Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka bardzo ciekawa, szybko się czyta/słucha. Historie bywają powtarzalne, to prawda, ale to książka dokumentalna, a nie fabularna, a co za tym idzie, ta powtarzalność oddaje po prostu rzeczywistość i też powinna dawać co nieco do myślenia.

Największą wadą tej książki zdają się być niestety dziennikarki prowadzące rozmowy. Wiele pytań zadawanych było w bardzo sugerujący sposób (typu: „Musiałaś się z tym czuć okropnie! Wybaczyłaś już sobie?"), albo w wywiad wplatane były ich osobiste poglądy i doświadczenia (typu: „moja koleżanka też tak miała i jej pomogło to i to, może tobie też pomoże?").

Niektóre wypowiedzi osób prowadzących wywiad mogły być nawet jawnie szkodliwe i bolesne dla rozmówczyń (np. prowadząca zapytała kobietę, czy nie wydaje jej się, że to dobrze, że zabrali jej dziecko, bo jakby nie zabrali to pewnie zostałoby ćpunem jak ona i jej matka?).

Czasem prowadzące zaczynały moralizować rozmówczynie, a nawet wchodzić w role pseudopsychologów, co pozostawia spory niesmak.

Mimo to książkę polecam, bo jej podstawą są (na szczęście) skazane kobiety, a nie przeprowadzające wywiad dziennikarki. Radzę po prostu przygotować się na dużo niesmacznych pytań i zachowań, ze strony prowadzących.

Książka bardzo ciekawa, szybko się czyta/słucha. Historie bywają powtarzalne, to prawda, ale to książka dokumentalna, a nie fabularna, a co za tym idzie, ta powtarzalność oddaje po prostu rzeczywistość i też powinna dawać co nieco do myślenia.

Największą wadą tej książki zdają się być niestety dziennikarki prowadzące rozmowy. Wiele pytań zadawanych było w bardzo...

Miało być 6/10 ale za luki logiczne w zakończeniu dostaje ode mnie 5. Książka miejscami ciekawa, mająca swoje dobre momenty i nieoczekiwane zwroty akcji ale jako całość dość niespójna i często nielogiczna. Można przeczytać z ciekawości ale po za tym to szału nie ma.

Miało być 6/10 ale za luki logiczne w zakończeniu dostaje ode mnie 5. Książka miejscami ciekawa, mająca swoje dobre momenty i nieoczekiwane zwroty akcji ale jako całość dość niespójna i często nielogiczna. Można przeczytać z ciekawości ale po za tym to szału nie ma.

Książka ciekawa, choć skrajnie stronnicza. Autorka często celowo wyolbrzymia lub dobiera źródła pod tezę, ignorując "drugą stronę medalu". Miejscami widać brak formalnego wykształcenia historycznego Pani Oneill oraz niedobory wiedzy w konkretnych dziedzinach (np. w zakresie historii mody). Mimo to z książki można dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy - warto jednak podchodzić do zawartych w niej informacji z pewną rezerwą i nie przyjmować ich bezkrytycznie jako czystych faktów.

Książka ciekawa, choć skrajnie stronnicza. Autorka często celowo wyolbrzymia lub dobiera źródła pod tezę, ignorując "drugą stronę medalu". Miejscami widać brak formalnego wykształcenia historycznego Pani Oneill oraz niedobory wiedzy w konkretnych dziedzinach (np. w zakresie historii mody). Mimo to z książki można dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy - warto jednak...