namiętności, aż uszy by je piekły, pozwalając obudzić się wyobraźni. Jedni by oceniali, antypatią otulając bohaterów, którzy przekraczają granice, inni zaś podziwialiby ich za odwagę. To tylko od Ciebie zależy, kim Ty będziesz dla tej historii.
„Noc to najlepszy moment na wsłuchanie się w siebie i swoje ciało. Problemy bledną, a do głosu dochodzą najskrytsze pragnienia i tęsknoty. Tylko pod osłoną nocy odważyć się przyznać do tego, czego ci brakuje, czego pragniesz.”

Anna Kasiuk w książce Eksperyment wakacje zabiera nas nad mazurskie jezioro i kokieteryjnie puszcza do czytelnika oko, przedstawiając nam historię pełną namiętności. Wakacyjne, pikantne opowieści są idealne na urlopy, bo czerwone policzki łatwo zatuszować otulającym ciała upałem. Czy Ekspe...

Rozwiń Zwiń

Tysiąc uderzeń serca Kiery Cass to baśniowa, pełna akcji, emocji fantastyka młodzieżowa, która jest doskonałym połączeniem walki o królestwo, politycznych intryg oraz miłosnych uniesień. Bo czy miłość wystarczy, gdy dzieli ICH wszystko? Od wroga do kochanka, od kłamstwa do prawdy…
"- Powiedziałaś właśnie, że chcesz miłości, która odrzuca rozum. Jeśli moja miłość do ciebie taka nie jest, to nie wiem, czego oczekujesz."
Kiera Cass i Tysiąc uderzeń serca sprawiły, że płakałam w autobusie. Odkładałam książkę, nie zgadzając się z tym, co się dzieje, płakałam dalej i znów wracałam do tej historii. Bo Kiera Cass potrafi grać na emocjach… Nie powiem Wam, dlaczego i która scena rozwaliła mnie tak na łopatki, bo gdy tylko dojdziecie do TEGO MOMENTU, to sami zrozumiecie. Rozwój relacji i to pragnienie zrozumienia przez drugą stronę zostało opisane w taki sposób, że czytelnik czuje się rozbrojony. Jest świadkiem sytuacji, z której ciężko znaleźć rozwiązanie.
"- Wiesz, nawet w najmroczniejszych miejscach, nawet w samym środku wojny, czasami ludzie znajdują światło w innych."
Annika to księżniczka, która żyje jak w złotej klatce: niby kajdany nie zdobią jej nadgarstków, a jednak nie może decydować o samej sobie. Ze względów politycznych ojciec zmusza ją do poślubienia Nicholasa, majętnego, aczkolwiek gburowatego chłopaka. Szczęście Anniki przestaje być ważne tak samo jak i jej opinia, wolność czy szczery uśmiech… Na drugim krańcu królestwa w spartańskich warunkach żyje Lennox, wstępuje do armii, marząc o tym, aby pewnego dnia odzyskać odebraną jego ludowi niepodległość. Miłość jednak pojawia się znienacka, gdy i Annika, i Lennox, wątpią w swoje szczęście, ale chcą za wszelką cenę bronić tego, co jest dla nich najważniejsze. Miłość, rozsądek, ziemia, przyjaźń czy bliscy? Co wygra, gdy na szali pojawi się jeden możliwy wybór: życie lub śmierć.
"Przeczytałaś każdą bajkę w tej bibliotece, Anniko. Nie wiesz, jak to jest? Miłość nie wygląda - powiedział mi szeptem. - Miłość ma dźwięk. Brzmi jak tysiąc uderzeń serca, które rozlegają się jednocześnie. Jak szum wodospadu albo bezruch świata o świcie. Słyszysz ją w nocy, kołyszącą cię do snu, a pośród twoich najciemniejszych dni przebija się jak śmiech."
To jest właśnie dla mnie kwintesencja dobrej książki: taka, która zabiera nas do innego świata i sprawia, że zapominamy o własnym. Przeżywamy wszystkie chwile razem z postaciami. Są momenty, że czytelnikowi branie tchu, są też takie, że drży o los bohaterów. Kiera Cass z opowieścią o zakazanej miłości trafia prosto do serca, bo każdy z nas pragnie być kochanym. Piękna i wzruszająca fantastyka młodzieżowa, która wciągnie Was na kilka letnich wieczorów. Książkowych uniesień! Życzę Wam tylu emocji i tyle samo chwil wzruszenia, ile sama miałam podczas lektury Tysiąc uderzeń serca…

Tysiąc uderzeń serca Kiery Cass to baśniowa, pełna akcji, emocji fantastyka młodzieżowa, która jest doskonałym połączeniem walki o królestwo, politycznych intryg oraz miłosnych uniesień. Bo czy miłość wystarczy, gdy dzieli ICH wszystko? Od wroga do kochanka, od kłamstwa do prawdy…
"-...

Rozwiń Zwiń

Wszystko o dyńku to III część serii Pamiętników Bluebell Gadsby Natashy Farrant, która pokazuje, że nie ma idealnej rodziny. Czasami trzeba się pokłócić, później pośmiać, przytulić i powspominać stare czasy. To właśnie ekipa Gadsbych przyjmuje każdego czytelnika do swojej rodziny, otula ciepłem i szepcze do ucha: razem damy radę! Jeśli właśnie tego potrzebujecie, to zacznijcie od I tomu: Czas po Iris.

Dlaczego warto poznać serię Pamiętniki Bluebell Gadsby?
Ta obyczajowa historia swoim klimatem może nam starszym czytelnikom przypominać kultową już Jeżycjadę Małgorzaty Musierowicz. Rodzina Gadsbych nie boi się mówić o ich bolączkach. Natasha Farrant zabiera nas do domostwa, w którym nikt ani nic nie jest idealne. Razem z bohaterami mierzymy się ze stratą członka rodziny, budujemy z nimi poczucie własnej wartości oraz rodzinną wieź. Ciepły klimat powieści okrywa czytelnika kocykiem, bo choć wiele razy dzielimy smutki, przeżywamy ciężkie chwile z Bluebell, to nie brakuje również momentów radości. Farrant zachęca do rozmowy i dyskusji na tematy trudne (żałoba, niedogadywanie się rodziców czy rodzeństwa). Pokazuje nam, że rodzina może być naszą ostoją, a przysłowie „z rodziną dobrze tylko na zdjęciu” powinno odejść do lamusa.
I o to kolejna rzecz, która charakteryzuje pięknych ludzi. Kiedy się z tobą droczą, nie przeszkadza ci to. Cieszysz się po prostu, że cię zauważają. Sprawiają, że sam także czujesz się piękny.”
Wszystko o Dyńku
To trzecia część serii, która jest cudownie wakacyjna i nie zabraknie w niej humoru. Najmłodsza latorośl Gadsbych w końcu przychodzi na świat, a zaakceptowanie nowego członka rodziny nie jest łatwym zadaniem. Małe dziecko to nie lada wyzwanie zarówno dla rodziców jak i rodzeństwa, które zapomniało już, jak to jest, gdy malec je, śpi i… płacze. Wakacje u babci okazują się zupełnie inne niż zapamiętali. Babcia ma coraz mniej siły, ogród warzywny sam się nie oporządzi, a szarą codziennością zaczyna rządzić nuda. W tej rodzinie nie brakuje jednak chaosu, nieporozumień i ciągłych prób komunikacji. Dziecko razem z Gadsbymi może uczyć się wartości, ale przede wszystkim wyrażania swoich opinii, dzielenia się z kimś bolączkami i problemami. Relacja między rodzeństwem się nieustannie rozwija, a motyw dojrzewania jest bardzo ważny.
„Kiedyś miałam siostrę bliźniaczkę, ale umarła. Mam maleńkiego brata, który żyje. Gdzieś między nimi zionie głęboka, ciemna wyrwa i nie mam pojęcia, jak ją wypełnić.”
To poruszająca historia dla całej rodziny, bo i dziecko, i dorosły znajdzie w niej coś dla siebie. Jest doskonale wyważona, a bohaterowie są wiarygodni i pełni… niedoskonałości. Zupełnie tak jak my. Płaczą, śmieją się, wymagają opieki, a czasami przytulenia oraz wsparcia. Jesteśmy świadkami cudownego rozwoju relacji w rodzinie, odkrywania samych siebie i pasji. Jasmine coraz śmielej pisze wiersze, a Bluebell wciąż patrzy na świat przez obiektyw kamery. Niezwykła jest forma samego pamiętnika głównej bohaterki. Oprócz wpisów z danego dnia czytelnik może przeczytać transkrypcję nagrań, co pozwala nam ujrzeć rodzinę Gadsbych w zupełnie innym świetle. Choć niewątpliwie Natasha Farrant wiele razy porusza wątki, które są bolączkami życia codziennego, w każdej książce z serii pokazuje, że rodzina może być naszą opoką.
Zatraćcie się w tej opowieści!
„W ogóle nie byłam piękna.
Zupełnie inaczej odbieram samą siebie. W mojej głowie jestem milcząca, nieco tajemnicza – wręcz mistyczna, jak dziewczyna z opowieści. Składam się z wielu warstw, które czekają na odkrycie. Zależy mi, aby właśnie te tajemnicze warstwy widzieli we mnie inni. Nie chcę wyglądać zwyczajnie.”

Wszystko o dyńku to III część serii Pamiętników Bluebell Gadsby Natashy Farrant, która pokazuje, że nie ma idealnej rodziny. Czasami trzeba się pokłócić, później pośmiać, przytulić i powspominać stare czasy. To właśnie ekipa Gadsbych przyjmuje każdego czytelnika do swojej rodziny, otula ci...

Rozwiń Zwiń